Net zoals geeuwen of blozen, is de hik een lichamelijke eigenaardigheid die veel mensen meemaken, maar weinigen begrijpen. Wat gebeurt er juist (en wat kun je ertegen doen)?
Net zoals geeuwen of blozen, is de hik een lichamelijke eigenaardigheid die veel mensen meemaken, maar weinigen begrijpen. Wat gebeurt er juist (en wat kun je ertegen doen)?
Hoe krijg je de hik?
‘De hik is een korte samentrekking van de hoofdspier die betrokken is in de ademhaling’, legt dokter Lourdes Del Rosso, assistent-professor aan de universiteit van Pennsylvania. Je diafragma – een spier in de vorm van een parachute – verstevigt zoals een snelle reflex.
Door die versteviging dwingt de ruimte tussen je stembanden om te sluiten, waardoor het ‘hik-geluid’ ontstaat.
Hoe stop je de hik?
Voor een ‘normale’ hik (dat is te zeggen: een hik die niet langer duurt dan 48 uur) helpt het volgens DelRosso om de luchtdruk in je keel te doen toenemen. En het cliché klopt: dat kun je doen door je adem in te houden. Ook iemand erg laten schrikken of in een papieren zak ademen, kan de klus klaren.
Om de hik te vermijden, kan het helpen om rustig te eten, dranken zonder bruis te drinken en kauwgom links te laten liggen. Alcohol en medicatie kan je mond in de war brengen of de zenuwen in je keel irriteren en zo een trigger zijn voor de hik. (NSK)
