‘Het is tijd om op te houden met geld weg te gooien aan flesjes commercieel water’

Dirk Holemans van de sociaal-ecologische denktank Oikos vindt het hoog tijd dat we stoppen met het kopen van flessenwater. ‘Flessenwater is tweehonderd keer duurder dan kraantjeswater.’

Je kan er niet naast kijken, zeker niet met het warme weer. Er zijn zoveel mensen die een plastic flesje water kopen, overal waar het kan. Mensen van alle generaties zie ik het doen, en misschien jongeren nog het meest van al. Ik ga hier niet beginnen zeuren over zwerfvuil, dat punt is gelukkig ondertussen al gemaakt in het publieke debat. Meer dan de helft van onze gemeenten is ondertussen voorstander van statiegeld, alleen onze ministers blijven op een andere planeet leven. Hopelijk schudt de kiezer ze volgend jaar wakker, en misschien wel naar huis.

Wat evenzeer verbaast, is hoe makkelijk iedereen, en dus ook tieners die (nog) geen maandloon verdienen, geld weggooien aan flesjes commercieel water. Want dat is het toch, euro’s in het water gooien. We kopen liever water dan het drinkwater dat uit onze kranen thuis komt te drinken, water dat van de beste kwaliteit is en in verhouding ook spotgoedkoop is.

Voor 1 kubieke meter kraantjeswater betaal je thuis ongeveer vijf euro. Dat betekent dat je voor de prijs van twee flesjes water van een halve liter in de koffiebar in bijvoorbeeld het treinstation, je thuis 1000 liter water uit de kraan kan tanken. Flessenwater is met andere woorden tweehonderd keer duurder dan kraantjeswater. En wie er vragen bij heeft: de watermaatschappijen controleren het kraantjeswater op van alles en nog wat, het is dus even veilig als doorsnee flessenwater.

Dan maar de marketing boy in mij wakker maken en nadenken hoe we (vooral jonge) mensen kunnen overtuigen om die flesjes te laten voor wat ze zijn. Wat brengt het op om zelf je drinkbus te vullen aan de kraan? Die vraag opent de weg naar een kleine rekenoefening. Stel dat die tiener voor mij in de rij van Starbucks dat flesje water niet koopt vandaag: dat is 2,5 euro uitgespaard. Doet hij of zij dat 200 dagen per jaar, dan komt dat uit op vijfhonderd euro per jaar. Ecologisch bewust als de tiener in kwestie ondertussen is, koopt hij of zij met dat geld bijvoorbeeld aandelen in een energiecoöperatie. Je kan dat geld tenslotte maar beter meteen inzetten om je eigen toekomst een stuk duurzamer en dus zekerder te maken. Als deze tiener dat tien jaar volhoudt, zo pakweg tot hij afstudeert op zijn of haar vierentwintigste, heeft hij of zij zowaar een ecologische reis door Europa gewonnen. En mag hij zich mede-eigenaar noemen van een heuse windmolen.

Want die 500 euro, die anders de multinational achter het waterflesje opstrijkt, jaarlijks investeren in een energiecoöperatie geeft een rendement van om en bij de 3,75 procent. Ja, ecologisch sparen is heel wat slimmer dan het slapende spaarboekje, waarbij je ook totaal geen idee hebt of de bank het geld wel inzet voor een duurzame toekomst. Misschien investeren ze je spaargeld wel in watervervuilende activiteiten. Na tien jaar levert deze slimme spaaractie, waarbij de interest jaarlijks ook geïnvesteerd wordt, de mooie som op van 6571 euro. Stel dat de tiener zijn gouden kip niet slacht en voor 5000 euro aandeelhouder blijft van de energiecoöperatie. Dan blijft er een mooi bedrag over om een Europese railpas te kopen, en zonder zorgen een maand met vrienden door Europa te toeren. Je zou voor minder die drinkbus thuis op kosten van je ouders elke dag vullen.