‘Belgische patiënten moeten toegang blijven behouden tot de beste geneesmiddelen’

Caroline Ven (Pharma.be) legt uit waarom patiënten in België lang moeten wachten op toegang tot geneesmiddelen en formuleert kritiek op de geplande hervormingen van de regering-De Croo. ‘De vertrouwelijke contracten zijn een garantie dat de Belgische patiënt kan blijven rekenen op innovatieve producten.’

Er is geen pandemie nodig om te beseffen dat gezondheid ons hoogste goed is. Wat je ook wil bereiken in je leven, zonder een goede gezondheid zal veel een verre droom blijven. We staan er niet altijd bij stil, maar dat we vandaag een levensverwachting hebben boven 80 jaar, was eeuwenlang slechts voor enkele uitzonderingen weggelegd. Dat de levensverwachting tot het begin van de 19^de eeuw niet meer dan zo’n 40 jaar bedroeg, was te wijten aan grote kindersterfte, hongersnood, oorlogen, maar ook gebrek aan hygiëne en medische kennis.

De vooruitgang van de levensverwaching van de jongste decennia, is dan weer voor zo’n vijfenzeventig procent te danken aan doorbraken in de ontwikkelingen van geneesmiddelen en vaccins. Levensbedreigende ziekten zoals HIV en Hepatitis C werden plots behandelbaar. Een kankerdiagnose hoeft niet altijd meer een doodvonnis te zijn, en de verwachtingen zijn dat dankzij gespecialiseerde immunotherapieën en cel- en gentherapieën nog veel meer ziekten beter kunnen worden behandeld of zelfs genezen.

Uiteraard is ons gezondheidssysteem afhankelijk van de kennis en kunde van onder meer artsen en verpleegkundigen die nauw in contact staan met de patiënt. Maar achter de schermen, werken in ons land tienduizenden mensen met evenveel passie en doorzettingsvermogen aan het onderzoek, de ontwikkeling en de productie van hooggespecialiseerde nieuwe geneesmiddelen en vaccins. Het Belgische farmaceutische ecosysteem staat aan de top in Europa, dankzij doorgedreven samenwerking tussen farmabedrijven, onderzoeksinstellingen, ziekenhuizen, biotech-incubatoren enz. De innovatieve geneesmiddelen en vaccins die farmaceutische bedrijven ontwikkelen en op de markt brengen, worden steeds complexer, de zoektocht naar doorbraken onzekerder en de beoogde patiëntengroepen gerichter.

(Lees verder hieronder.)

Maar uiteindelijk komen deze doorbraken de bevolking enkel ten goede, indien de overheid de waarde ervan erkent en de terugbetaling voor de patiënten verzekert. En daar knelt in Belgë het schoentje. Hoewel veel burgers ervan overtuigd zijn dat we in ons land van de beste mogelijke, kwalitatieve zorg genieten, worden slechts iets meer dan de helft van de innovatieve geneesmiddelen – in een periode van vijf jaar na de vergunning ervan door het geneesmiddelenagentschap terugbetaald.

Deze vergunning houdt in dat het geneesmiddel kwalitatief, veilig en doeltreffend is bevonden op basis van de klinische studies die het bedrijf aanlevert. pharma.be heeft een analyse gemaakt van 21 vergunde geneesmiddelen waarvoor we gegevens verzamelden uit 6 referentielanden en die door de Belgische autoriteiten recent niet werden terugbetaald. Daaruit blijkt dat 90% van deze in België niet terugbetaalde geneesmiddelen, wél  terugbetaald worden in minstens 3 van de 6 EU landen, en 67% in minstens 4 van de EU 6 landen.

Waarom krijgen  Belgische patiënten geen terugbetaling? Een van de verwijten betreft de hoge prijzen voor de innovatieve geneesmiddelen. Het klopt dat geneesmiddelen geen snoepjes zijn die men aan de kassa van de supermarkt zomaar even meeneemt voor wat kleingeld. Het gaat om waardevolle producten, die met de nodige omzichtigheid moeten worden gebruikt voor de juiste patëntengroepen. Het geneesmiddelenbudget in België wordt dan ook strikt bewaakt en indien op het einde van het jaar het budget wordt overschreden, zijn bedrijven verplicht dit terug te storten aan de overheid. Dit is uniek in het gezondheidssysteem en legt een grote verantwoordelijkheid bij de bedrijven voor het goed gebruik van de geneesmiddelen. Maar wat echt problematisch is, is dat het geneesmiddelenbudget in verhouding tot de terugbetaalde gezondheidsuitgaven de laatste jaren stelselmatig is gedaald tot nog slechts 16%. Er wordt bespaard door niet of onvoldoende in te zetten op innovaties. Voor de nieuwste therapieën zijn bedrijven zelfs bereid de risico’s met de overheid te delen.

Dit gebeurt onder de vorm van overeenkomsten, waarbij bedrijven zich akkoord verklaren bijkomende analyses uit te voeren en grote kortingen toe te kennen, zolang deze resultaten nog niet definitief zijn. Zulke overeenkomsten zijn vertrouwelijk en het resultaat van een onderhandeling tussen de autoriteiten en het bedrijf. Maar vertrouwelijk betekent niet geheim. Vele partijen zijn bij die onderhandeling betrokken en dus  perfect op de hoogte van de inhoud van de individuele overeenkomsten, ook vertegenwoordigers van de ziekenfondsen, het RIZIV en de minister van Sociale Zaken.

Zowel de contracten op zich, als hun looptijd zijn een garantie dat de Belgische patiënt kan blijven rekenen, net als in andere landen, op de innovatie en zo een betere gezondheid.  Contracten zijn geen uniek systeem in België maar bestaan ook in bijna alle EU landen. Door het zomaar limiteren van duurtijd van contracten in België komt, in deze Europese context, de toegang tot geneesmiddelen voor de Belgische patiënt in gevaar. Dat wil geen van de betrokken partijen en dus moeten we de dialoog voortzetten om gezamenlijk tot de beste oplossing te komen, voor de overheid, bedrijven en vooral de patiënten.