Een triootje, partnerruil of bdsm? ‘Vrouwen gaan ook gewoon vreemd voor de seks’

Mannen zijn helemaal niet promiscuer dan vrouwen. Het vrouwelijk libido is net zo groot als het mannelijke. En langetermijnrelaties zijn vooral voor de vrouwelijke lust funest. In Vrouwen gaan niet vreemd legt Wednesday Martin uit waarom sommige mythes rond vrouwelijke seksualiteit dringend aan herziening toe zijn.

‘Waarom bijna alles wat we geloven over vrouwen, lust en ontrouw verkeerd is en hoe de nieuwe wetenschap ons kan bevrijden.’ De originele ondertitel van Vrouwen gaan niet vreemd heeft de Nederlandse vertaling uiteindelijk niet overleefd, maar helder was hij wel. Voor haar vorige boek, Primaten van Park Avenue, dook Wednesday Martin onder in de wereld van huis- en trofeevrouwen van de New Yorkse upperclass. Dit keer hoopt de 52-jarige Amerikaanse schrijfster een ander licht te werpen op vrouwelijke seksualiteit anno 2018. Met een combinatie van cijfermateriaal, getuigenissen en meer dan dertig interviews met socio-, seksuo- en biologen.

Martin stelt vast dat vrouwen, althans in de VS, mannen ondertussen hebben bijgebeend qua promiscuïteit. Al eventjes eigenlijk. ‘Terwijl de kans op mannelijke ontrouw in 2013 stabiel was in vergelijking met 1990, zag je bij de vrouwen een stijging van 40 procent’, vertelt ze. ‘Journalisten gingen spontaan watertanden van die cijfers van de Amerikaanse General Social Survey, maar eigenlijk mochten die niet eens zo’n verrassing zijn. Als je er oudere studies bijneemt, zie je dat vrouwen de kloof al minstens dertig jaar aan het dichtrijden zijn.’

Spannen vrouwen over tien jaar de kroon op het vlak van ontrouw?

Wednesday Martin: Binnen de groep van 18- tot 29-jarigen is dat nu al zo: jonge vrouwen zijn vandaag overspeliger dan jonge mannen. Zij het voorlopig nog nipt. We weten ook dat diezelfde vrouwen seksueel avontuurlijker in het leven staan dan mannen onder de dertig. Volgens onderzoek uit 2017 is de kans even groot dat je hen in een triootje treft, en bijna dubbel zo groot dat je ze in een bdsm-kelder of een swingersfeestje vindt. Er wordt vaak vanuit een heel mannelijk perspectief naar vrouwelijke seksualiteit gekeken. Met Vrouwen gaan niet vreemd wil ik wat tegengas geven. Zou het niet kunnen dan jonge vrouwen gewoon avontuurlijker zijn? En dat ze dat op latere leeftijd misschien ‘afleren’ onder druk van de maatschappij? Of het niet meer durven toe te geven? Ik zeg niet dat ik vandaag alle antwoorden heb. Dat is net het interessante aan deze tijd: we beginnen nu pas behoorlijk te onderzoeken hoe vrouwelijke seksualiteit in mekaar zit.

Evolutionair gezien houdt vrouwelijke promiscuïteit net zoveel steek als mannelijke?

Martin: Monogamie is amper 10 tot 12.000 jaar oud, wat het een relatief nieuw concept maakt. Ondertussen is het duidelijk dat promiscuïteit onder bepaalde, maar niet ongebruikelijke ecologische omstandigheden de slimste voortplantingsstrategie was. Sterker nog, dat het zelfs een nadeel was om monogaam te blijven. Meer partners betekende een grotere kans op sperma van een goede kwaliteit, en verzekerde hen ervan dat de mannetjes waarmee ze gepaard hadden voor hun nageslacht zouden zorgen.

Mannen zijn van nature niet promiscuer dan vrouwen. Vandaag weten we dat. Alleen duurt het heel lang voor we ons daar als maatschappij aan aanpassen, en in de tussentijd betalen vrouwen dagelijks de prijs voor het opeisen van wat ooit een louter mannelijk privilege was. Van stigmatisering tot huiselijk geweld of zelfs moord.

U schrijft dat de seksdrive bij vrouwen in een relatie ook veel sneller afneemt.

Martin: Langetermijnrelaties tasten vooral de vrouwelijke lust aan, zegt de Amerikaanse seksresearcher Marta Meana. Wat haaks staat op wat ik altijd geleerd heb: boven alles verkiezen vrouwen intimiteit en vertrouwdheid. Uit twee studies van de psycholoog Dietrich Klusmann bij 2500 heteroseksuelen in lange relaties blijkt dat het mannelijk libido gedurende tien jaar zachtjes afneemt, terwijl het vrouwelijke libido binnen de vier jaar een extreme duik maakt. Monogamie gaat vrouwen blijkbaar sneller vervelen dan mannen.

Mannen gaan vreemd voor de seks, lees je vaak, vrouwen omdat ze op zoek zijn naar een emotionele connectie. Klopt voor geen meter, zegt u.

Martin: Vrouwen gaan ook gewoon vreemd voor de seks. Ik sprak onder meer de sociologe Alicia Walker, die heteroseksuele vrouwen met een profiel op overspelwebsite AshleyMadison.com had bevraagd. Bijna alle vrouwen met wie ze sprak, waren louter op zoek naar buitenechtelijke seks om de seks. Het gros van hen bestempelde hun huwelijk ook als gelukkig tot zeer gelukkig, behalve in de slaapkamer. Ze werden gedreven door pragmatisme: ze wilden getrouwd blijven, maar tegelijk ook een bevredigend seksleven hebben. Desnoods zochten ze het, heel berekend, buitenshuis.

Berekend?

Martin: Ze hielden audities. Ze stuurden e-mails met vragen als ‘hoe groot is jouw penis?’, ‘hoe sta je tegenover orale seks?’ of ‘hoe vaak per dag wil je gemiddeld seks?’ En als een man hen uiteindelijk niet beviel, lieten ze die net zo makkelijk weer vallen. Met als grootste afknappers mannen die te aanhankelijk werden of, godbetert, een relatie wilden. ( lachje)

U haalt ook het werk van seksuologe Meredith Chivers aan. Daaruit kun je afleiden dat op het vlak van seksuele appetijt mannen de simpele wezens zijn.

Martin: Die interpretatie laat ik voor uw rekening. Wat zij onder meer vaststelde, is dat vrouwen even sterk reageren op expliciete beelden als mannen. Tenminste, als je correct meet en je dus concentreert op de doorbloeding van de geslachtsorganen. Ze zag ook dat een vrouwenlichaam op een veel breder spectrum aan stimuli reageert. Heteromannen reageerden op beelden van hetero- en lesbische seks, terwijl heterovrouwen op nagenoeg alles reageerden wat ze te zien kregen. Een man met een vrouw. Een man met een man. Een vrouw met een vrouw. Zelfs op beelden van parende bonobo’s.

Tot slot. U noemt de herijking van bepaalde zekerheden over mannen en vrouwen ‘De Grote Correctie’. Dat klinkt lekker, maar hoe ziet u de wereld na De Grote Correctie?

Martin: Als het compleet omgekeerde van The Handmaid’s Tale. Vrouwelijke seksualiteit is gelinkt met vrouwelijke zelfbeschikking: overal waar vrouwen echt autonomie hebben, hebben ze ook seksuele autonomie. En zodra we sommige nieuwe inzichten omarmen, zullen de relaties tussen mannen en vrouwen er alleen maar op vooruitgaan. Monogamie is nog niet op sterven na dood. Heel veel mensen zijn er nog altijd aan gehecht. Het is nu eenmaal een zeer comfortabele, aangename regeling. Wat ik wel verwacht, is dat hoe meer de economische en politieke situatie van vrouwen verbetert, hoe sterker de klassieke relatie onder druk zal komen te staan. Als vrouwen, zonder het risico op stigmatisering of geweld, de keuze hebben om monogamie af te wijzen, zullen ze dat net zo vaak doen als mannen.