Vanaf 1 januari worden alle tarieven voor ziekenvervoer van de CM over Vlaanderen op een gelijk niveau gebracht. Voor een klein aantal patiënten zal het iets goedkoper worden, maar voor bijvoorbeeld de Limburgse dialysepatiënt verviervoudigt de rekening van wat hij nu persoonlijk moet bijdragen.
CM pleit in de ziekenhuisbarometer voor de afschaffing van de ereloonsupplementen in eenpersoonskamers. De mutualiteit vreest voor een gezondheidszorg met twee snelheden. Maar je zult maar in Limburg wonen… Daar zal een chronisch zieke nierpatiënt die aangesloten is bij de CM en die in januari zijn factuur zal krijgen voor het niet-dringend zittend ziekenvervoer naar zijn dialysecentrum, heel hard schrikken. De rekening zal in een klap verviervoudigen. Reden is een nivellering van de tarieven voor niet-dringend zittend ziekenvervoer over heel Vlaanderen. Dat staat vandaag in HealthCare Magazine.
Tot nog toe varieerden de tarieven voor dit soort vervoer van verbond tot verbond. Maar vanaf 1 januari worden alle tarieven voor ziekenvervoer van de CM over Vlaanderen op een gelijk niveau gebracht. Voor een klein aantal patiënten zal het iets goedkoper worden, de meesten zullen 1 tot 1,5 euro meer moeten bijdragen maar voor bijvoorbeeld de Limburgse dialysepatiënt die via het systeem van het niet-dringend zittend ziekenvervoer (lees: een taxidienst, georganiseerd door de mutualiteit) drie keer per week heen en terug naar zijn dialysecentrum wordt gebracht, verviervoudigt de rekening van wat hij nu persoonlijk moet bijdragen.
Als het woord ‘kafkaiaans’ ergens op zijn plaats is, dan is het zeker bij de regelingen rond het ziekenvervoer.
De CM relativeert dit door te stellen dat 47 procent van dit soort ritten in Limburg gebeurt door patiënten met een verhoogde tegemoetkoming, wat ervoor zal zorgen dat de persoonlijke bijdrage ‘maar’ verdubbelt. In andere regio’s zou de persoonlijke bijdrage voor mensen met een verhoogde tegemoetkoming gelijk blijven of licht dalen.
Komt daar bovenop dat ziekenvervoer niet onder de Maximumfactuur (MAF) valt. Die maximumfactuur begrenst het persoonlijk aandeel dat patiënten in het kader van hun aandoening en de behandeling moeten betalen. ‘Voor de toepassing van de maximumfactuur wordt in het algemeen rekening gehouden met het remgeld voor de geneeskundige verstrekkingen die worden vergoed door de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging. De organisatie van taxidiensten door de ziekenfondsen kadert in de aanvullende diensten die de ziekenfondsen kunnen aanbieden aan hun leden en valt niet onder de bevoegdheid van het Riziv. De verplichte verzekering kan zoals hierboven vermeld een tegemoetkoming verlenen voor dat vervoer, maar er is hiervoor geen reglementair tarief vastgesteld en dus ook geen persoonlijk aandeel dat in aanmerking wordt genomen voor de maximumfactuur’, verduidelijkt An-Sofie Soens van het Riziv.
Kafkaiaans
Als het woord ‘kafkaiaans’ ergens op zijn plaats is, dan is het zeker bij de regelingen rond het ziekenvervoer. Het is van een zinloze, desoriënterende en nachtmerrieachtige complexiteit en zowel het noorden als het zuiden van het land hebben ermee te kampen. Om het kort uit te leggen: dringend ziekenvervoer is federale materie en de bevoegdheid van de minister van Volksgezondheid Maggie De Block. Niet-dringend liggend ziekenvervoer is een regionale bevoegdheid en, voor Vlaanderen, de taak van de minister van Welzijn en Volksgezondheid, Jo Vandeurzen. Niet-dringend zittend ziekenvervoer is ook regionale materie, maar wel de bevoegdheid van de minister van Mobiliteit, in ons geval Ben Weyts. Deze bevoegdheidsverdeling heeft tot gevolg dat al het dringend ziekenvervoer federaal flink wordt gesponsord, en het niet-dringend ziekenvervoer krijgt een kleine toelage van het Riziv, het overige wordt door de mutualiteiten opgehoest. Ben Weyts, bevoegd voor dit niet-dringend zittend patiëntenvervoer, houdt de boot af. ‘Tarieven is een kwestie van de mutualiteit. Ik zal me daar niet mee moeien’, laat hij weten.
Het ziekenvervoer is al jaar en dag een krabbenmand en een grote verliespost. Dat erkent ook het Vlaams Patiëntenplatform. ‘U haalt het voorbeeld aan van het niet-dringend zittend vervoer van dialysepatiënten, maar je mag het probleem niet tot dat segment alleen beperken’, waarschuwt Ilse Weeghmans van het Vlaams patiëntenplatform. ‘Het probleem stelt zich algemeen over alle patiëntenvervoer. We zijn er ons zeer goed van bewust dat de kosten van dat patiëntenvervoer voor de mutualiteiten een zeer zware belasting betekenen en dat die mutualiteiten niet langer in staat zijn om zoveel bij te passen. Maar er moet een structurele oplossing voor gevonden worden.’
Het allereerste begin van een structurele oplossing is er nu: het vervoer voor alle mutualiteiten samen organiseren. In Vlaanderen gebeurt een eerste aanzet vanaf volgend jaar voor de zes bij Mutas aangesloten mutualiteiten (de Onafhankelijke Ziekenfondsen en HR Railcare blijven de dienst zelfstandig organiseren). ‘Wij doen dat vervoer niet zelf, met eigen wagens, maar wij besteden dat uit aan vervoerders die hierop kunnen intekenen’, verduidelijkt Annie Ceron van Mutas. ‘De mutualiteiten spreken hun eigen polisvoorwaarden af. Bij sommige mutualiteiten gebeurt dat zelfs per verbond. Bij de CM zal dat dus vanaf volgend jaar voor gans Vlaanderen zijn. Wat die patiënt al dan niet aan zijn mutualiteit moet betalen, maakt voor ons niets uit. Wij organiseren enkel de contracten met de vervoerders die in opdracht van Mutas het patiëntenvervoer doen. De vervoerder factureert dan ook aan Mutas.’
Dit systeem zorgt er immers voor dat twee patiënten die voor eenzelfde reden naar eenzelfde ziekenhuis moeten en door eenzelfde taxi om hetzelfde moment worden vervoerd, afhankelijk van hun mutualiteit een andere prijs zullen betalen.
‘We verwachten dat we, door de netwerkvorming van de ziekenhuizen, een nog grotere vraag naar niet-dringend patiëntenvervoer krijgen. Een grotere nood en dus ook hogere kosten.’
‘Voor dringend ziekenvervoer is er nu wel al een duidelijke wetgeving en reglementering’, zegt Ilse Weeghmans van het Vlaams Patiëntenforum. ‘Voor niet-dringend liggend ziekenvervoer is er regelgeving in de maak die de kwaliteit zal regelen. Maar voor het niet-dringend zittend ziekenvervoer, dat onder mobiliteit valt, wordt helaas niet geregeld. We kunnen verwachten dat we, door de netwerkvorming van de ziekenhuizen, een nog grotere vraag naar niet-dringend patiëntenvervoer krijgen. Een grotere nood en dus ook hogere kosten. Het zou ook goed zijn als er afstemming zou zijn tussen de regionale overheden en de federale overheid.’
De patiënten van de CM zijn alvast gewaarschuwd, al laten de andere mutualiteiten op dit moment nog niet in hun kaart kijken en houden ze het bij ‘wij zullen de toestand bekijken en indien nodig ook onze prijzen aanpassen’. De CM plant om alvast de eigen patiënten persoonlijk te contacteren. ‘Wij zullen de leden die vandaag van deze dienstverlening gebruik maken, persoonlijk contacteren. Wij willen er absoluut over waken dat er geen financiële drempels zouden ontstaan voor mensen die recht hebben op de verhoogde tegemoetkoming.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
