‘Crisis, welke crisis?’ vragen de meerderheidspartijen zich af. In de wandelgangen van het parlement hing er in ieder geval elektriciteit in de lucht. Dat de voltallige regering verstek gaf voor de start van het parlementaire jaar, leidde tot diepe verontwaardiging op de oppositiebanken.
Er kan heel wat gebeuren op anderhalve dag. Gisterenmiddag verklaart Didier Reynders (MR) zorgeloos dat ‘de begroting rond is, op een miljoen of tien na.’ ’s Avonds is de toon veel onzekerder, wanneer Jan Jambon (N-VA) een artikel van De Standaard deelt op Twitter met de veelzeggende boodschap dat er ‘nog geen sprake van een akkoord’ is. En dan kwam er vroeg in de ochtend het nieuws dat Kris Peeters (CD&V) de onderhandelingen tijdelijk een halt had toegeroepen.
Ook zonder beleidsverklaring moest het parlement samenkomen – in de grondwet staat immers dat op de tweede dinsdag van oktober het parlementaire jaar afgetrapt wordt. Dat gebeurde vandaag niet alleen zonder state of the union, maar ook zonder ministers: geen enkel regeringslid was afgezakt naar het halfrond. Respectloos, klonk de kritiek. Kristof Calvo (Groen) sprak over een ‘collectieve staking van de regering’ en eiste fijntjes een ‘minimale dienstverlening’.
De oppositie kon er nog wel begrip voor opbrengen dat de verklaring uitgesteld moest worden, maar vond dat de premier dat op zijn minst mocht komen uitleggen. Dat vicepremier Kris Peeters wel in het gebouw rondliep maar geen zin had om naar de Kamer te komen, zette nog meer kwaad bloed.
De oppositie zwaaide dan maar met artikel 50 uit de grondwet om de Kamervoorzitter te vragen de premier – of tenminste een regeringslid – op te vorderen. Het debat in de Kamer werd uiteindelijk een half uur onderbroken, waarna minister van Middenstand Willy Borsus (MR)acte de présence gaf. ‘Niet sympathiek van de regering he, om u hierheen te sturen,’ gekscheerde Raoul Hedebouw (PTB-GO!) tijdens zijn tussenkomst voor het halfrond.
N-VA: ‘Nog geen debat, want er is nog geen inhoud’
Bij N-VA deed Peter De Roover zijn best om het politieke steekspel te minimaliseren. ‘De volgende dagen kunnen we debatteren over de inhoud, vandaag is die inhoud er nog niet. Maar wij gunnen de oppositie de mogelijkheid om wat procedurele kwesties uit te spelen.’ Ook Open Vld moest van een opvordering niks weten. Fractievoorzitter Patrick Dewael haalde fors uit naar de oppositie, en stelde dat er maar één echte deadline is: 15 oktober. Dan moet de regering de begroting indienen bij de Europese Commissie.
Hoe schamper de meerderheid ook deed over de eis van de oppositie, dat de sfeer bijzonder geladen was werd duidelijk toen Patrick Dewael de ‘mislukking’ van de speculatietaks voor de voeten van de socialisten probeerde te werpen om te stellen dat zijn partij niet aan symbolische belastingen wil doen. Meryame Kitir (sp.a) moest hem eraan herinneren dat die speculatietaks werd ingevoerd door een regering zonder socialisten.
Nieuwe vriendschapsbanden?
Twee uur lang verliep het debat in de Kamer bijzonder woelig, vol venijnige uithalen. ‘De bochten van de socialisten, daar kan het circuit van Zolder nog een puntje aan zuigen,’ fulmineerde Wouter Beke (CD&V). ‘Dat was dan toch onder een CD&V-premier,’ beet Karin Temmerman (sp.a) hem toe. Barbara Pas (VB) verdedigde zowaar de regering-Di Rupo (’toen Di Rupo uitstel vroeg, heeft hij dat ten minste weken op voorhand gevraagd’), Calvo diepte een oude uitspraak van Jambon op waarin die de aanwezigheid van de vorige premier eiste.
Toch werden er vandaag ook vriendschapsbanden aangehaald. Dat CD&V de onderhandelingen bemoeilijkte in de strijd voor eerlijke fiscaliteit, konden de socialisten en groenen wel pruimen. ‘U hebt nog nooit zoveel steun gehad bij de oppositie’, stelde Calvo. Ook Kitir bedankte CD&V, en voor de camera’s van Villa Politica stelde Elio Di Rupo (PS) dat de christendemocraten er goed aan deden om de lasten gelijk te willen spreiden.
Stemming over opvordering kent logisch einde
Wat leverde dat op? Weinig. Aan het eind van de zitting ging het halfrond over tot een eenvoudige stemming over de aanwezigheid van de premier. Geen verrassingen daarin, enkel een voorspelbare meerderheid-tegen-oppositie. Twee uur gedaas en getier, maar uiteindelijk stemmen de regeringspartijen het gezichtsverlies van zich af.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier