‘Gent inde maandenlang GAS-boetes op basis van onbestaande wetgeving’

Een man ging in beroep tegen zijn GAS-boete en kreeg gelijk van de Gentse politierechter, meldt erevrederechter en justitiewatcher Jan Nolf.

Hij is wellicht één van de weinigen die het aangedurfd heeft in beroep te gaan tegen de Gentse GAS-ambtenaar, maar hij haalde zijn gram voor velen. Politierechter Dirk Verstuyft vernietigde immers eind juni een Gentse GAS-boete van 60 euro voor wildplassen. Op een moment dat de GAS-boetes voor wildplassen nieuwe records halen tijdens de Gentse Feesten is dat interessant nieuws.

Bezwaar

De feiten dateren van eind april 2014. De ‘betrapping’ van een man in hoge nood van natuurlijke behoefte gebeurde ‘op heterdaad’ door een gemeenschapswacht: volgens het dossier ‘in het midden van een struik in een deel van het landweggetje’ dat luistert naar de naam van de Driepikkelstraat, bij het natuur- en milieudomein Bourgoyen.

De betrokkene maakte via zijn advocaat vruchteloos bezwaar bij de GAS-sanctionerend ambtenaar. De veroordelende beslissing van de Gentse GAS-ambtenaar viel op 18 juli 2014 volgens de administratieve procedure ‘overeenkomstig art. 119bis, par. 9 van de nieuwe Gemeentewet’.

Op dat moment was dit artikel echter reeds vervangen door de nieuwe GAS-wet van 24 juni 2013, die op 1 januari 2014 in werking trad.Sindsdien bevat art. 119bis van de Nieuwe Gemeentewet geen paragraaf 9 meer, hetgeen betekent dat heel de procedure opgestart werd op basis van een niet meer bestaande wetgeving.

De politierechter kieperde de GAS-boete daarom op 23 juni jl. in de juridische scheurmand.

Het zegt iets over de technische complexiteit van de GAS-procedure dat de beroepsprocedure toch een vol gerechtelijk jaar in beslag nam.

Ondertussen moest de betrokkene 40 euro ophoesten om de zaak bij de politierechtbank aanhangig te maken en daar bovenop zijn advocaat betalen voor het verzet bij de GAS-ambtenaar en vervolgens ook nog de procedure bij de politierechter.

Tot overmaat van ramp krijgt hij van de politierechter slechts 135 euro als rechtsplegingsvergoeding om zijn advocaat te betalen: een habbekrats.

Er zijn minstens drie lessen te trekken uit dit vonnis

Vooreerst: in hoeveel andere dossiers is (onder andere in Gent) de verkeerde procedure nog toegepast ? Hoeveel mensen hebben dus ten onrechte betaald ? Op dat antwoord kennen vooral de kassa’s van steden en gemeenten het antwoord.

Ten tweede: wat zegt dit ontluisterend vonnis over de juridische opleiding van alle ambtenaren die met de GAS-wetgeving betrokken zijn, en in het bijzonder de GAS-sanctionerend ambtenaren die als pseudorechters recht spreken binnen gemeentehuizen ? Wie voor de nieuwe GAS-wet benoemd werd, dient zelfs geen examen af te leggen: een lachertje dus.

Nochtans illustreerden we al in eerdere Knack-commentaren dat niet alleen de GAS-wetgeving het probleem is, maar ook de GAS-ambtenaren zelf en hun gebrekkige juridische opleiding. Vele duizenden GAS-boetes zijn volkomen illegaal uitgeschreven. De Gentse GAS-boetes vormen dus maar het topje van de ijsberg van onwettige GAS-boetes.

Ten derde: GAS-boetes blijken inderdaad klassenjustitie eerste klas. Nergens is de wanverhouding tussen de moeite en kost voor de burger om voor zijn recht op te komen zo groot tegenover de vergoeding die hij bij zijn gelijk ontvangt. Het is steeds een verhaal van David tegen Goliath.

Doordat de professionele juridische literatuur dergelijke rechtspraak slechts met maanden vertraging publiceert, kan niemand er tijdig lering uit trekken: niet de rechtzoekende, maar ook niet de GAS-ambtenaren zelf.

Verleden jaar haalde de Stad Gent bij dezelfde politierechter al bakzeil met de GAS-boetes die zij ten onrechte uitdeelde aan de actiegroep ‘Plas-actie’ die nota bene ijvert voor meer openbare toiletten.

GAS blijft dus vooral een groot feest voor de gemeentekas terwijl ook de Gentse Feesten van 2015 aantonen dat ook die kortzichtige GAS-aanpak op straat niet werkt.