Geen verkleedpartijen meer in Brussel: buig het hoofd, sluit de ogen en word wakker in een ander land

Mocht ik ’s morgens koffie drinken, dan had ik me erin verslikt.

Het persbericht dat de Hogeschool-Universiteit Brussel (HUB) mannen en vrouwen aanraadt of zelfs verplicht om zich bij studentendopen niet meer in het andere geslacht te verkleden, verdient het om letterlijk in het verkeerde keelgat te schieten.

De aanleiding van de maatregel van de HUB is de verkrachting van een jongeman, tijdens een studentendoop verkleed als vrouw, door een groep mededaders die omschreven wordt als “allochtonen”. Ik deel de mening van De Morgen dat het gebruik van het woord “allochtonen” een veel te grote lading dekt waardoor het beter is duidelijker te berichten en specifieker de (culturele) afkomst van de daders te duiden. De minderheden in ons land hebben allerminst belang bij om over dezelfde kam te worden geschoren. Nu blijft het bij giswerk wat nog een veel groter gevaar betekent voor racistische of xenofobe recuperatie op café of elders: “Het zullen wel [xxx] geweest zijn…”.

Wat de origine van de daders is, is hier echter van ondergeschikt belang. Allereerst is er het trauma van de jongeman die niet door één maar door verschillende mededaders op de meest vulgaire manier in zijn fysieke integriteit is getroffen. Ik hoop dat de HUB al het nodige zal doen om de jongeman te begeleiden door in de mate van het mogelijke ervoor te zorgen dat hij geen studieachterstand oploopt.

De vraag stelt zich echter of de HUB adequaat reageert door de noodzaak aan nieuwe regels als volgt uit te leggen: “bepaalde groepen ervaren het verkleden als vrouw of als man als provocerend”. Op deze manier schijnt het HUB te suggereren dat de verkrachting van de jongeman aan zichzelf te wijten is: hij had het groepje verkrachters maar niet moeten provoceren door vrouwenkleren aan te doen. Toch niet in Brussel: het Agadir aan de Zenne!

Men zou begrip kunnen opbrengen voor deze positie van de HUB. De instelling wilt haar studenten beschermen en raadt hen daarom aan om in de toekomst rekening te houden met de gevoeligheden van de burgers van Brussel. Maar waar eindigt dit? Tot op welk niveau kan men rekening houden met de lichtontvlambaarheid van de nozems die bepaalde Brusselse straten bevolken?

In zijn boek over identiteit stelt Professor Paul Verhaeghe treffend dat “het anders zijn van ideologieën en bijbehorende identiteiten [zich situeert] in andere invullingen van wat als de ‘normale’, de ‘juiste’ verhouding ten opzichte van het lichaam en ten opzichte van de ander beschouwd wordt.” Voor bepaalde inwoners van Brussel is het blijkbaar onbegrijpelijk dat een lid van het mannelijk geslacht tijdens een feest – want dat zou een studentendoop toch moeten zijn – kleren van het tegenovergestelde geslacht aantrekt. Wie overgaat tot zulke dwaasheid vraagt het om verkracht te worden – net zoals zomers geklede dames geen andere keuze hebben dan zich te onderwerpen aan elke man die zin heeft om hen alle hoeken van de slaapkamer te tonen.

De HUB opereert in een stad die bijwijlen gesegregeerd in plaats van kosmopolitisch overkomt. Door de regels voor studentendopen te wijzigen geeft deze onderwijsinstelling gevolg aan de druk van zij die zich het recht toe-eigenen in te breken in de fysieke integriteit van derden van zodra bepaalde ” signalen” worden uitgestuurd. Zij die het geluk hadden om twintig te zijn in de jaren ’60 hebben gevochten voor vrijheid van denken en doen. Die vrijheid is niet te koop. Het is dan ook tijd om de medewerking aan de Brusselse contrarevolutie op te zeggen. Wie het hoofd buigt en de ogen sluit, riskeert om in een ander land wakker te worden.

Anthony Godfroid is advocaat aan de Balie van Brussel