‘Gaza is een schandvlek op ons westers geweten’

‘De Palestijnen betalen nog altijd de rekening voor wat Duitsland de Joden heeft aangedaan in WO II’, schrijft Jean-Marie Dedecker. ‘Het Palestijnse lot van onderdrukt volk in hun eigen thuisland is ook een afschuwelijk misbruikt alibi van de islamitische jihadcriminelen voor de uitvoer van het terrorisme.’

De Verenigde Staten trekken zich terug uit de UNESCO omdat deze organisatie van de Verenigde Naties voor onderwijs, wetenschap en cultuur, het aangedurfd heeft de historische stad Hebron op de Westelijke Jordaanoever te erkennen als cultureel werelderfgoed van de Palestijnse Staat. In Hebron wonen 215.000 Palestijnen en nauwelijks 850 streng orthodoxe bewapende Joodse kolonisten die beschermd worden door zo’n 650 militairen. Provocerende kolonisering tot in het absurde, gebaseerd op eigendomsrecht uit een sprookjesboek.

In de stad van Abraham staat het altaar altijd klaar voor een slachtpartij. Godsdienstoorlogen zijn een festijn van dode zielen in naam van een fictief opperwezen. De woestijngodsdiensten hebben er een patent op. Niet dat de UNESCO de toegevoegde waarde van de Amerikanen zal missen. Ze waren er in 1984 al een keer uitgestapt omdat die instelling “niet Westers genoeg was”. In 2003 zijn ze met hangende poten teruggekeerd, en zes jaar geleden had de pseudo-vredesduif en Nobelprijswinnaar Barak Obama terug alle bijdragen en betalingen aan de UNESCO opgeschort. Wat Israël dicteert doet Amerika, en niet omgekeerd.

Net zoals het voor de Amerikanen met hun terugtrekking uit de UNESCO niet gaat om cultuur, wetenschap en archeologie, gaat dit ook niet op voor de Palestijnen. In de Gazastrook ligt nog een archeologische site van 4500 jaar oud, Tell Es-Sakan. Die werd 1000 jaar voor de bouw van de Egyptische piramiden al opgetrokken. Enkele primitieve beeldenstormers van Hamas zijn deze historische plaats nu aan het vernietigen om er een militaire basis op te bouwen. Het gaat om verdoken oorlogsretoriek. De terugtrekking uit de UNESCO door de VS en Israël gebeurt net op de dag dat de rivaliserende Palestijnse partijen, het fundamentalistische Hamas en het gematigde Fatah van president Mahmoud Abbas, in de Gaza een verzoeningsakkoord gesloten hebben onder het waakzaam oog van Egypte.

Haviken

De apartheidsstaat Israël heeft nu geen excuus meer om te onderhandelen met een gesprekspartner die kan spreken namens het voltallige Palestijnse volk. Haviken als Benjamin Netanyahu willen echter geen vrede maar een volledige bezetting en een onderdrukking. Donald Trump is de ideale provocateur en bondgenoot. Zijn liefde voor Israël heeft via zijn joodse schoonzoon en adviseur Jared Kushner niet alleen familiale roots, zijn chicken game met Iran heeft zelfs historische roots. Reeds in 1942 koos president Roosevelt definitief voor Israël. Met de morele steun van de zionisten zag hij de Oost-Europese oorlogsvluchtelingen liever uitwijken naar Palestina dan naar New-York. Bij zijn terugkeer uit Jalta in 1945 sloot hij op het vliegdekschip Quincy in de monding van het Suezkanaal een pact met de Saoedische koning Ibn Saoed dat tot op vandaag nog stand houdt.

In ruil voor de belofte om nooit tussen te komen bij interne conflicten in hun koninkrijk verbonden de fundamentalistische Saoedi’s zich er toe door wapenaankopen de Amerikaanse olieaankopen te compenseren. Trump ging onlangs een sabeldansje uitvoeren in Riyad. De soenitische salafistische Saoedi’s zijn al 1400 jaar de erfvijanden van de sjiitische Iraniërs, die op hun beurt het Palestijnse Hamas financieren.

Grootste openluchtgevangenis ter wereld

Gaza is de grootste openluchtgevangenis ter wereld. Twee miljoen mensen zitten er opgesloten in een zandbak, bewaakt door Israëlische cipiers die met de regelmaat van een klok binnenvallen, have en goed bombarderen en duizenden slachtoffers onder de volgens hen toch minderwaardige Palestijnen maken. De bevolking leeft er van internationale hulpgoederen en de invoer van smokkelwaar via tunnels. Gaza wordt bestuurd door een corrupte bende van kleptokraten uit eigen islamitische gelederen die naast de Israëlieten ook zelf nog hun eigen bevolking gijzelen. Toen Yasser Arafat stierf, was het bedrag van de bijeenschraapte erfenis voor zijn vrouw Suha groter dan het BNP van Gaza en ze kreeg daarbovenop nog een weduwepensioen van 10.000 dollar per maand. Om tot het huidige verzoeningsakkoord te komen met Hamas sloot Fatah de al rampzalige elektriciteits- en voedseltoevoer bijvoorbeeld nog verder af. Ellende en armoede als politiek wapen. Gaza is een schandvlek op ons westers geweten.

Israël weigert bouwvergunningen af te leveren aan de Palestijnen maar bouwt zelf illegaal ganse dorpen in Palestijns gebied. Het annexeert alle watervoorzieningen en vernietigt stelselmatig alle infrastructuur zoals Palestijnse crèches, speelpleinen en schoolgebouwen. Het Israëlische leger sloopte in augustus, daags voor de start van het nieuwe schooljaar een door België gefinancierd schooltje voor 60 Palestijnse kinderen in Bethlehem. Als Israël de mensenrechten met de voeten en de laarzen treedt wordt er naar een geitenpaadje gezocht om de joodse lobby een beschamende uitweg te bieden. Een symbolische aflaat volstaat.

Als de door ons land gefinancierde Awwa Basic Girls School enkele weken terug haar naam verandert in deze van Dalal Mughrabi Elementary School, wordt de financiering vanuit Brussel stante pede stopgezet. Israël doet al het mogelijke om het Palestijnse collectieve geheugen uit te wissen, schrijft Lucas Catherine in zijn boek “Palestina, geschiedenis van een kolonisatie”, ook in het onderwijs voor Palestijnen die niet uit hun land werden verdreven. Alleen de zionistische versie van de geschiedenis mag overleven.

In 1948 sloeg het koloniale leger alle private en openbare Palestijnse bibliotheken aan, zo’n 70.000 boeken. Toen het Israëlisch leger in 1982 Beiroet binnenviel werd de volledige bibliotheek van 25.000 boeken geplunderd, naar Israël overgebracht en vernietigd, samen met het onderzoekscentrum van de Palestijnse bevrijdingsorganisatie PLO. ‘De makkelijkste manier om een volk te vernietigen is door de kennis die zij hebben over hun eigen geschiedenis teniet te doen’, schreef George Orwell ooit. Dat het voor ons ontoelaatbaar is dat een schooltje naar een terroriste wordt vernoemd is logisch, maar er bestaat een evenredigheidsprincipe tussen misdaad en straf, en wat voor de ene een terrorist is, is voor de andere een vrijheidsstrijder.

Op 24 februari 1994 vermoordde de joodse militaire arts Baruch Goldstein 29 biddende moslims in de Ibrahimi Moskee van Hebron. Hij kreeg een standbeeld in Kyriat Arba dat uitkijkt op de Westelijke Jordaanoever. Naar Ben Goerion bijvoorbeeld is er een luchthaven genoemd. Hij was leider van de joodse Hagannah die samen met het Irgun-militie op 22 juli 1946 een terreuraanslag pleegde op het King David Hotel in Jeruzalem, waarbij 91 doden vielen.

In een oorlog wordt het onderscheid tussen terrorist en vrijheidsstrijder gedefinieerd door de overwinnaars. Omdat de nazi’s de Palestijnse leider Amin al Husseini rekruteerden om in Bosnië moslimstrijders te rekruteren, beweerde Benjamin Netanyahu vorig jaar dat de Palestijnen verantwoordelijk waren voor de holocaust. De ganse wereld schoot in een kramp. Bibi had er beter bij verteld dat een deel van de Irgun samenwerking zocht met de Italiaanse fascisten en de nazi’s tot in 1941. Ze werd door Albert Einstein een terroristenbende genoemd. Het eerste slachtoffer in een oorlog is altijd de waarheid.

De Palestijnen betalen nog altijd de rekening voor wat Duitsland de Joden heeft aangedaan in WO II. Het Palestijnse lot van onderdrukt volk in hun eigen thuisland is ook een afschuwelijk misbruikt alibi van de islamitische jihadcriminelen voor de uitvoer van het terrorisme. Israël voedt ze. Europa heeft een zware oorlogsschuld af te lossen aan de Palestijnen. Twittertrol Trump is stilaan aan het vervellen, van ‘imbeciel’, zoals zijn buitenlandminister Rex Tillerson hem onlangs gekleineerd zou hebben, tot nucleaire tijdbom. Vooraleer hij ontploft, is er zowel voor Israël als voor de rest van de wereld geen reden meer om een definitief vredesbestand te onderhandelen, nu de Palestijnse partijen de handen in elkaar geslagen hebben. Van wegkijkende Europese Mandarijnen, verlos ons Heer.