GAS-boete voor wie Vlaamse vlag ontplooit

Misschien zullen nu zelfs de hevigste fans van de Gemeentelijke Administratieve Sancties overstag gaan. Want ook wie Vlaamse vlaggen aan een aankomstmeet ontplooit, komt ooit in gevaar. Vijf Vlaamse vlaggenzwaaiers ondervonden het.

Enkel een onpartijdig rechter – jawel in Brussel – kon verhinderen dat vijf Vlamingen veroordeeld werden tot een GAS-boete. Dat soort van administratieve sanctie, enkel door een ambtenaar uitgesproken, waarvoor je dan niet voor een rechtbank gedagvaard wordt, maar waar je zelf tegen moet gaan procederen: 40€ rolrecht betalen en best nog een goede advocaat erbij want een juridisch wespennest. Dus de omgekeerde wereld van een normale justitie waar het initiatief bij het parket ligt om je te dagvaarden als je iets mispeuterd zou hebben.

Op grond van de Brusselse GAS-reglementering werden op de nationale feestdag van 2012 vijf mensen al aangesproken bij hun aankomst in het Centraal Station: de spoorwegpolitie waarschuwde hen de over hun arm gedragen (gevouwen) Vlaamse vlag niet te ontvouwen op het traject van het laatste militair défilé van Albert II.

Dat ontvouwen van die éne Vlaamse vlag gebeurde pas op de terugweg, om een groepsfoto te nemen op het Europakruispunt. Dat bleek voor politieagenten de gele lap voor de stier want het groepje werd kordaat ingerekend. Geboeid afgevoerd, de handen op de rug met pijnlijk aangespannen plastic strips. Ook een zeventigjarige dame. Aangekomen in het commissariaat dienden de dames zich te ontkleden tot op de slip na: bh en juwelen moesten afgegeven worden. Twee aangehoudenen werden twee uur lang in cellen opgesloten.

Nu komt de kracht van de GAS-boete: 50 euro. Verleidelijk om te betalen en dus schuldig te pleiten, want de weg voor bezwaar en beroep is lang en onbekend.

Die 50 euro wordt in Brussel – zoals in veel Vlaamse steden – uitgereikt door een zogenaamd onafhankelijk sanctionerend ambtenaar die daar niemand minder is dan de gemeentesecretaris. Een meer hallucinante definitie van de politieke afhankelijkheid van een neprechter kan je nauwelijks verzinnen. En een beter voorbeeld van hypocrisie over de ‘scheiding der machten’ evenmin. Een brief van burgemeester Thielemans van 8 augustus 2012 stelt dat betrokkenen “in het bezit waren van vlaggen en andere attributen met slogans met de bedoeling deze te openen”.

Een burgemeester met goede bedoelingen die mensen met slechte bedoelingen straft, tiens, waar hebben we dat nog gehoord.

In Brussel ging de politierechter in dat verhaal echter niet mee.

Wie de illusie heeft dat GAS-boetes tot een sneller lik-op-stuk-beleid leidt, moet ook dit voorbeeld teleurstellen. De boete voor “samenscholing” werd een half jaar later door de gemeentesecretaris van Brussel verstuurd aan de vijf “betogers” die binnen de maand beroep aantekenden voor de politierechtbank: op 21 februari van verleden jaar. Daarna stuurde de stad Brussel haar advocaat voor de daarbij horende procedureslag die nauwelijks iemand zonder advocaat aankan. Het vonnis van de Brusselse politierechter viel enkele dagen geleden, op 7 januari 2014, dus anderhalf jaar na de ‘Vlaamse feiten op een Belgische dag’.

De politierechter maakt in haar vonnis brandhout van het Brusselse GAS-reglement dat – net als elders – niet eens definieert wat onder “samenscholing” verstaan dient te worden. Dat is nochtans het minimum van informatie opdat ook de brave burger minstens zou weten wanneer hij/zij “samenschoolt”.

In het vonnis verwijst de politierechter naar het in Knack op 29 augustus 2013 gepubliceerde vonnis van de Antwerpse jeugdrechtbank dat toen ook al de Antwerpse GAS-sanctieambtenaar terugfloot voor de “samenscholing” van een paar jongeren die voor de regen schuilden.

Niet zonder humor noteert de Brusselse politierechter dat de Vlaamse vlag bij Ministerieel Besluit van (jawel) 11 juli .. 1985 al officieel erkend werd. Wie zich daarmee laat fotograferen op een Brussels kruispunt geeft blijk van “pro Vlaamse gevoelens” (sic) maar verstoort daarmee de openbare orde” niet”.

De politierechter buisde de Brusselse gemeentesecretaris – in bijberoep GAS-ambtenaar – dus met klank, maar hier eindigt het verhaal nog niet.

Samen met de stad Brussel werd de Brusselse belastingbetaler voor dit machtsmisbruik veroordeeld tot het kostenplaatje van de procedure: 820 euro – een minimum overigens. Wel te begrijpen: bovenop de kosten van de eigen Brusselse stadsadvocaat en die van de papierfabriek van de eigen administratie onder het gezag van de stadssecretaris.

De vijf Vlaamse betogers kregen in het vonnis elk 165 euro rechtsplegingsvergoeding terugbetaald om hun eigen advocaat mee te helpen vergoeden. Eigenlijk is dat de echte GAS-boete: per saldo nog moeten betalen om te weigeren het slachtoffer te worden van een ambtenaar. Vlaamse burgers die daarmee dus een tweede keer uitgekleed worden door het GAS-systeem.

Moet er nog zand zijn ? GAS-tegenstanders zwaaien beter niet met een witte vlag.