Goethes Faust – het dubbeldrama Faust I en Faust II, niet de Urfaust – is, zoals Dantes Divina Commedia of Wagners Ring des Nibelungen een ‘alles-stuk’, een alomvattend wereld- en tijdtheater. Het beweegt zich cirkelvormig voort over de harmonie der sferen en door de kringen van hemel en hel. Het drinkt de dialectiek van waar en vals, goed en kwaad, ondergang en verlossing uit tot op de bodem. De planken van de bühne zijn er te klein voor. Goethe zei dat alleen Mozart het op muziek had kunnen zetten, maar die was al veertig jaar dood. Hij had ongelijk. Tien jaar na Goethes dood speelde Robert Schumann het klaar. Goethe had niet voor niets gezegd: ‘Hoe onvergelijkbaarder en voor het verstand ongrijpbaarder een poëtische productie, hoe beter.’ Dirigent Philippe Herreweghe neemt samen met filmmaker Julian Rosefeldt en choreografe Femke Gyselinck de handschoen op.
19.06-02.07
