‘Het Europees Parlement presenteert zichzelf als het summum van democratie, maar treedt in realiteit elk democratisch principe met de voeten’

De hypocrisie van de EU-elite is hemeltergend, maar het gevaar voor onze democratie is veel groter, schrijft Tom Vandendriessche, Europees Parlementslid voor Vlaams Belang.

Maar liefst 811.000 Vlamingen stemden voor het Europees Parlement op Vlaams Belang en vaardigden zo drie volksvertegenwoordigers af. Een verdrievoudiging. Deze spectaculaire groei is geen Vlaamse uitzondering. In Frankrijk werd het Rassemblement National van Marine Le Pen de grootste partij met 22 zetels. In Italië verblufte Matteo Salvini iedereen door maar liefst 28 zetels in de wacht te slepen. Ook in Duitsland behaalde de Alternative für Deutschland de hoogste score ooit. Naast deze delegaties uit de grootste Europese landen vormt Vlaams Belang met partners uit Finland, Denemarken, Oostenrijk, Estland en Tsjechië de Europese fractie Identiteit en Democratie (ID), met 73 leden de vijfde fractie in het parlement.

Onze kiezers hebben een duidelijk signaal gegeven. Ze willen hun vrijheid en soevereiniteit terug om van daaruit met andere landen samen te werken aan gemeenschappelijk oplossingen. Ze willen niet langer bestuurd worden door EU-bureaucraten. Ze willen via de democratie hun lot opnieuw in eigen handen nemen in plaats van dictaten uit Brussel slaafs te moeten ondergaan.

Want die kiezers stellen vast dat de Europese Unie geen oplossingen biedt, maar precies het probleem is. Noch voor de financiële crisis van 2008, noch voor de migratiecrisis sinds 2015 biedt deze EU antwoorden die tegemoetkomen aan de bezorgdheden van mensen. Zij willen welvaart en veiligheid, maar krijgen precies het omgekeerde terug. In het Duitsland van Angela Merkel is het fenomeen ontstaan van gepensioneerden die in glasbakken scharrelen om statiegeld omdat ze de eindjes niet meer aan mekaar kunnen knopen. Tegelijk verwelkomde Merkel miljoenen vluchtelingen in Duitsland.

Het enige politiek niveau dat wel antwoorden biedt, is dat van de democratisch gelegitimeerde nationale staat. Orban sloot zijn grenzen, zijn bevolking herverkoos hem met een absolute meerderheid. Salvini sloot zijn havens. Het aantal asielzoekers in 2016 was 181.000, de eerste zes maand van dit jaar nog maar amper 3000. Het businessmodel van de mensensmokkelaars wordt gebroken. De bevolking wordt beschermd. Daarvoor kiezen we politici, om te doen wat ze beloven. Dan belonen of bestraffen we ze.

Wie had gedacht dat dit signaal van de kiezer in het Europees parlement zou gerespecteerd worden, is er al meteen aan voor de moeite. In plaats van te luisteren, schakelen ze integendeel een versnelling hoger.

Dat werd deze week duidelijk bij de verkiezing van het bureau van het Parlement en de commissies die de parlementaire werkzaamheden coördineren. Het reglement van het parlement stelt duidelijk en op gebiedende wijs dat de verschillende stromingen dienen vertegenwoordigd te zijn zodat de diversiteit gerespecteerd wordt. Daarvoor wordt traditioneel het systeem-Dhondt gehanteerd. Verhoudingsgewijs krijgen op die manier alle fracties een plaats in de coördinatie van het parlement. In België bijvoorbeeld leverde Vlaams Belang op die manier de voorzitter van de commissie Binnenlandse Zaken.

Ook in de meeste wordt dit gerespecteerd. Hongarije, Polen, Rusland of zelfs het Turkije van Erdogan, overal zien we dat kleinere en grotere fracties, behorend tot meerderheid of oppositie, hun rechtmatige plaats krijgen.

Echter, zo niet in het Europees Parlement. Daar werden alle kandidaten van de ID-fractie weggestemd. De volksvertegenwoordigers van 21 miljoen Europeanen zijn niet vertegenwoordigd in de commissies. In het bureau van het parlement zelf is het nog tekenender, daar werd ook de ECR-fractie waartoe N-VA behoort zijn rechtmatige vertegenwoordigers brutaal afgenomen.

Nochtans presenteert dit Europees Parlement zichzelf als het summum van democratie, kampioen van de mensenrechten en promotor van pluralisme. ‘Eenheid in verscheidenheid’ is de leuze. Maar in realiteit treden ze elk democratisch principe met de voeten en willen ze een eurofiel eenheidsdenken invoeren. Dit doet sterk denken aan het soort democratie dat men in de DDR kende: een meerpartijensysteem waar iedereen het eens moest zijn met de communistische partij.

De hypocrisie van de EU-elite is hemeltergend, maar het gevaar voor onze democratie is veel groter. Omdat democratie respect voor de parlementaire instelling vergt. Omdat democratie zonder oppositie niet bestaat. Omdat democratie minderheden beschermt tegen machtsmisbruik door meerderheden. De Britten hebben meer dan gelijk om uit deze Europese Unie te stappen. Ondertussen duurt de chantage over brexit echter al meer dan twee jaar. Het moet zo schadelijk mogelijk gemaakt worden om eruit te stappen, zodat andere landen niet hetzelfde zouden doen. Is dit het soort Europese samenwerking waar vorige generaties van droomden?