Erediensten VRT: ‘Waarom grijze neutraliteit boven kleurrijke diversiteit verkiezen?’

Bianca Debaets en Paul Delva van CD&V zijn het niet eens met de intentie van minister van Media Sven Gatz (Open VLD) om de uitzendingen van erediensten op de openbare omroep VRT te schrappen. ‘Weg dialoog, weg uitwisseling, weg de zoektocht naar wederzijds begrip.’

De discussie over het al dan niet uitzenden van erediensten op de VRT komt niet onverwacht. Het voorstel van de Vlaamse minister van Media om deze uitzendingen te schrappen, past in een denkkader waarbij religies en levensbeschouwingen volledig teruggedrongen worden naar de privésfeer. Ze worden op het publieke forum vervangen door een nieuwe afgod: deze van de neutraliteit.

Alles wat tot de religieuze sfeer behoort, moet weggevlakt en uitgegomd worden. Geloof wordt niet verboden, maar wel verbannen. Zorgvuldig weggestoken achter de gevels. Weg dialoog, weg uitwisseling, weg de zoektocht naar wederzijds begrip.

Sommigen willen in Vlaanderen over de Franse lat springen: het land waar Kerk en Staat sinds meer dan 100 jaar absoluut gescheiden zijn, waar ‘la laïcité’ een cruciale rol speelt, maar waar erediensten wél uitgezonden worden.

De uitspraken verbazen ook, omdat de beheersovereenkomst met de VRT het volgende voorziet met betrekking tot levensbeschouwingen: ‘Levensbeschouwelijke strekkingen worden geïntegreerd in het aanbod van de publieke omroep, ook in een apart televisieprogramma en een vast onderdeel in een wekelijks radioprogramma.’ En in een antwoord op een parlementaire vraag uit 2016 in het Vlaams parlement, stelde de minister : ‘De erediensten behoren op zichzelf tot de autonome zendtijd van de openbare omroep. Volgens artikel 7 van het Mediadecreet is de openbare omroep autonoom door zijn aanbod aan programma’s en door zijn uitzendschema’.

Het uitzenden van erediensten zou volgens sommigen niet behoren tot de ‘kerntaken’ van de VRT. Vooreerst telt de VRT naast haar kerntaken natuurlijk ook andere taken – misschien behoren deze uitzendingen dan wel tot die ‘andere taken’? We kunnen ons overigens inbeelden dat er heel wat andere programma’s op de VRT zijn die niet bepaald tot de ‘kerntaken’ van een publieke omroep behoren…

Over de kwaliteit van de programma’s van de erediensten bestaat er geen discussie. Over het sociale nut ervan evenmin. Ouderen of mensen met een beperkte mobiliteit die zondag niet meer in de kerk of de moskee raken, komen toch aan hun trekken. Ook de kijkcijfers – over religies heen (katholicisme, protestantisme, jodendom, islam) – wijzen op een duidelijke vraag om deze programma’s te behouden.

Waarom verkiezen sommigen de grijze koer van de neutraliteit boven een weide met kleurrijke bloemen? Waarom zou geen gevolg gegeven kunnen worden aan de nood die zovelen ervaren om (opnieuw) aansluiting te vinden bij religie of spiritualiteit ? Waarom hebben sommigen schrik van een actief pluralisme, waar meerdere geloofsovertuigingen aan bod komen en in gesprek met elkaar kunnen gaan ?

We zijn dus grote pleitbezorgers om de uitzendingen van de erediensten te behouden. een beetje ‘slow motion’, met een rijke en diverse inhoud : het is ook eens iets anders op televisie. Of houden we het toch maar bij mooie doch inhoudsloze ‘seizoensfeerbeelden’? De keuze is snel gemaakt.