‘Enkel wie links is, kan rechtvaardig zijn, toch?’

Louis Ide (N-VA) misgunt links het patent op de discussie over rechtvaardige fiscaliteit. ‘Het past in hun moreel superioriteitsgevoel: enkel wie links is, kan rechtvaardig zijn, toch?’

Op maandag 18 april luisterde ik zoals gewoonlijk naar De Ochtend op Radio 1. Meyrem Almaci was aan het woord. En ze bleef aan het woord. Ze ratelde maar door, een wederwoord was niet mogelijk, de journalist kreeg er geen speld tussen. Het leek zowaar een uitzending door derden. Vicepremier Kris Peeters (CD&V) was kop van jut. Zijn ongelukkige uitspraken in de weekendeditie van Het Laatste Nieuws waren voor Groen het ultieme bewijs dat voor CD&V, de zogenaamde centrumpartij, rechtvaardige belastingen geen prioriteit waren. Zelfs niet na de #Panama Papers. Haar boodschap was simpel: de hele regering is een bende rechtse zakken die de rijken dienen (om het te zeggen met de woorden van Marc Goblet (ABVV): “Une bande de gamins de merde“).

Het riedeltje van de alleenstaande vrouw, met de koffie van de Aldi die niet rond komt, moest de slogan verzinnebeelden. Helaas voor links bleek de vrouw – die dat verhaal op sociale media vertelde – een SP.A-militante, die sympathiseert met Movement X van Abou Jahjah. Aangezien ze als ongebonden, alleenstaande vrouw werd voorgesteld, maar dat niet was, verloor het beeld elke geloofwaardigheid. Als je militant bent voor SP.A moet je daarvoor uit komen. Als je dat niet doet, tast je je geloofwaardigheid aan.

Het is opvallend hoe links elkaar voor de voeten loopt in de discussie over rechtvaardige fiscaliteit. Alsof enkel zij daar een patent op hebben. Ik vermoed nochtans dat elke burger (op een paar uitzonderingen na, maar ik weet niet of dit significant is), een eerlijke en rechtvaardige fiscaliteit wil. Je hoeft niet links of rechts te zijn om daarvoor te ijveren.

Maar links claimt blijkbaar het alleenrecht op rechtvaardige fiscaliteit. Ze strooien hiermee zand in de ogen van de burger. Het past trouwens ook in hun moreel superioriteitsgevoel: enkel wie links is, kan rechtvaardig zijn, toch?

De vraag naar een eerlijke fiscaliteit betekent naar mijn aanvoelen niet aan dat de burger afgunstig staat tegenover succesvolle mensen. De enorme rijkdom die sommige topsporters tijdens hun carrière verwerven, wordt amper door de burger in vraag gesteld. Het wordt voor een groot deel van de bevolking pas problematisch als die topsporter uitwijkt naar Monaco. Op die manier ontwijkt hij of zij de belastingen, maar als hij een blessure oploopt, geniet hij wel van onze excellente gezondheidszorg. Het zijn dit soort zaken die aversie oproepen bij de bevolking. Mensen die hun verantwoordelijkheid ontlopen, maar wel willen genieten van de baten van ons sociaal systeem. Of nog: mensen die niet de lasten maar enkel de baten willen die bij ons sociaal systeem horen.

Ook ondernemers wordt hun succes gegund, vele mensen beseffen welk risico ze nemen en gunnen hen hun succes. Misschien is het succes van de televisiereeks The sky is the limit daar voor een stuk mee te verklaren. Zolang die ondernemers maar hun belastingen betalen.

Politici echter, dat is blijkbaar iets anders. Die zullen altijd teveel verdienen. Nochtans schreef Rik Torfs (op dezelfde dag van het optreden van Almaci in De Ochtend) in De Standaard dat er parlementsleden zijn die niets betekenen en bijgevolg teveel verdienen. Daarnaast zijn er volgens hem parlementsleden die dag en nacht werken en misschien zelfs te weinig verdienen. Daar lijkt me inderdaad toch iets van aan.

Afgunst zal wel bestaan, maar is niet fundamenteel. Het is het niet nakomen van de plichten – die voor iedereen gelden – dat tegen de borst stoot. Het is die aversie die we nu zien ontstaan bij de bevolking naar aanleiding van de Panama Papers. Zeker als bekend wordt dat de staatsbank Dexia, die door de overheid gered moest worden, dat mee heeft gefaciliteerd. Dat onrechtvaardigheidsgevoel evolueerde naar aversie, zeker bij de vele Arco-spaarders. Schimmige constructies die leiden tot belastingontwijking worden niet meer geaccepteerd. Vergis u trouwens niet, beste vrienden van links, de bevolking heeft ook lak aan duistere vzw’s die subsidies opslorpen en zich zo ook onttrekken aan het rechtvaardigheidsgevoel van daarnet.

Er is dus een fundamenteel verschil tussen succesvol zijn en daarvoor ook (financieel) beloond worden en het zich ontrekken van de plichten die voor iedereen gelden.

Het zijn net die twee debatten die links bewust vermengen. Zeker de communisten van de PVDA vermengen het debat om zo hun ultieme agenda te verwezenlijken: de totale herverdeling. Het hoeft ook niet te verwonderen dat sommige jongeren vatbaar zijn voor die boodschap. Ze kennen de gevolgen van het communisme niet meer. Noord-Korea is voor hen een ver-van-mijn-bed show en de Berlijnse muur viel al meer dan een kwarteeuw geleden. De fundamenten van het communisme waren gebaseerd op afgunst, verklikking, het kortwieken van excellentie, het afschaffen van privé-bezit, en dit alles geïmplementeerd door een totalitair staatsapparaat.

Terloops dit: ook over politieke regimes zoals Noord-Korea of de Sovjet Unie moeten voldoende onderricht worden in ons onderwijs. Want de generaties van na de Koude Oorlog maak je te gemakkelijk wijs dat met het communisme het Land van Melk en Honing binnen handbereik ligt.

Door het relatieve, doch in de ogen van links significante, succes van extreem-links holt links extreem-links achterna. Links kopieert tegenwoordig het afgunstmodel van extreem-links. Alle middelen zijn goed om binnen het kader van de Panama Papers de bevolking op te hitsen tegen de regering. Trouwens, toen Groen de woonhuizen van de modale burger zou gaan belasten, kon ik me niet van de indruk ontdoen dat ze de mosterd bij de communisten hadden gehaald.

De houding van links inzake fiscaliteit is in die zin bijzonder hypocriet, zeker die van SP.A. Zelf zijn zij decennia aan de macht geweest en lieten ze betijen. Nu deze regering maatregelen neemt tegen belastingontduiking, kan het plots niet snel genoeg gaan. Er wordt een schandaalsfeertje gecreëerd over maatregelen die links zelf heeft ingevoerd, denk maar aan de Excess Profit Ruling, waarbij fiscale gunsten werden verleend aan multinationals, waar Europa nu vragen bij stelt. Resultaat: Johan Van Overtveldt mag het oplossen.

Het is verder cynisch hoe John Crombez (SP.A) inhakt op Van Overtveldt. Ons geheugen is kort, maar in een vorig leven was hij als staatsecretaris bevoegd voor fraudebestrijding. Een mens zou zich haast afvragen wat hij gerealiseerd heeft in zijn hele legislatuur, dat net Van Overtveldt nog zoveel werk moet verzetten. Met Van Overtveldt – nu amper anderhalf jaar aan de macht – staat één en ander in de steigers dat de toets van Europa moet doorstaan.

Laat het duidelijk zijn: N-VA met zijn minister van Financiën gaat op zoek naar rechtvaardige belastingen, zonder de installatie van de afgunstmaatschappij, en zonder dat deze belastingen globaal verder stijgen. Niet onbelangrijk, wanneer blijkt dat de meest recente OESO-cijfers helaas opnieuw aantonen dat we de belastingkampioenen zijn.