Els Keytsman, directeur van Unia: ‘Ik heb een olifantenvel gekweekt’

‘Politici snappen blijkbaar het concept van ‘onafhankelijke instelling’ niet zo goed’, zegt Els Keytsman, directeur van Unia.

Els Keytsman: Ik vond de uithaal van Zuhal Demir naar de werking van Unia een dag na haar eedaflegging onwaarschijnlijk. Ik had haar op dat moment nog nooit ontmoet en ik hoorde aan haar uitspraken dat ze niet goed van onze werking op de hoogte was. Ook met de Vlaamse minister van Gelijke Kansen Liesbeth Homans (N-VA) had ik nog geen gesprek gevoerd toen zij ons aanviel. Er werden manifeste onwaarheden verteld: zo zouden we studies achterhouden, terwijl die open en bloot op onze website staan. We zouden er ook gericht uit citeren, terwijl onze duiding net het tegendeel aantoont.

Het standpunt van de partij van beide dames is bekend: de N-VA wil af van het interfederale gelijkekansencentrum, terwijl alle N-VA-parlementsleden de oprichting ervan zelf ooit mee hebben goedgekeurd.

Ik breek er me het hoofd niet langer over waarom ze ons toen zo aanvielen. Ik heb er wel veel uit geleerd. Ik weet nu dat het geen zin heeft om je te verdedigen tegen intellectueel oneerlijke kritiek of tegen een ongefundeerd meninkje. Het is zeer oneerlijk om de werking van Unia te verengen tot een paar mediagenieke dossiers, terwijl we er jaarlijks duizenden behandelen.

Wat voor effect had die kritiek op de werkvloer?

Keytsman: We probeerden ons niet uit het lood te laten slaan, al was dat makkelijker gezegd dan gedaan. Het was een zeer stormachtige periode: de ene boude uitspraak volgde op de andere. Ik gaf interviews in mijn living terwijl voor de deur de Aalsterse carnavalsstoet voorbijtrok. Ik heb als directeur ondertussen een olifantenvel gekweekt, maar voor mijn collega’s was het helemaal niet prettig om te werken voor een organisatie die zo zwaar onder vuur werd genomen. Dan trek je niet fluitend naar je werk. Ik vroeg een gesprek aan, maar dat was onmogelijk. Ondertussen stuurde Homans tweets de wereld in dat ze mij wel zou sommeren. Politici snappen blijkbaar het concept van ‘onafhankelijke instelling’ niet zo goed. Later kwamen er wel gesprekken. Nu is de relatie met beide politici zakelijk en zo hoort het ook.

Was het ontslag van Unia-juriste Rachida Lamrabet een knieval voor de staatssecretaris?

Keytsman: Veel mensen zien een verband tussen de kritiek en dat ontslag. Ten onrechte, geen enkele minister heeft haar ontslag geëist. Er zijn verschillende intensieve gesprekken met Rachida geweest en de aanleiding was inderdaad dat bewuste interview eind maart in Knack. We zijn niet over één nacht ijs gegaan. We stelden een aantal zaken vast die geleid hebben tot een vertrouwensbreuk en ontslag. Rachida’s communicatie daarover was eenzijdig en onjuist, terwijl ze goed weet waarom ze werd ontslagen. We hebben haar dat mondeling en schriftelijk meegedeeld. Haar ontslag maakte veel indruk op haar collega’s, want ze heeft hier lang gewerkt. Daardoor bleef de storm een hele tijd woeden. Gelijke kansen en discriminatie blijven moeilijk thema’s, zeker nu steeds meer mensen zich geroepen voelen om zich op sociale media als ‘roeptoeters’ te gedragen.