Prille dertiger Elisabeth Lucie gidst u wekelijks door de do’s, de don’ts en de what the fucks van deze verwarrende tijden.
– Om vijf uur gaat het feest van start met een virtueel aperitief met de uitgebreide familie. Het leek een goed idee tot je nicht voorstelde om Skypeirinha’s of WhatsApperol Spritz te maken. Minder hard proberen, Nina. Bovendien ben je in april al tot de bevinding gekomen dat online groepsgesprekken niet supergezellig en zelfs niet matig aangenaam zijn, maar het is Kerstmis en dan moet je onaangename dingen doen met de familie. Dat hoort zo.
– Wanneer jij en je gezin voldoende overprikkeld zijn, wordt de call afgesloten en kan het echte feest beginnen. Jullie zijn op dezelfde plek met dezelfde mensen als elke andere dag in het voorbije jaar, maar toch voelt vanavond speciaal. Waarschijnlijk omdat je ongemakkelijke schoenen aangedaan hebt en de druk om te entertainen in een entertainmentloos vacuüm als een tientonner op je schouders rust. Ja, je hebt zelfs wat buikpijn van de stress. En zo begint het stilletjesaan toch als een echte kerst te voelen.
– Nadat iedereen zich als een foie-grasgans volgepropt heeft met ovenhapjes en van die geitenkaasblokjes met verse kruiden op die je moet oppakken met een bijgeleverde tandenstoker maar die veel te zacht zijn om met een tandenstoker opgepakt te worden en die dus uit elkaar vallen op je chique kleren, is het tijd voor het echte eten. Je hebt urenlang gekookt, en waarvoor eigenlijk? Voor de ondankbare vlegels die al heel 2020 een lang gezicht trekken als je boerenkool in de oven stopt en dat ‘chips’ noemt? Nee, natuurlijk niet. Voor Instagram.
– Tegen halfzeven zit iedereen aan tafel. Zoals het een hoogopgeleid gezin betaamt, hebben jullie speciaal voor kerst nog eens de ‘geen gsm’s aan tafel’-regel uit 2007 ingevoerd. Maar wanneer je zoon voor de vijftiende keer die week een verhaal over Fortnite begint te vertellen, kun je de neiging om de likes op je fonduefoto te checken amper onderdrukken. #fundue (En zo doe je dat, Nina.)
– Op een traditioneel kerstfeest is er na het eten tijd om in de zetel bij te praten met mensen die je in de rest van het jaar weinig of niet ziet. Diepgaande gesprekken zijn dat, zoals: ‘Waar werk/studeer/woon (schrap wat niet van toepassing is) jij alweer?’ In 2020 voer je gesprekken met mensen die je door en door kent en waar je dus niks meer aan te vragen hebt, behalve ‘Michael Bublé of die gast met zijn viool?’ voor je de tv aanzet, waarna je overgaat tot het niet-pratende (en ieders favoriete) onderdeel van de dag.
– Het is middernacht. Iedereen is rondgegeten en schuingedronken en niemand moet naar bed met een boete of met schuldgevoel omdat ze in een vlaag van hoogmoed vonden dat ze niet alleen boven de wet maar ook boven de rest van België stonden, en dus toch de hele familie uitnodigden om kaas en ziektekiemen te delen aan tafel. Nee, in jouw huis is het enige schuldgevoel dat over het extreme aantal calorieën dat je vandaag hebt binnengespeeld, en dat is uiteindelijk toch wat Jezus voor ogen had met Kerstmis.
Leven in 2020: een handleiding
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
