In een grootstad als Antwerpen ging het aandeel van mensen met een niet-Europese achtergrond van 8,3 procent in 1990 naar 36,5 procent.
Vlaanderen is in dertig jaar flink verkleurd, schrijft De Tijd donderdag, op basis van cijfers van de Vlaamse databank ‘Provincies in cijfers’. In 1990 telde Vlaanderen 2,5 procent inwoners van niet-Europese origine. In 2019 was dat 12,7 procent, een stijging van 10 procentpunten.
Onder inwoners met niet-EU-achtergrond verstaat De Tijd inwoners met een niet-Europese nationaliteit (Afrika, Azië, Zuid-Amerika, enzovoort), maar dus ook inwoners van wie een van de ouders die nationaliteit heeft of had. De stijgende trend is in zowat heel Vlaanderen te zien, aldus de krant, maar het meest in de steden.
In een grootstad als Antwerpen ging het aandeel van mensen met een niet-Europese achtergrond van 8,3 procent in 1990 naar 36,5 procent. In de centrumsteden is het percentage opgelopen van 4,2 naar 20,2.
Maar het gaat niet alleen om een verschuiving van het platteland naar de steden. Uit de cijfers blijkt dat ook de plattelandsgemeenten de voorbije dertig jaar het aandeel inwoners van niet-Europese origine zagen toenemen. Ging het in 1990 nog om minder dan 1 procent van de plattelandsbevolking, dan gaat het inmiddels om zo’n 5 procent.
In de Denderstreek is er dan weer een ander fenomeen. ‘Daar is in korte tijd een grote migrantengemeenschap ontstaan, terwijl er vroeger weinig migranten woonden’, zegt demograaf Patrick Deboosere (VUB) in De Tijd. ‘Niemand was daar goed op voorbereid, wat zich vertaald heeft in een sterke opmars van het Vlaams Belang’, aldus Deboosere.
