‘Dyab Abou Jahjah en Guy Verhofstadt zijn de verliezers van de week’

Jean-Marie Dedecker lust geen brood van de woorden van Dyab Abou Jahjah, maar hij verdedigt met klem het recht op vrije meningsuiting. Het woord van Guy Verhofstadt is dan weer ‘even vluchtig en giftig als mosterdgas’.

Twee roeptoeters vielen vorige week van hun voetstuk: Guy Verhofstadt en Dyab Abou Jahjah. Ze kennen elkaar al van 2002, toen de eerste als premier de oproerkraaier van de Arabisch-Europese Liga liet afkoelen in een Antwerpse cel. De haatpraat, de onophoudelijke tirades over vermeend Vlaamse racisme en de gecultiveerde slachtofferstatus van de nieuwe islamitische martelaar legden toen de kiemen voor Sharia4Belgium.

Superopportunist Guy Verhofstadt wilde nu de anti-Europese Vijfsterrenbeweging van de linkse Italiaanse nar Beppe Grillo inlijven bij de liberale ALDE- fractie van het Europees parlement om zo stemmen te ronselen voor zijn eigen kandidatuur voor het voorzitterschap van die praatbarak. Hij werd door zijn eigen fractie ontmaskerd en meedogenloos teruggefloten. Platvloerse ideologische verloochening uit blinde persoonlijke ambitie is al jaren het handelsmerk van de afgebleekte blauwe kopman. Zijn politieke bijbel de Burgermanifesten heeft hij -eenmaal aan de macht- na de eerste druk al verbrand en ingeruild voor Vijftig tinten politiek grijs.

In 2014 tekende hij nog een overeenkomst met de Europese christen- en sociaaldemocraten, de EVP en de S&D, om een cordon sanitair te leggen rond de populistische anti- Europese partijen, om zo zelf de Europese topjobs onder hen te kunnen verdelen. Ondertussen weet men van Brussel tot Straatsburg ook dat het woord van Verhofstadt even vluchtig en giftig is als mosterdgas, en dat hij zijn handtekening verloochent nog voor de inkt is opgedroogd. Eigen carrière eerst. Nochtans schreef zijn goeroe, de Nobelprijswinnaar Friedrich Hayek, ooit: “Whoever betrays his principles will go to hell”. Zolang Open VLD- voorzitter Gwendolyn Rutten niet inziet dat de bokkesprongen van haar Europese aandachtjunk de geloofwaardigheid van haar partij blijven besmetten, is het blauwe fabriekje veroordeeld tot electoraal achtervolgen. Veel “goesting” en een bedeltocht langs Vlaamse wegen op zoek naar het kiezerszieltje zullen daar niets aan veranderen.

C4 voor Jahjah

Roeptoeter Abou Jahjah blies ook zichzelf op. De linkse islamitische knuffelalochtoon, die ooit nog met de marxistische PVDA electoraal ten strijde trok, kreeg als vaste columnist van De Standaard zijn C4, omdat hij de Palestijnse aanslag op vier joodse militairen als een daad van legitiem verzet vergoelijkte. Terwijl hij hier gefileerd werd in een semantische discussie beschouwden de Israëli’s het wel als een daad van verzet met represaillemaatregelen tegen de familie en de naasten van de Palestijn. Veertig huizen voor de sloop, evenals de stallen, een trailer en de rouwtent van de familie met een bulldozer platgewalst. “Wanneer tijdens de Duitse bezetting een sabotagedaad was verricht, knalden de SS’ers een aantal willekeurige burgers neer…” schrijft de Nederlandse journalist Willem Oltmans in zijn boek Oorlog. Over helden en antihelden “…Kinderen, die naar school fietsten, zagen de slachtoffers als afschrikwekkend voorbeeld langs de weg liggen…Israël houdt letterlijk huis in de bezette gebieden, zoals de SS dat hier tijdens de bezetting deed.”

Abou jahjah heeft een punt in de verdediging van de Palestijnen, maar niet in de verdediging van hun terreurdaden. Mensen van de weg rijden zoals in Nice en Berlijn is geen daad van verzet maar een laffe moordaanslag. De Palestijnen verdienen beter dan de verheerlijking van zelfmoordterroristen door een beroepsprovocateur. Ze betalen al driekwart eeuw lang het gelag en de rekening voor de wandaden van de nazi’s en voor het wegkijkgedrag en het gesjacher met Jodenmensen door de westerse mogendheden in WO II. Anderhalf miljoen Palestijnen zitten verpauperd opgesloten in Gaza, de grootste openluchtgevangenis ter wereld, geklemd tussen een corrupt islamitisch regime en de Israëlitisch staatsterreur. Israël is een apartheidsstaat die de Palestijnen met een kolonisatiepolitiek als Untermenschen behandeld in hun eigen land. De haat zit diep. Bij elke aanslag op de joodse bevolking volgt er een vreugdedansje in Ramallah, en bij elk bombardement op Gaza ontvouwen joodse radicale kolonisten hun stoeltje om te genieten van hun vreugdevuur. Het festival der dode zielen. Wie kritiek uit op het zionistisch apartheidsbeleid wordt als antisemiet gebrandmerkt, parasiterend op het collectieve schuldgevoel voor de Holocaust in de vorige eeuw. ” In pr-termen is de Holocaust voor Israël goud” schreef Joris Luyendijk in zijn boek Het zijn net mensen. “De Palestijnen dreigen te eindigen zoals de Native Americans in reservaten (door de doorgeschoten antidiscriminatie-ijver worden de Indianen nu zo geheten).”, zegt Professor Robert Falk die gedurende zes jaar onafhankelijk rapporteur was voor de Verenigde Naties in Palestina (Zeno 07.01.2017).

Zwerfkatten

De Palestijnen zijn zwerfkatten in hun eigen islamitisch universum. Abou Jahjah is een tot Belg genaturaliseerde Libanees. Hij weet verdraaid goed dat Palestijnen in zijn eigen vaderland- net als in Israël- tweederangsburgers en verschoppelingen zijn, opgehokt in vluchtelingenkampen. In Sabra en Shatila, op een boogscheut van Beiroet, werd er dertig jaar geleden onder het goedkeurend oog van Ariel Sharon een slachtpartij aangericht onder hun vrouwen en kinderen. Ze hebben er tot vandaag nog geen recht op eigendom of werk, laat staan op een paspoort. Paria’s, veroordeeld tot de overlevingseconomie door hun eigen geloofsgenoten. Het is voor Abou Jahjah, de profeet van de radicale gelijkheid, gemakkelijker zijn misplaatste haatpraat tegen de Vlamingen hier te uiten, dan op de barricaden te staan voor zijn geloofsgenoten in zijn land van herkomst.

Ideeën bestrijdt je met ideeën, en misdaden die vergoelijkt worden bestrijdt je met het vrije woord. De vrije meningsuiting is absoluut. Zelfs het recht op beledigen, behalve het oproepen tot geweld. “Als we als beschaving willen overleven, moeten we vasthouden aan het recht om te beledigen, anders eindigen we in de tirannie van het zwijgen” zei Flemming Rose terecht toen hij de Mohammedcartoons in zijn Jyllands Posten publiceerde. Dit geldt voor links en voor rechts. In 1977 wilde de National Socialist Party of America (NSPA) een mars houden in Skokie, een achterbuurt van Chicago met 70.000 inwoners waarvan 40.000 joods. De staat Illinois verbood de neonazistische optocht. De American Civil Liberties Union (ACLU) met op kop de JOODSE advocaat Joseph Burton trok naar het Hooggerechtshof tegen dit besluit en kreeg gelijk, op basis van het grondrecht van Freedom of speech. De mars greep plaats op 25 juni 1978, amper een twintigtal neonazi’s daagden op, uitgejouwd en beschimpt in tegenbetogingen.

Je kunt maar laten zien dat je gelijk hebt als je anderen hun verkeerde meningen laat uiten. Dat is beter dan een meerderheid of een politiek correcte minderheid die bepaalt wat je wel of niet mag zeggen. De vervolging van cultuurmoslim Abou Jahjah door onze gedachtenpolitie Unia is zinledig, contraproductief en een aanfluiting van de vrije meningsuiting. De praeses van het gezelligheidsclubje Movement X is zelfs niet aan zijn proefstuk toe. Hij liet zich al fotograferen met een Kalasjnikov en oneliners als” Zionistische bezetters van Palestina moeten de doodskist of de koffer kiezen” en ” Vlaamse autochtonen die een probleem hebben met de islam moeten maar verhuizen” sieren al jaren het smoelenboek en het kwetteraccount van de opgewonden schreeuwer. De huidige opstoot van verontwaardiging is dan ook zeer selectief. Ik lust geen brood van de hersenkronkels van dergelijke rattenvangers, maar ik verdedig met klem de wijze woorden van de filosoof J.L. Curtis: ” Een censuur die de middelmatigheid zou verbannen is ondenkbaar. Iedereen heeft het onvervreemdbaar recht zich uit te drukken, ook de idioot“. Een wijs man…die Curtis.