‘Drie tips om fraude van superrijken aan te pakken (zodat u minder hoeft te betalen)’

‘Onze ministers zijn kieskeurig in welke problemen ze benoemen’, vindt Peter Vanvelthoven (SP.A). Hij pleit voor een strenger aanpak van belastingontduiking.

We moeten de dingen durven te benoemen. Maar met dien verstande dat onze ministers kieskeurig zijn in wat ze benoemen. Dat de superrijken gemiddeld 30% ontduiken van wat ze aan belasting zouden moeten betalen, ontlokte bij geen van hen een reactie. Dat dat percentage tien keer hoger ligt dan bij de rest van de bevolking evenmin. Neen, geen verontwaardiging, laat staan een oproep om maatregelen te nemen. De privileges van de superrijken, die benoemen onze ministers liever niet. En uiteraard is niet elke rijke een fraudeur, niemand die dat beweert. Maar dat betekent niet dat er geen probleem is. Integendeel.

Zo trok de vakbond vorige week nog aan de alarmbel omdat het aantal fiscale controleurs wegsmelt als sneeuw voor de zon. De Bijzondere Belastinginspectie (BBI) wacht nog altijd op de beloofde versterking en topspeurder Karel Anthonissen werd intussen op een zijspoor gezet en met hem werden duizenden dossiers geklasseerd. Tel daarbij de kaaimantaks die een kaas met veel te grote gaten is en de schamele 175.000 euro die het onderzoek naar de Panama Papers opbracht en de conclusie is simpel: deze regering wil fiscale fraude gewoon niet ernstig bestrijden.

Het gevolg is dat de rest van de samenleving daarvoor opdraait. Want elke euro die superrijken ontduiken, haalt deze regering op bij de gezinnen, alleenstaanden en zelfstandigen. Via btw-verhogingen en een resem facturen. Vergis u niet, dat is geen wetmatigheid, maar een keuze. En dan is een andere keuze wel degelijk mogelijk. Hieronder alvast drie suggesties om fraude bij de superrijken écht aan te pakken: (1) investeer in fraudebestrijding, (2) zorg voor transparantie en (3) richt een cel superrijken op bij de fiscus. Zeg dat de OESO het gezegd heeft.

Investeer in fraudebestrijding

Onder druk van de OESO en de G20 is het internationaal bankgeheim al een tijdje dood en begraven. De automatische uitwisseling van bankgegevens tussen landen zorgt voor structurele transparantie. Ons land zal dit jaar alleen al tienduizenden tot honderdduizenden bankgegevens ontvangen van andere landen. Zo is voortaan zwarte vermogens verstoppen in belastingparadijzen zo goed als onmogelijk, op voorwaarde tenminste dat de administratie in staat is die gegevensstroom om te zetten in productieve controles.Vandaag is dat allerminst het geval. De administratie zit op haar tandvlees, met alle gevolgen voor al diegenen die wél netjes hun belastingen betalen. En méér betalen. Tip 1 voor deze regering: investeer in fiscale controles. Het is een investering die zich in meervoud terugverdient, zowel in euro’s als in fiscale rechtvaardigheid.

Zorg voor transparantie

De internationale transparantie die vandaag de norm is én toegepast wordt staat in schril contrast met de wetten die vandaag in België van toepassing zijn. Zo weet de fiscus perfect wat u verdient (uw loonbrief is netjes op voorhand ingevuld in uw belastingaangifte), maar tast ze in het duister met betrekking tot inkomens uit financiële vermogens. Nu er transparantie is over de financiële vermogens in belastingparadijzen kan het toch niet de bedoeling zijn om van België een soort Zwitserland voor Belgen te maken? Tip 2 voor deze regering: pas die internationale standaard inzake financiële transparantie ook toe binnen België. Alleen zo kunnen we inkomen uit werk en inkomen uit vermogen gelijk behandelen en dringen we fraudemogelijkheden voor superrijken drastisch terug.

Richt een cel superrijken op bij de fiscus

Volgens de OESO is een gerichte aanpak van superrijken nodig omdat hun fiscale en financiële situatie veel complexer is dan bij andere belastingplichtigen. Tip 3 voor deze regering: de specifieke kennis die vereist is om die complexe dossiers tot een goed einde te brengen wordt best samengebracht binnen één cel. Zo kan voldoende weerwerk geboden worden aan de fiscale adviseurs van de superrijken. De afgelopen jaren hebben 17 landen een speciale eenheid binnen de fiscus opgericht met het oog op specifieke controles van die superrijken. In een recent rapport noemt de OESO dit verrassend weinig, precies omdat het belang en de groei van dat segment van de belastingplichtigen toeneemt. De OESO beveelt andere landen dan ook aan het goede voorbeeld van die 17 te volgen.

Kortom, beste regering: laat ons de problemen écht benoemen en er écht iets aan doen. Als u deze drie tips toepast, zorgt u er alvast voor dat iedereen minder hoeft te betalen.