‘Diversiteit verheft de stad en haar imago’

Stadsbestuur, wees kosmopoliet en koppel jezelf niet los van de diversiteit van je bewoners, zegt Walter Andino. ‘Maak een ‘imagoheffend feit’ van die diversiteit.’

Het Antwerpse stadsbestuur gaat hoge belastingen heffen op nachtwinkels, videotheken, shishabars, internetcafés en ‘seksinrichtingen’ omdat ze ‘imagoverlagend’ zouden zijn voor de buurt, zo klinkt het. Het is helaas door die maatregel dat je die handelszaken verdacht maakt en juist hun imago en dat van de buurt schaadt. Schepen van Middenstand Koen Kennis (N-VA) zegt zelfs liever te zien dat deze zaken sluiten dan dat hij er effectief belastingen uit heft.

Die zaken worden meestal door mensen van buitenlandse origine uitgebaat. Door mensen die vaak moeilijk aan een job in loondienst geraken en dus beroep doen op hun ondernemingszin. De werkloosheid van mensen met een migratieachtergrond is in België de hoogste van heel Europa. Op deze manier gaan we dat probleem niet oplossen.

De ingreep in Antwerpen drukt elk initiatief de kop in, het initiatief juist van mensen die aantonen dat ze op eigen kracht zich kunnen redden, die zich niet afhankelijk stellen van de overheid of wie dan ook. De ingreep is ook een domper op alle middenveldorganisaties die zich inzetten om mensen met een migratieachtergrond positief te ondersteunen.

De ingreep is bijgevolg ook een domper op een project waar ik sinds drie jaar enthousiast aan meewerk: het project Changemakers van het Minderhedenforum. Dat project loopt over heel Vlaanderen en wil de beleidsparticipatie van etnisch-culturele minderheden verhogen. Daar is in de verschillende provincies op heel verschillende manieren aan gewerkt, maar het is overal buitengewoon gelukt. In totaal namen 1200 mensen één of meerdere keren deel aan 550 beleidsgerichte activiteiten. 560 mensen werden opgenomen in een talentendatabank waar het Minderhedenforum ook in de toekomst nog mee aan de slag gaat. Vele personen met een migratieachtergrond zetelen sindsdien in adviesraden en beleidsorganen, anderen maakten filmpjes om hun stem te laten horen.

Imagoschade

Ik ontmoet als stadsbewoner vele mensen, van allerlei origine en achtergrond. Een van mijn lievelingsbezoekjes breng ik aan de nachtwinkel op de hoek. Ik kan me mijn stad niet meer voorstellen zonder nachtwinkels.

Moet de Antwerpenaar na de drastische ingreep door zijn stadsbestuur nu vermoeden dat er iets mis is met die nachtwinkel op zijn hoek en met die uitbater van buitenlandse origine? Wil de stad daar naartoe? Deze nachtwinkels en bars onder dezelfde noemer plaatsen als seksinrichtingen vind ik bovendien pervers en tendentieus en doet ook al niet goed aan het imago van deze zaken. Als er problemen zijn, moet de stad die op een juiste manier aanpakken zonder de eer te kraken van deze winkels en eigenaars. Pak de fraudeurs aan, maar tref geen maatregelen die een hele groep verdacht maken en in de portefeuille raken.

Het is bijna een constante, ook in het huidig Vlaams en federaal beleid: vertrekken van een foute analyse over de houding van etnisch-culturele minderheden tegenover de samenleving en dan afkomen met recepten die meer inspelen op een politieke agenda dan op een correcte aanpak. Dit speelt in het nadeel van onze achterban, die op zoek is naar een waardige plaats in de samenleving, na nu toch al 50 jaar migratie. Van mensen die 50 jaar geleden ons land kwamen opbouwen, wordt nog steeds hun meerwaarde in vraag gesteld.

Luisteren en dialoog

Enkele jaren geleden klaagden Mechelaars ook over overlast van nachtwinkels en internetcafés. In theorie bestond het beleid in Mechelen uit een eenmalige startbelasting van 6000 euro en een jaarlijkse belasting van 1500 euro, maar het Mechelse stadsbestuur is toen rond de tafel gaan zitten met die ondernemers. De regels werden uitgelegd en er volgden regelmatig controles door politie en stadsdiensten. Bij overtredingen konden de zaakvoerders administratieve boetes krijgen, maar het stadsbestuur legde de nadruk niet op het beboeten en/of verhogen van belastingen en wel op het positief omgaan met de ondernemingen.

Het bestuur zag vooral harde werkers die zoals u en ik familie en kinderen hebben. De ondernemingszin van etnisch-culturele minderheden stond centraal. De startbelasting werd afgeschaft om de ondernemers aan te moedigen. De jaarlijkse belasting van 1500 euro bleef, maar de stad reikt jaarlijks een prijs uit aan de winkel die voldoet aan al de vereisten en normen: de jaarlijkse belasting werd teruggestort naar een ‘winnende’ winkel in 2010. Met het invoeren van deze stimulerende maatregelen werden in minder dan één jaar tijd geen overtredingen en overlast meer vastgesteld.

Bedreiging of kans?

Nu dreigt het Antwerps stadsbestuur ermee om zaakvoerders elk jaar “een startbelasting” te laten dokken, bovenop de gewone belastingen. In totaal 7500 euro, alsjeblieft. Elk jaar. Deze dreigende veranderingen in de regelgeving zorgen voor rechtsonzekerheid in het ondernemen. Ook zullen winkels moeten sluiten. De ondernemingszin van etnisch-culturele minderheden wordt met de grond gelijk gemaakt door het signaal dat Antwerpen hun zaken liever niet ziet. Ook al is het niet zo bedoeld. Mensen voelen zich niet welkom en dit is een gevaar in een stad waar straks 7 op 10 inwoners een migratieachtergrond heeft. Negatief omgaan met diversiteit leidt tot meer problemen. Diversiteit is een bindmiddel.

Steden zijn de meest kosmopolitische plekken in de wereld. Ze vormen de laboratoria van de samenleving. Stadsbestuur, wees kosmopoliet en koppel jezelf niet los van de diversiteit van je bewoners. Maak een ‘imagoheffend feit’ van die diversiteit. Een stad kan niet zonder de nachtwinkel. Waar moet ik anders mijn pizza halen na een lange dag werken?