Didier Bellens en de rugdekking van de PS

Moet het dossier Bellens niet aangekaart worden bij formateur di Rupo?

Didier Bellens staat aan het hoofd van Belgacom, een onderneming die voor 53,51 % toebehoort aan de Belgische staat. Aan u en mij dus. Toch vindt deze man het nodig, en misschien wel plezant, om u en mij eens vierkant uit te lachen.

De her-aanwerving van zijn in juni ontslagen rechterhand Concetta Fagard is, op zijn minst, omstreden. Het remuneratiecomité van Belgacom sprak zich duidelijk uit tegen de aanwerving van Fagard. Bellens is “erg verrast” dat de visie van het renumeratiecomité naar buiten kwam …

Niemand schijnt zich vragen te stellen over het feit dat deze dame 600 000 euro ontslagvergoeding kreeg (die ze, volgens Bellens, bij heraanwerving zal terugbetalen). Van twee dingen één: ofwel verdiende Fagard een astronomische maandwedde, ofwel golden er voor ontslagregeling heel speciale, zeg maar ongewone, regels. Hoe dan ook, de Belgische belastingsbetaler lijkt recht te hebben op enige bijkomende uitleg want als je deze ontslagvergoeding van Fagard omrekent, kom je tot de conclusie dat zij minimaal een maandpakket van 28 000 euro moet genoten hebben (11 jaar anciënniteit, toepassing van de wet Claeys, …). Ook kunnen ongewone stipulaties inzake, bijvoorbeeld, verbrekingsvergoeding en niet-concurrentiebeding gespeeld hebben.

Bellens is met dit incident niet aan zijn proefstuk. De eigengereidheid van deze man neemt hallucinante vormen aan. Meer nog, het is ondenkbaar dat iemand in zijn functie zich een dergelijke houding kan aanmeten als hij geen zware politieke rugdekking geniet (of misschien beter gezegd: heeft weten af te dwingen). Alle indicaties wijzen terzake in de richting van de PS van formatuer Elio di Rupo. Misschien moet nu maar eens het deksel van enkele tot nu toe goed afgedekte vastgoedpotjes uit de regio Bergen.

Lees ook ‘Concetta Fagard: exit de confidente van Bellens’