Dexia-verantwoordelijken dollen lustig voort met uw geld

Vijf jaar na het uitbreken van de financiële catastrofe genieten de Dexia-verantwoordelijken nog steeds van het pluche van de macht.

Vijf jaar geleden brak, dixit econoom Geert Noels, ‘de grootste financiële catastrofe in de Belgische geschiedenis’ uit: onze overheden moesten Dexia bijspringen om niet alleen de ineenstorting van het land maar ook die van het hele Europese financiële systeem te voorkomen. Het kapitaal van Dexia werd op 30 september 2008 verhoogd met zes miljard euro en er kwam een staatswaarborg van maximaal honderdvijftig miljard. De topmensen Pierre Richard en Axel Miller moesten ontslag nemen en werden opgevolgd door Pierre Mariani, ex-kabinetschef van de toenmalige president Nicolas Sarkozy, en de Belgische ex-premier Jean-Luc Dehaene. Nog steeds laat de Dexia-catastrofe diepe sporen na.

Vraag dat bijvoorbeeld maar aan de christelijke werknemersbeweging ACW. Via het financiële vehikel Arco, en met het geld van 800.000 particulieren, was het ACW een belangrijke aandeelhouder van Dexia en kon het jaren genieten van een mooie inkomstenstroom. Met de val van Dexia kwam daar een eind aan. Arco moest in vereffening gaan. Vandaag dreigen de 800.000 coöperanten hun inleg van alles bij elkaar 1,5 miljard te verliezen, want de staatswaarborg die na gelobby van CD&V-politici op maat van Arco werd geschreven staat onder druk. Hoe dan ook, het ACW bloedt, moest zelfs personeel ontslaan en kampt nog steeds met een enorme imagoschade.

Vooral de N-VA liet niet na het ACW te beschuldigen van fraude, diefstal en valsheid in geschrifte. Daarop doorzocht de Bijzondere Belastinginspectie (BBI) de boeken van het ACW, iets waar ACW-voorzitter Patrick Develtere in Knack zeer gerust op was: ‘Een sorry van de N-VA zal niet volstaan als de BBI haar na een onderzoek van de ACW-boeken in het ongelijk stelt.’ Vorige week lekte uit dat de BBI vindt dat het ACW over 2010 op 8 miljoen euro onterecht geen belastingen heeft betaald. Dat kan leiden tot een aanslag van 2,4 miljoen euro voor dat ene jaar en als de BBI een aantal jaren teruggaat tot een veelvoud daarvan. Het ACW heeft 30 dagen om zich te verweren, maar als de BBI bij haar standpunt blijft, wordt een bijkomende sanering bij het ACW onvermijdelijk. De schade bij de toch al zo gehavende christelijke werknemersorganisatie wordt dan zo groot dat verder werken in de huidige vorm erg moeilijk wordt. De N-VA liet trouwens al weten dat het parket zich nog buigt over de beschuldigingen van fraude, diefstal en valsheid in geschrifte. De eerstkomende tijd kunnen ze bij het ACW dus allesbehalve gerust zijn.

Dat geldt bij uitbreiding ook voor CD&V, de partij die al heel wat schade ondervond van de Dexia-affaire. Toenmalig premier Yves Leterme wordt verweten dat hij met de redding van Dexia het land met een groot verlies en enorme risico’s opzadelde. Het Dexia-voorzitterschap van Jean-Luc Dehaene wordt algemeen gezien als een mislukking. En Steven Vanackere bezweek onder de aanhoudende kritiek dat hij als ACW-politicus geen goed minister van Financiën kon zijn. Bij de verkiezingen van mei 2014 zal CD&V, meer dan haar lief is, geconfronteerd worden met haar verantwoordelijkheid in het Dexia-drama.

Ook op een lager niveau deelt CD&V in de klappen. De Gemeentelijke Holding participeerde met het geld van zo’n zeshonderd steden en gemeenten in Dexia en ging mee kopje onder: eind 2011 werd de holding ontbonden met een schuld van 1,6 miljard euro. Het gevolg is dat de steden en gemeenten geen inkomsten meer ontvangen van de Gemeentelijke Holding. De besparingen en ontslagen die de burgemeesters – niet zelden van CD&V-strekking – vandaag moeten doorvoeren, zijn voor een belangrijk deel het gevolg van de Dexia-affaire.

Vijf jaar na de val van Dexia wordt de kostprijs voor de Belgische belastingbetaler op 9 miljard euro geraamd. En volgens Luc Coene, gouverneur van de Nationale Bank, zijn we er nog lang niet: ‘Het zal nog vijftien tot twintig jaar duren vooraleer we Dexia hebben uitgezweet. De piek van de problemen komt tussen 2015 en 2018, daarna neemt de druk af.’

De eerste voorzitter van het Franse Rekenhof, Didier Migaud, heeft onlangs nog eens gezegd aan wie we dit alles te danken hebben: ‘Dexia is niet het slachtoffer van de financiële crisis. De kwetsbaarheid van het model, de bestuurlijke zwakte, het in gebreke blijven van de regelgeving en het toezicht, verklaren waarom de groep de crisissen van 2008 en 2011 niet heeft overleefd. Bestuurders, aandeelhouders en toezichthouders delen de verantwoordelijkheid voor deze ramp.’ Vijf jaar na het uitbreken van de financiële catastrofe hebben die daar nog steeds geen verantwoordelijkheid voor opgenomen, integendeel: ze genieten nog steeds van het pluche van de macht en dollen lustig voort met het geld van de gemeenschap.