Eigen Volk Eerst. De ondertussen historische slogan blijft het DNA van de partij. ”De zaal ging uit het dak!’ zegt iemand over de toespraak van Filip Dewinter’. Jan De Meulemeester brengt verslag uit vanop de nieuwjaarsreceptie van het Vlaams Belang.
De toespraken op politieke nieuwjaarsrecepties moeten in dit verkiezingsjaar extra strijdvaardig zijn. Welke partijvoorzitter heft de cava om zich moed in te drinken, wie klinkt alvast op de overwinning? Jan De Meulemeester, politiek journalist bij VTM, brengt voor Knack.be verslag uit van op de politieke nieuwjaarsrecepties.
Ik rep me van de Groen-receptie in Brussel naar die van het Vlaams Belang in Antwerpen. Position switch van het ene naar het andere uiterste. Maar wel: twee partijen met als gemende deler de 10 procent-norm. De ene droomt ervan dat cijfer eindelijk eens te scoren, de andere vreest eronder te tuimelen. En beiden zijn zij oppositie. De ene wil daar een einde aan maken, de andere weet dat het cordon een eeuwige houdbaarheidsdatum heeft.
1.500 Vlaams Belangers vieren nieuwjaar op twee ingehuurde feestboten aan de Scheldekaaien. Probleem: het getij, eigen aan een grote rivier. Het water zakt, de boot dus ook, maar de kade doet dat niet. Veiligheidspersoneel draagt een extra trapje aan. Ik manoeuvreer gebukt door een smalle gleuf naar de ingang.
Bejaard
Een medewerker wijst me op de diversiteit die de partij herbergt, ‘inzake klassen en standing.’ Maar het aandeel bejaarden op de boot is toch bijzonder groot. Geen dresscode hier. Wel enkele nette heren in maatpak, zonder das, met een dubbele pin: het Vlaams leeuwtje en de vlag van de regionale afdeling.
De hapjes zijn ‘zeer on-Vlaams’ merkt iemand op. Cocktailglaasjes, Italiaanse tomaat-mozzarella, mini-loempia’s. ‘Dat is nu eenmaal het aanbod van de cateraar’ betreurt een partijtopper, ‘blijkbaar moet dat tegenwoordig zo.’
Veel allochtonen hier…
Eigen Volk Eerst. De ondertussen historische slogan blijft het DNA van de partij. ‘De zaal ging uit het dak!’ zegt iemand over de toespraak van Filip Dewinter, die het had over ‘1.800.000 vreemdelingen in ons land.’ Lang geleden dat ik het woord ‘vreemdeling’ nog eens hoorde.
Ik heb als dusdanig medelijden met de vele ‘vreemdelingen’ die hier blijkbaar opdienen. Personeel van het cateringbedrijf. Een meisje met Zuid-Europese trekken, een jongen met Afrikaanse roots. Kinderen van Antwerpen. Vlamingen. Hard werkend. Zoals hier, op deze avond. Maar conform de toespraak, zijn zij de telgen van een sociologische ‘ramp’. De oorzaak van armoede, overvolle gevangenissen, minder jobs, slechter onderwijs en onveiligheid.
Pijnlijk. Wanneer ik incognito een drankje bestel, kijk ik wat verontschuldigend – de mens moet het hier overnemen van de politieke journalist. Even moedig als aandoenlijk is de jonge ober, die – waarschijnlijk van de weeromstuit – overdreven glimlachend de aanwezigen bedient, laverend doorheen vaak verbaasde, onderzoekende blikken. Arme kerel.
Bart De Wever, Bart De Wever en Bart De Wever
De toespraak van voorzitter Gerolf Annemans is luchtiger. Met een persiflage van de K3-hit ‘Tele-Romeo’ roept hij de naar de N-VA overgelopen kiezer op om in het stemhokje te bezinnen eer hij begint. ‘Heb ik Geert Bourgeois aan de lijn, wiens bedoeling onafhankelijkheid is? Of de teruggefloten Siegfried Bracke, die van een onafhankelijk Vlaanderen geen stijve krijgt? Wie heb ik aan de lijn? Hallo, hallo?’
‘Het ziet ernaar uit dat Bart De Wever tot en met 25 mei erin zal slagen de perceptie hoog te houden dat hij consequent Vlaams is, in een goed werkende Vlaamse regering’ vreest een lijsttrekker. Het Vlaams Belang denkt, hoopt en opereert daarom op de middellange termijn.
Trapsgewijs: ‘Eerst moeten we boven de 10 procent blijven. Anders dreigt de partij compleet irrelevant te worden en te verdwijnen. Nu moet een nieuwe generatie zich vijf jaar in oppositie profileren. Om dan in 2019 kiezers te herwinnen, die de dubbelzinnige politiek hebben doorprikt van het N-VA-establishment.’
Hollands glorie
Maar misschien biedt een buitenlander soelaas: Geert Wilders. De Nederlandse politicus van de ‘voddentaks’ op hoofddoeken en tuigdorpen voor criminelen, wordt met tromgeroffel aangekondigd als de eregast op het verkiezingscongres van de partij, eind maart, kort voor de verkiezingen. Fenomeen Wilders haalt met zijn Partij voor de Vrijheid in peilingen bijna evenveel stemmen als de liberale VVD en de linkse PvdA samen – dat zijn de Nederlandse regeringspartijen.
Het herwonnen élan van Wilders in het Noorden en het Front National in het Zuiden wakkert het vuur aan bij de Vlaams Belang-top. De partij wil appelleren aan het Vlaamse equivalent van ‘Henk en Ingrid’, het in communicatie fictief Nederlands koppel, de ‘doorsnee Nederlander’ waarvoor Geert Wilders het zegt op te nemen.
Maar of de Vlaamse ‘Kenneth en Sara’ warm lopen voor de nogal excentrieke Nederlander valt te betwijfelen. Zonder zijn specifieke Nederlandse context, waaruit hij zijn relevantie tapt, dreigt Wilders hier in Antwerpen slechts een komische passage te betekenen.
Wingewest
‘Ik ben geen helderziende maar ik zie wel helder’ zegt een oudere militant. ‘Het Vlaams Belang zal stemmen weghalen bij de SP.A.’ Het Vlaams Blok is inderdaad in de jaren negentig groot geworden met voorheen socialistische kiezers; eigenlijk stille, kwetsbare burgers.
Velen van hen zijn ondertussen echter doorgestoken naar de N-VA. Of het Vlaams Belang nog steeds een wingewest heeft aan de socialisten, lijkt me een anachronisme.
Cava en kiesbeloftes: verslag van op de politieke nieuwjaarsrecepties
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier