De wereld na corona: gaan we anders sporten?

Hoe zal het leven zijn wanneer het coronavirus bedwongen is? Business as usual? Knack vroeg een aantal experts even vooruit te blikken op het sporten van morgen. ‘Sporters zijn bang, en dat zie je aan hun prestaties’, zegt sportpsycholoog Jef Brouwers.

Is er nog wel een sportleven na corona? Dat vragen heel wat topsporters zich tegenwoordig af die op consultatie komen bij sportpsycholoog Jef Brouwers. ‘Ik hoor hier dramatische verhalen. Sporters zijn bang, en dat is te zien aan hun prestaties.’

Elke samenleving heeft helden nodig. Tot voor kort waren dat voor velen topsporters zoals Remco Evenepoel of Kevin De Bruyne. Volgens Brouwers hebben artsen en verpleegkundigen die plaats ingenomen. ‘Dat zal wel tijdelijk zijn, tot de Tour de France weer wordt gereden.’

Op de website van Sporza namen enkele tienduizenden voetballiefhebbers deel aan een onderzoek over de sportbeleving in de toekomst. Op de vraag of ze straks weer naar het stadion trekken, antwoordt 24 procent dat zeker niet te doen voor er een vaccin is. Een ongeveer even grote groep (26 procent) keert pas terug naar de stadions als ze zeker weten dat het virus er niet aanwezig is.

Op basis van die resultaten meent Brouwers dat fans hun sport in de toekomst veel meer zullen volgen op tv, alleen of met enkele vrienden, of via streamingdiensten – en dus niet in het stadion. De financiële gevolgen daarvan zijn voor veel clubs niet te overzien.

Ook sportjournalist Hans Vandeweghe denkt er zo over: ‘Zal er nog wel evenveel publiek als vroeger worden toegelaten bij voetbal- of basketbalwedstrijden? Wat moet er gebeuren met de sfeertribunes, waar het publiek veel dichter op elkaar zit dan zeg maar in de hoofdtribune met de vips? Het is best mogelijk dat de toegangstickets duurder zullen worden.’

Lonen topsporters

Minder publiek heeft volgens hem niet alleen gevolgen voor de sfeer in de stadions, maar vooral ook voor de inkomsten van de clubs en de topsporters. ‘Ik ben er zeker van dat topsporters de komende jaren een deel van hun loon moeten inleveren. En daar is marge voor, zeker in het voetbal. Het gemiddelde salaris van een voetballer bij de zes grootste clubs in ons land bedraagt 350.000 euro per jaar, en daar betalen ze minder belastingen op dan u en ik.’

Het voetbal in België zal covid-19 wel overleven, maar Vandeweghe maakt zich meer zorgen om kleinere sporten zoals volleybal en basketbal. ‘Die leven al een tijd boven hun stand. Er lopen hier buitenlandse volleyballers rond die 100.000 euro per jaar verdienen. Die tijd lijkt me voorbij.’

En wat met het wielrennen? Daar zijn de grote vedetten nog altijd het meest benaderbaar en aanraakbaar voor de fans. ‘Dat is toch al enkele jaren minder’, zegt Vandeweghe. ‘Bij een kermiskoers kun je misschien nog eens een vuistje maken met je idool, maar niet meer voor of na de klassiekers. Renners hechten ook steeds meer belang aan hygiëne en gezondheid. Doordat ze zo scherp staan, zijn ze ook meer vatbaar voor besmetting.’

Kunnen massa-evenementen nog zoals Olympische Spelen en het WK voetbal? Dit jaar misschien niet, maar wel als er een vaccin is. Vandeweghe: ‘Als ik naar Kenia reis om een langeafstandsloper te interviewen, mag ik het land niet binnen zonder mijn vaccinatieboekje waarin staat dat ik ingeënt ben tegen bijvoorbeeld gele koorts. Dat zal volgend jaar ook moeten als ik als verslaggever of als bezoeker naar Tokio ga voor de Olympische Spelen.’

Brouwers twijfelt. ‘Ik was aanwezig op verschillende Olympische Spelen en was ook van plan om naar Tokio te gaan, maar zal dat nog wel kunnen? Ik ken weinig andere plaatsen waar zo veel mensen op zo’n kleine ruimte samenleven. Nu al spreken ze van 2021 of 2022. Soms bekruipt me het gevoel dat ze de bevolking niet aan het voorbereiden zijn op uitstel maar op afstel.’