‘De Waalse verantwoordelijken lijken blind en doof te zijn’

‘Terwijl de Vlaamse natie zich wapent voor de strijd voor het confederalisme, komt er geen Waalse opleving of mobilisatie.’

‘Geert, stop met klagen over de transfers’, zei de Waalse minister-president Paul Magnette (PS) onlangs aan zijn Vlaamse evenknie Geert Bourgeois (N-VA).

Magnette vertelde dat voor elke 100 euro die in Wallonië geïnjecteerd wordt, Vlaanderen 40 euro terugwint via de in het zuiden gekochte Vlaamse producten. ‘Wij kopen jaarlijks voor 5 miljard euro meer in Vlaanderen dan dat Vlaanderen bij ons koopt’, besloot hij.

‘Terwijl de Vlaamse natie zich wapent voor de strijd voor het confederalisme, komt er geen Waalse opleving of mobilisatie’

Voor Paul Magnette is het economisch herstel in Wallonië reëel en wordt de kloof met Vlaanderen kleiner. De Waalse bevolking heeft dus alle redenen om weer te lachen. Paul Magnette verheugt zich ook over de goede gezondheid van de Waalse export. Ondanks een daling van 0,2% is de situatie behoorlijk aangezien de Vlaamse export met 2,5% verminderde.

Vreemde manier om de dingen te relativeren: Vlaanderen vertegenwoordigt immers 82,4% van de Belgische export. De Waalse werkloosheid daalt wel lichtjes (13,8%) maar is nog altijd dubbel zo hoog dan de Vlaamse werkloosheid. En men kan alleen maar vaststellen dat de Waalse regering er, net als de Vlaamse en federale overigens, niet in slaagt het begrotingsevenwicht te halen.

We weten ook dat Vlaanderen uiterst gevoelig blijft voor de evolutie van de sociale zekerheid. Op dat vlak is het rapport van het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds (VNZ) weinig geruststellend. Zo leren we dat sinds 2010 de kloof meer dan verdubbeld is tussen Vlaanderen en Wallonië op het vlak van uitgaven. Vandaag bedraagt die 136 euro per rechthebbende. Wat de bijdragen aan de sociale zekerheid betreft heeft de Vlaamse rechthebbende in 2014 19.265 euro betaald, wat neerkomt op 4.204 euro meer dan zijn Waalse buur.

Volgens het VNZ ligt een cultuurverschil aan de basis van die kloof. In Vlaanderen zijn er bijvoorbeeld minder hospitalisatiedagen en de rol van de behandelde arts als beheerder van het globaal medisch dossier is er veel beter ingeburgerd.

In Wallonië genieten twee keer meer mensen van de verhoogde tegemoetkoming. En het VNZ vraagt zich af of er hier geen collectieve politieke verantwoordelijkheid op het spel staat.

Eén ding is zeker: de studie werpt koren op de molen van degenen die in Vlaanderen pleiten voor de volledige communautarisering van de ziekte- en invaliditeitsverzekering, zodat elke deelstaat volledig verantwoordelijk wordt voor de keuzes die hij maakt. Voor de PS, van wie de sociale zekerheid de kernzaak is, is er uiteraard geen sprake van om daaraan te raken.

In 2004 verkondigde Jean-Claude Van Cauwenberghe al dat het beter ging met Wallonië. Maar de waarheid is dat ‘het nog altijd niet vertrokken is’, om het met Philippe Destatte, de directeur van het instituut Jules Destrée te zeggen.

Op basis van de cijfers van 2012 stelt Jules Gazon, emeritus hoogleraar economie aan de Universiteit van Luik? het volgende vast: een aan zijn lot overgeleverd Wallonië zou een tekort van meer dan 11 miljard euro kennen, meer dan 12% van zijn BNP en ongeveer 25% van zijn publieke uitgaven. Een vergelijkbaar scenario met dat van Griekenland in 2009. En Gazon besluit: ‘De inspanning zou voor allen zo groot zijn dat er een opstandig klimaat zou ontstaan.’

Maar de Waalse verantwoordelijken lijken blind en doof te zijn. Ze passen liever de autosuggestie toe door een oproep te doen aan de Waalse reflex, het Waalse patriotisme. Toen hij minister-president was had Rudy Demotte (PS) zelfs het idee geopperd van een positief Waals nationalisme. Maar nu hij aan het hoofd van de Franse gemeenschap staat, verzet hij zich tegen elke ontmanteling in het voordeel van het Waals gewest…

Zonder bevoegdheden op vlak van cultuur en onderwijs is Wallonië als een eunuch, benadrukt Paul Magnette.

Is hij vergeten dat het zijn partij is, de PS, die zich meer dan 35 jaar geleden hevig verzette tegen de fusie van de communautaire en gewestelijke instellingen waarvoor Vlaanderen gekozen had? Uit vrees voor een verslapping van hun macht en het verlies van hun greep op het Gewest hadden de socialistische verantwoordelijken ervoor gekozen om de twee niveaus gescheiden te houden.

We kunnen nu al de politieke boodschappen voorspellen van de volgende Fêtes de Wallonie. Maar eens het feest gedaan zal zijn, zal de bevestiging van de Waalse identiteit herleid worden tot de apathie van de bevolking en vreemd genoeg van de jeugd tegenover de grote uitdagingen van het Gewest. Er komt geen opleving of mobilisatie.

Ondertussen wapent de Vlaamse natie zich voor de strijd van 2019 voor het confederalisme. De doelstelling is duidelijk: België tot een lege schelp herleiden om op termijn zijn bestaan overtollig te maken.

Door zijn terughoudendheid tegen de vrijehandelsakkoorden van de Europese Unie met Canada en de Verenigde Staten uit te drukken, legde Paul Magnette de afwijkingen van het huidig systeem bloot. Het Waals parlement kan immers op zijn eentje de ondertekening van die verdagen blokkeren terwijl Vlaanderen die als essentieel beschouwt voor zijn economische ontwikkeling. ‘Paul, doe niet meer alsof. Het staat je vrij in het verzet te gaan, maar durf de welvarendheid van Vlaanderen niet te verzwakken.’, antwoordde Geert Bourgeois aan zijn Waalse collega.

De ontmanteling van België lijkt steeds onherroepelijker te worden. Niets is nog onveranderlijk. In 1999, toen het Schotse parlement werd gesticht, verklaarde koningin Elizabeth II: ‘Ik herken Schotland als een natie, niet als een staat.’ Wait and see…