‘De vrijheid waar N-VA en MR mee schermen, geldt blijkbaar niet voor alle burgers’

‘Mensen die het beste met onze steden voorhebben, zoeken naar manieren waarop we kunnen samenleven in respect voor elkaar’, schrijft Bruno De Lille van Groen. De recente uitspraken van een aantal MR- en N-VA-schepenen horen daar volgens hem niet bij.

Alle aandacht is welkom, moeten Fons Duchateau en Marion Lemesre gedacht hebben. En dus creëerden de twee schepenen elk op hun beurt hun eigen boerkini-buzz. De Antwerpse N-VA’er door te waarschuwen voor een invasie van moslims. De Brusselse MR-schepen door actie te voeren voor meer ‘pluralisme’ in de Brusselse handel. Ze kwam op dat idee toen ze zag dat er in het centrum meerdere zaken zijn waar je geen alcohol kunt drinken of waar je enkel nog halal-vlees kunt krijgen.

Vrijheid voor ‘sommige’ burgers

Beide schepenen maken misbruik van de angst van heel wat inwoners om er hun xenofobe agenda door te duwen. Mensen die het minder goed hebben, mensen die moslim zijn, mensen die niet beantwoorden aan het witte middenklasse-ideaal, zijn daarbij dan de dupe. De vrijheid van de burger waar hun partijen mee schermen, blijkt in de praktijk enkel vrijheid voor ‘sommige’ burgers te zijn.

Fons Duchateau is daarbij het eerlijkst: hij verbergt zelfs niet dat hij minder vreemdelingen in zijn stad wil zien rondlopen. “Nous avons déjà donné.” zei hij dit weekend.

De Brusselse schepen probeert haar demarches wel te verbloemen. Ze wil meer ‘diversiteit en kwaliteit’. Wie kan daar tegen zijn? En laat me duidelijk zijn: dat je cafés sluit die voortdurend overlast veroorzaken, is logisch. Dat je het huurcontract niet verlengt van winkeliers die zich aan geen enkele regel houden, snap ik. En ik begrijp dat je meer variatie wil brengen in sommige handelskernen. Als er al 5 kebab-zaken in een straat gevestigd zijn, verhuur je je winkel misschien beter aan een bloemist. Ik heb mijn twijfels of dat soort verplichte variatie werkt (er zijn vooral voorbeelden van het tegendeel), maar het valt te verdedigen.

Waar trek je de grens?

Maar als je – zoals de Brusselse schepen – wil bepalen wat (horeca)zaken mogen of moeten verkopen, dan ga je een brug te ver. Je kan als overheid niet bepalen dat je wel een fastfoodzaak wil maar dat ze geen halal-vlees mag verkopen. Een groentewinkel die enkel bio verkoopt, verplicht je ook niet om toch wat pesticiden-prei in de rekken te leggen.

Waar trek je trouwens de grens? Hoe ziet een diverse, kwaliteitsvolle zaak er dan wel uit volgens het stadsbestuur? Gaan ze de hippe koffiebar op de hoek verplichten om alcohol te serveren? Of zijn het alleen Marokkaanse theehuizen die dat moeten doen?

Men weegt duidelijk met twee maten en twee gewichten. Het samenklitten van halal-restaurants op de Stalingradlaan wijst zogenaamd op ghetto-vorming. Maar dat de Dansaertstraat vooral upperclass modewinkels huisvest, is geen probleem en zelfs goed voor een aparte promo-campagne.

Het is echter geweten dat gelijke handelszaken elkaar aantrekken en versterken. Twee bakkers in één straat doen het dikwijls allebei beter. En als er een winkel teveel is, dan gaat hij failliet en komt er wel een andere. Dat heet ‘de vrije markt’, een principe dat de MR en de N-VA van de schepenen dierbaar is.

Als het regent in Antwerpen druppelt het in Brussel?

In superdiverse steden als Brussel en Antwerpen zouden we het ondernemerschap net moeten ondersteunen ipv het moeilijker te maken. Het is trouwens vaak omwille van de discriminatie op de arbeidsmarkt, een kwalijk probleem dat nog steeds onvoldoende wordt aangepakt, dat mensen met een migratieachtergrond een eigen zaak beginnen.

Maar Antwerpen denkt daar niet aan en Brussel loopt hier ‘het stad’ achterna. Het Brusselse voorstel doet dan ook sterk denken aan de belasting op ‘imagoverlagende handelspanden’ die de N-VA daar eerder lanceerde. Ook daar werden duidelijk uitbaters met een bepaalde etnische achtergrond geviseerd.

Tegen de Europese regels

Antwerpen heft dus pestbelastingen. Brussel gaat nog een stap verder en wil sommige zaken weg door hen geen huurcontract meer toe te staan. Alleen heeft men geen been om op te staan. Dit gaat in tegen de Europese regels en tegen onze anti-discriminatiewetten. Stel je trouwens eens voor dat er een meerderheid zou besturen die vindt dat je geen alcohol of varkensvlees mag verkopen? We zouden terecht moord en brand schreeuwen. Maar als de Brusselse moslims het slachtoffer zijn, vinden veel mensen dit blijkbaar geen probleem.

Gelukkig hebben we nog steeds wetten die ervoor zorgen dat mensen kunnen samenleven ook als ze niet hetzelfde denken of leuk vinden.

Samenleven in respect

De uitlatingen van beide schepenen zullen hen wellicht heel wat goedkeurende commentaren van de achterban opleveren. Maar voor het samenleven in onze hyperdiverse steden zijn ze nefast. Ze zetten mensen tegen elkaar op en dat zouden verantwoordelijke politici nooit mogen doen. Toch vonden Fons en Marion het uit electorale redenen interessant om deze ballonnetjes vol stinkende lucht op te laten.

Mensen die het beste met onze steden voorhebben, zoeken naar manieren waarop we kunnen samenleven in respect voor elkaar. Dat mogen en moeten we verwachten van schepen Duchateau, van schepen Lemesre en van al die andere bestuurders in ons landje. Vrijheid is een kwetsbaar goed, laten we het voluit beschermen.