‘Sammy Mahdi staan glansrijke peilingen te wachten’

Knack-redacteur Peter Casteels gooit elke week een blokje hout op het vuur.

De CD&V als ultieme uitdager van de as N-VA/Vooruit. In een verkiezingsstrijd waarbij in 2024 niets minder dan de ziel van Vlaanderen op het spel staat. Moest u er ook zo ontzettend om lachen toen u Sammy Mahdi hoorde of las vorig weekend? Politici hebben er altijd wel een handje van om het politieke landschap te overschouwen vanuit hun eigen navel, maar een tweestrijd van Mahdi tegen De Wever/Rousseau moet zelfs de meest loyale CD&V-leden voorlopig toch nog wat ongeloofwaardig in de oren klinken.

Iets anders waar ik even hard om moest lachen, daarna hou ik erover op: Excel-sheets. Mahdi, die zichzelf sinds heel kort als verdediger van het landelijke Vlaanderen ziet, verwees er zelfs in zijn congresspeech naar. ‘Geen Vlaanderen van steriele Excel-tabellen voor ons’, riep hij uit. Terwijl wij in de steden achter ons bureau zitten te bibberen tot ChatGPT ons op de schouder tikt en vertelt dat we overbodig als we zijn naar huis kunnen, zijn de Vlaamse dorpelingen blijkbaar nog altijd bang voor Excel. Ik dacht eigenlijk dat ze daar in 2023 toch al wel overheen waren geraakt.

Ik moet u iets bekennen.

Sammy Mahdi irriteert mij mateloos. Ik word zenuwachtig van zijn profileringsdrang, al sinds hij drie dagen lang show maakte over een futiliteit als de indexering van de kinderbijslag, die hij vervolgens niet eens kon binnenhalen. Ik wist niet goed waar mijn oprispingen vandaan kwamen, tot ik moest toegeven: dit is exact hetzelfde als wat ik doormaakte toen Conner Rousseau net voorzitter werd. Het waren tijdens de regeringsonderhandelingen in 2020 zijn ingestudeerde, haast kinderlijke oproepen tot constructief samenwerken die mij tot waanzin dreven. Zijn posts op Instagram blijven me soms nog altijd verbijsteren, maar vorig najaar, toen Vooruit in een peiling tegen 17 procent aanzat, moest ik mijn verzet wel staken.

Ik heb, dat is het, niet genoeg fantasie om me te kunnen indenken dat traditionele partijen, waarvan ik al mijn hele leven hoor dat ze op sterven na dood zijn, overeind kunnen krabbelen. De truc die Rousseau daarvoor uithaalde, was nochtans zelfs niet heel spectaculair: sociaal-economisch links blijven rijden, op andere momenten af en toe wat naar rechts gaan hangen. Iedereen had het succes daarvan in Vlaanderen kunnen voorspellen. Mahdi doet vandaag exact hetzelfde, op een iets andere manier, dus ook hem staan op zijn minst glansrijke peilingen te wachten. Nee, ja, de verkiezingen van 2024 worden een duel tussen Sammy Mahdi en Conner Rousseau.