‘De roetsjbaan en de stuiptrekkingen van 2016’

Jean-Marie Dedecker klinkt op het nieuwe jaar door nog heel even terug te kijken op 2016. Hij onthoudt vooral Donald Trump, de aanslagen, Paul Magnette, John Crombez, het klimaat én Sinterklaas op een zebra…

Wie al een indigestie heeft van de jaaroverzichten van 2016, evenals van de analyses en de voorspellingen van waarzeggers voor het komende jaar, mag hier stoppen met lezen. Het was echter een te mooie Grand Cru om er geen afdronk van te serveren. Er was Donald Trump die de Amerikaanse presidentsverkiezingen eerst niet kon winnen. De journalisten focusten op de ranzige uitspraken van de narcist om rond de hete brij van de echte problemen te kunnen dansen. Ze werden beloond met een opgestoken middenvinger van de kiezer. De vastgoedmagnaat die de moerassen van het profitariaat zou dempen, heeft nu echter een rariteitenkabinet van bestuurders samengesteld dat eerder voedsel voor de krokodillen van het establishment zal gooien dan de noden van de opgestoken vingerliga ledigen. Hebben de gekken het gekkenhuis overgenomen of waait er een nieuwe wind door de gordijnen van het Capitool? Hij krijgt van mij nog het voordeel van de twijfel.

Er was Europa met haar tandeloze bestuurders die tenenkrullend wikten, terwijl Vladimir Poetin en Recep Tayyip Erdo?an beschikten. De Russische tsaar incasseert de oorlogsbuit en Europa de collateral damage. Er waren de Europese Mandarijnen die in augustus 2016 in Bratislava met een boottochtje op de Donau de Brexit moesten doorspoelen met een therapeutische sessie. De Britten wilden hun land terug (net zoals de Amerikanen een paar maanden later). De Mandarijnen hadden het niet gemerkt, omdat de waarheid over de migratieproblematiek werd weggepoetst en ondergesneeuwd met leugens van experten en politieke navelstaarders. Andersdenkenden werden gedeclasseerd tot een morele en verstandelijke onderklasse die volgens de weldenkenden geen spreek- en bestaansrecht heeft. De Britten hadden genoeg van lallende wijsneuzen die in katzwijm vallen voor een zwarte toga of een gelauwerde econoom, voorspelde De Brexiteer Michael Gove. Hij kreeg gelijk. De Europese Unie is een stuurloos schip met aan het roer zoetwaterkapiteins, op drift zonder anker en meegesleurd met de populistische stromingen en getijden. Wie denkt als Mutti Merkel dat zij als Jezus over het water kan lopen, kan meestal niet zwemmen.

Zelfs de PS’er Paul Magnette, de opperbobo van de Waalse regering kreeg in 2016 een aanval van anti-Europees protectionisme. In een vlaag van profileringsdrang vroeg hij een paar weken gijzeltijd om het CETA-verdrag, dat gedurende 7 jaar met Canada onderhandeld werd, eventjes door te nemen. De PS heeft nu blijkbaar ingezien dat hun socialisme niet werkt en willen nu onder druk van de PTB/PVDA van Peter Mertens en Raoul Hedebouw het communisme invoeren. Het najagen van linkse utopische idealen is blijkbaar belangrijker dan rationaliteit en welvaart van hun bevolking. Zo’n 51.9 % van de actieve bevolking in Wallonië werkt voor de overheid.

De Sp.a-voorzitter is blijkbaar wel tot inkeer gekomen. Voor kameraad John Crombez moet het gedaan zijn met de politieke benoemingen in het overheidsapparaat. Het berouw van de rode kampioenen in het politiek cliëntelisme klinkt echter even geloofwaardig als het pleidooi van een pooier voor onbetaalde seks. John beseft dat de N-VA het sterfhuis met een electorale coup heeft overgenomen en haar mislukte kracht van verandering nu omzet in de macht van de verankering: “Eigen Volk Eerst”. The intoxication of power of de Belgische kanker.

Op 22 maart werden we met een knal gewekt uit onze multiculturele droom en kwamen we in een nachtmerrie van islamitisch geweld terecht. Begin oktober 1994 publiceerde het weekblad Télémoustique een artikel “La Belgique deviendra-t-elle musulmane” met de preek van een imam uit een Molenbeekse moskee ( uit het boek “De islam voor ongelovigen” van filosoof Koenraad Elst) : “We zijn in ongelovig gebied en onze plicht is het ware geloof te doen zegevieren…Dan zullen we de moslimwet opleggen en België zal deel van de moslimgemeenschap zijn…Zij zijn het die ons zullen dienen, zij die de suprematie van onze Profeet niet willen erkennen. Bereidt u voor want de zege is nabij.” De Frans-Belgische Liga voor de Rechten van de Mens riep het publiek toen op tot een intimiderende lezersbrievencampagne tegen het weekblad en tot vervolging wegens racisme. Door jarenlange negatie van het kwaad door de multiculti’s zijn de bommen nu in ons gezicht ontploft. Het zal niet zo snel ophouden zegt Ruud Koopmans, hoogleraar sociologie en migratie-onderzoek in Berlijn : “Van de Nederlandse moslims van Turkse en Marokkaanse komaf is 45% fundamentalistisch. Zij tolereren maar één interpretatie van de Koran en stellen die boven de Nederlandse wet. Bij deze groepen is er sprake van sterke segregatie: hun hele leven is gericht op omgang met gelijkgezinden… 50 tot 100 miljoen moslims zijn bereid geweld tegen burgers te accepteren om de islam te verdedigen. Aanslagplegers zijn geen lone wolves maar komen uit een grote gemeenschap van gelijkgezinden.” De beste manier om aan deze strijd een einde te maken, schrijft filosoof Koenraad Elst in zijn boek “De islam voor ongelovigen”, is hem voor de strijdende partijen irrelevant en zelfs absurd te maken, namelijk door hen te bevrijden van het geloof dat hen ertoe motiveert. Om de fysieke strijd te beëindigen, en om te voorkomen dat hij weldra ook ons land in brand zet, moeten we de ideologische strijd winnen zegt Elst.

Onze politieke wegkijkers doen echter het omgekeerde en verdrinken in dhimmitudegedrag. We openen dialoogscholen, we subsidiëren moskeeën en gedogen rituele slachtingen. We zetten geluidsdempers op onze taal en verloochenen onze cultuur en tradities. Sinterklaas huppelt weg op een zebra, het compromispaardje voor een witte schimmel en een zwarte hengst. Zwarte Piet kleurt geel en blauw van identiteitsschaamte.

Niet alleen de woestijngodsdiensten beroeren onze geesten. Op het klimaatconcilie van Marrakesh werd in november 2016 door de profeten van de klimaatkerk ook nog de nieuwe groene religie gepredikt. Tegen elke prijs. Van 1980 tot 2015 zou het 104 miljard euro kostend klimaatakkoord amper 0,0002 graden van de opwarming afgehaald hebben. Deze welvaartvernietiging zonder resultaat heeft zelfs een ranzig hypocriet kantje. We mogen zelf bijvoorbeeld geen blokje hout meer op onze open haard gooien, maar zullen voor twee miljard euro een Limburgse biomassacentrale subsidiëren die draait op aangesleept hout uit de Baltische Staten… We gaven vorig jaar 40 miljoen euro uit het Vlaams Klimaatfonds aan energieslurpende multinationals om hun elektriciteitsrekening te verlichten. Jan Modaal betaalt zich blauw aan de groene rekening. In het ECO-paradijs van een paar eeuwen terug was de kindersterfte torenhoog, tierde de armoede welig en kon nog niet één persoon op tien lezen noch schrijven. Een werkman moest een dagloon afdragen om een kaars te betalen. Fossiele brandstoffen brachten de welvaart. Ik hou van duurzame energie, maar ze moet ons leven verrijken en niet verarmen. Welvaart is echter iets wat we zelf maken maar waarvoor politici zich op de borst kloppen.

Niemand weet hoe laat het is, zingt de Nederlandse cabaretier Youp van ’t Hek, dus moeten we dansen en moeten we vrijen, moeten we lachen en drinken vol vuur. Een wijs man, die Youp. Leve 2017.