Steve Stevaert groeide in het begin van het vorig decennium uit tot de ster van de Vlaamse politiek. In 2011 nam hij afscheid van het politieke leven. Daarna kwam hij vooral in het nieuws met problemen in de privé-sfeer.
Steve ‘Stunt’ Stevaert, een succesvolle cafébaas uit Hasselt, schopte het van allereerste socialistische burgemeester van Hasselt na 165 jaar katholiek bestuur tot Vlaams minister van Mobiliteit en werd vooral een bijzonder populaire partijvoorzitter. Robert “Steve” Stevaert werd geboren in Rijkhoven (Bilzen) op 12 april 1954. Zijn ouders, een militair en een huisvrouw, waren christelijk.
Opmerkelijke horeca-carrière
Stevaert studeerde af aan het Hoger Rijksinstituut voor Toerisme, Hotelwezen en Voedingsbedrijven, de zogenaamde hotelschool in Hasselt. Vervolgens gaf hij een jaar les. Nadien doorliep hij als zelfstandige een opmerkelijke horeca-carrière. In het midden van de jaren ’70 startte hij in Hasselt, samen met enkele andere jongeren, het alternatieve café “Roodhuis” op. Vervolgens exploiteerde hij een tiental café’s, alle zeer succesvol.
Op politiek vlak werd Stevaert, als poulain van Willy Claes, in 1982 actief in de SP van Hasselt. Hij werd snel ondervoorzitter en in 1985 voor het eerst provincieraadslid. Enkele jaren later klom hij op tot gedeputeerde. Na de gemeenteraadsverkiezingen van oktober ’94 werd Stevaert de eerste socialistische burgemeester van Hasselt na 165 jaar katholiek bestuur.
Bekijk meer video’s van vtmnieuws op nieuws.vtm.be
Gratis openbaar vervoer
‘Het socialisme zal gezellig zijn, of het zal niet zijn’, was een van de uitspraken waarmee hij verkozen raakten en die de Belgische politiekop dat momen een nieuwe richting zouden geven. Hij maakte als burgemeester naam door het invoeren van gratis openbaar vervoer in zijn stad.
In 1995 werd hij verkozen in het Vlaams Parlement. De ‘gratispolitiek’ van Steve Stevaert werd een term in de Belgische politiek.
Stevaert zou uiteindelijk maar drie jaar in het Vlaams Parlement blijven, want in september ’98 trad hij al toe tot de Vlaamse regering, waar hij Luc Van den Bossche opvolgde toen die federaal minister werd.
Stevaert werd meteen vice-minister-president. In 1999 werd Stevaert na de Vlaamse verkiezingen opnieuw minister en vice-minister-president. Als minister van Mobiliteit zette hij het gratis-beleid voort en slaagde hij erin om het thema verkeersveiligheid op de politieke agenda te zetten. Zijn opvolgers zouden later een gelijkaardig beleid voeren.
Een andere belangrijke verwezenlijking van Stevaert was de afschaffing van het kijk- en luistergeld.
Ondertussen steeg de populariteit van Stevaert gestaag. Bij de gemeenteraadsverkiezingen in 2000 leverde hem dat een monsterscore op in Hasselt. Hij behaalde een volstrekte meerderheid en kon alleen regeren, maar nam ook de andere partijen mee in bad. Een voorbeeld van hoe Stevaert politiek verrassend uit de hoek kwam.
Teletubbies
Stevaert was toen al uitgegroeid tot één van de leiders van de partij. Samen met Patrick Janssens, vice-premier Johan Vande Lanotte en minister Frank Vandenbroucke vormde hij de zogenaamde Teletubbies, het kwartet dat de partij in handen had.
Na de Visa-affaire in Antwerpen wierp toenmalig SP.A-voorzitter Patrick Janssens zich op als kandidaat-burgemeester van Antwerpen. Meteen de gelegenheid om Steve “Stunt” tot partijvoorzitter te bombarderen. Dat gebeurde een maand voor de federale verkiezingen van mei 2003, toen de partij al had besloten in zee te gaan met Spirit van Bert Anciaux. Het kartel behaalde onder leiding van Stevaert een eclatante overwinning (meer dan 24 procent) en werd net niet de grootste partij van Vlaanderen. Stevaert zelf kreeg maar liefst meer dan 600.000 stemmen achter zijn naam.
Knack zette Steve Stevaert op de cover: ‘Steve Stevaert is god’.
Droom van een brede linkse samenwerking
Een jaar later viel de score bij de Vlaamse verkiezingen al een pak lager uit, maar toch ging de partij er in vergelijking met het historisch dieptepunt van 1999 nog fors op vooruit. De droom van de SP.A om alle linkse partijen te doen samenwerken, kon Stevaert – ondanks zijn herhaalde liefdesbetuigingen aan het adres van Agalev en later Groen! – niet verwezenlijken.
In 2005 keerde Stevaert naar zijn geliefde provincie terug als gouverneur. Hij was onder meer een fervente pleitbezorger van een samenwerking tussen Nederlands en Belgisch Limburg. In 2009 nam hij ontslag als gouverneur. Sindsdien zetelde de SP.A-er als bestuurder in verschillende energiebedrijven (Infrax, Elia). Tussen 2007 en 2008 was hij ook een tijdje voorzitter van de raad van bestuur bij bankverzekeraar Ethias.
Einde politieke carrière
Op 1 december 2011 nam Stevaert ontslag uit al zijn mandaten en kondigde hij zijn afscheid uit het publieke leven aan. De weken voordien was er veel commotie rond zijn persoon ontstaan. Eerst was er de toenemende kritiek nadat zijn naam was gevallen in de omstreden verkoop van de Pukkelpopweide en de problemen bij de Hasseltse politie.
Seksuele afpersing
Dan was er een vreemd verhaal van seksuele afpersing. Een Marokkaanse vrouw uit het Brusselse zou van hem duizenden euro hebben geëist. Zoniet zou zij een sekstape openbaar maken. Nadat hij haar één keer betaald had, eiste de vrouw meer. Stevaert stapte naar het gerecht, waarna de zaak bekend raakte.
Verkrachtingszaak
Deze week schreef De Tijd dat Stevaert was doorverwezen naar de strafrechter in een verkrachtingszaak. Een Brusselse onderzoeksrechter zou onderzocht hebben of hij zich vierenhalf jaar geleden schuldig heeft gemaakt aan verkrachting. Dat zou, volgens een klacht die pas enige tijd later werd ingediend, gebeurd zijn in een van de bedrijven waar Stevaert in die periode een mandaat bekleedde.
Steve Stevaert stapt op 2 april 2015 uit het leven.
Wie met vragen zit over zelfdoding, kan terecht bij de Zelfmoordlijn op het gratis nummer 1813 en op de site www.zelfmoord1813.be.
Teletubbies
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier