De kleren van Keizerin Merkel

Dat het radicaal-linkse Syriza het geod doet in de Griekse peilingen leidt tot paniek bij rechts Europa dat voor diens ‘reddingsoperatie’ vreest.

Op 17 juni gaan de Grieken voor de tweede maal in amper een paar weken terug gaan stemmen. Diverse opiniepeilingen voorspellen een verdere groei voor de radicaal linkse partij Syriza zodat deze laatste de bonus van 50 extra parlementsleden, die aan de grootste partij toekomt, kan binnenrijven. Dit leidt tot algemeen paniek in een aantal Europese politieke hoofdkwartieren want men ziet de “reddingsoperatie” die door een aantal rechtse Europese staatsleiders was uitgedacht als een kaartenhuis in elkaar vallen.

A la guerre comme à la guerre, maar dan in het Duits, moet Angela Merkel gedacht hebben wanneer ze contact opnam met de Griekse president om hem duidelijk te maken dat de verkiezingen van 17 juni niet meer of minder zijn dan een referendum over het behoud van de Euro in Griekenland. Chantage heet zoiets in juridische taal, maar vooral grotesk temeer de Duitse Kanselier eind vorig jaar de Griekse premier bijna liet vierendelen toen hij bekend maakte dat een referendum over de Euro en de daaraan gekoppelde besparingsmaatregelen de enige uitweg was.

Het idee alleen al, de kiezers laten meebeslissen over hun lot. Zoveel democratie kon Europa en de Euro niet aan en de Griekse eerste minister werd de wacht aangezegd.

Maar als Duitsland zich geroepen voelt om in interne Griekse aangelegenheden als verkiezingen tussen te komen moeten we ons de vraag stellen of we dat dan ook niet mogen doen met Duitsland. Wat is het soortgelijk gewicht nog van kanselier Merkel. Haar coalitiepartner FDP wordt in elke deelstaatverkiezing weggeveegd. Af ten toe geraken ze nog over de kiesdrempel maar meer zit er niet meer in. En de CDU-CSU krijgt eveneens klappen. In de belangrijkste deelstaat Nordrhein Westfalen verloor een paar weken geleden de CDU van Merkel bijna 6 procent tegenover de resultaten van 2010.

Duidelijk een teken aan de wand, want eerlijkheidshalve moet er aan toegevoegd worden dat de Duitse economie het goed doet en de werkloosheid relatief laag is. Waarom dan die afstraffing door de Duitse kiezer ?

Deelstaatsverkiezingen zijn natuurlijk geen bondsverkiezingen maar de tendens is duidelijk. De Duitse kiezer is het neoliberaal beleid van Frau Merkel kotsbeu. Haar calvinistische besparingspolitiek waarbij alle zondaars eerst zwaar moeten gestraft worden dreigt ook Duitsland mee te sleuren in een algemene Europese recessie. Komt daar bij dat vooral de rijken in Duitsland profiteren van de groei. De man/vrouw in de straat heeft enkel moeten vaststellen dat zijn of haar loon amper gestegen is en dat ze soms tegen leefloonvoorwaarden moet gaan werken. De 1 euro-jobs zijn schering en inslag.

Men ziet in dat het niet zo verder kan en dat Duitsland meer en meer een USA aan de Rijn aan het worden is. Lage lonen en megawinsten voor de happy few. Meer en meer wordt duidelijk dat ook Duitsers af willen van een verdere afbouw van het Rheinlandmodel dat gedurende decennia welvaart en sociale rust in de meeste Europese landen heeft gebracht.

Na Wereldoorlog II meenden een aantal geallieerde bondgenoten dat als straf het toekomstige Duitsland herleid moest worden tot een landbouwerstaat. Geen zware industrie meer en zeker geen eigen leger. Het gezond verstand zegevierde en uiteindelijk werd aan de schuldige van WO II een nieuwe kans geboden. De Verenigde Staten pompte zelfs miljarden dollars via het Marshallplan in Duitsland en Europa en gelukkig maar. Misschien verdient Griekenland ook zo een kans …

Het wordt dan ook misschien tijd dat we oproepen voor tussentijdse Duitse bondsverkiezingen. Hoeveel kiezers heeft Kaiserin Merkel nog ? Of staat ze naakt voor haar volk en sleurt ze in haar val niet alleen Duitsland maar gans Europa mee ?

Jean Marie de Meester

PS. Ter info : Rood! onderhoudt nauwe contacten met Syriza. Zowel op een Rood-meeting op 21 juni te Antwerpen als op het Rood! feest te Gent op 23 juni komt een vertegenwoordiger van Syriza praten.