Lees de integrale speech van N-VA-Kamerlid Peter De Roover.
‘De oppositie probeerde van de start van deze regering gebruik te maken om al meteen enkele relletjes rond leden van onze fractie te ontketenen, wat erg betekenisvol moet genoemd worden.
Niet voor de inhoud, dat mandje is leeg. Laat ik me beperken tot één zin: ‘Wat de gehechtheid aan de democratische waarden betreft hebben wij van de PS absoluut geen lessen te ontvangen.’
Niet de inhoud van die gezochte relletjes is interessant, wel de sfeer die daar uit spreekt. Ze bewijzen namelijk loepzuiver dat dit een land is van twee politieke opinies, van twee democratieën.
Aan de ene zijde van de taalgrens stelden we vandaag grote opwinding vast, in dit halfrond door mevrouw Onkelinx, mevrouw Fonck en hun volgelingen vertaald in bijwijlen hysterisch gehuil.
Aan onze zijde van de taalgrens kon dat deel van het debat alleen beroering wekken bij extreem-links en degenen die een verborgen politieke agenda hanteren. Voor de grote meerderheid in Vlaanderen gaf het alleen aanleiding tot verbaasd schouderophalen.
Voor alle duidelijkheid: ik heb alle begrip voor de verschillende gevoeligheden, ik stel het feit alleen vast.
Ik wil hier dan ook woorden van diepe dank uitspreken voor de vrienden van de PS en CDH die zo demonstratief hebben willen laten bevestigen dat dit land er een is van twee democratieën.
Wij hebben daar een oplossing voor: confederalisme. Na de verkiezing moesten we vaststellen dat we geen bondgenoten konden vinden om daar werk van te maken. Gezien onze gehechtheid aan de parlementaire democratie – noteer dat geachte leden van de democratie – nemen we daar acte van.
Deze coalitie vormt een bondgenootschap, we gaan niet over tot een fusie voor alle duidelijkheid. Dat is wat het is, geen band voor de eeuwigheid wel een afspraak voor deze regeerperiode. Die zullen wij ook loyaal naleven, afspraak is afspraak.
Er komen dus geen structuurhervormingen en er wordt geen klem gelegd op de wens van de kiezer in 2019. Dat wel doen zou ook onfatsoenlijk zijn en onbegrijpelijk voor mensen die zich volksvertegenwoordiger mogen noemen.
Er waren dus geen bondgenoten om de confederale spelregels in te voeren. Wel dan trekken wij ons niet mokkend terug – zoals tegenstanders hadden gehoopt – maar dan spelen we volgens de Belgische spelregels om invloed uit te oefenen op het beleid.
De helft van 150 = 75, plus één geeft 76. 76 zetels volstaan. Wie die logica betwist, zoals PS en CDH graag doen, verlaat de facto het Belgische kader.
U, collega’s van de PS en CDH, ontpopt zich hiermee tot principiële confederalisten. Het is een boeiende vaststelling te merken dat u redeneert binnen de logica van de twee democratieën. Bien étonnées de se trouver ensemble.
Mevrouw Onkelinx, u wekt zowaar het vermoeden dat u in het diepst uwer gedachten een omfloerste separatiste bent.
Enige consequentie zou uw geloofwaardigheid ten goede komen. U verwijt ons u een koekje van eigen deeg gebakken te hebben. Het koekje lijkt u niet te bekomen.
Gebruikt u de tijd in de oppositie nuttig om na te denken over een nieuw en beter recept. Intussen gebruiken wij de tijd om sociaal-economisch orde op zaken te stellen.
Ik dank u.’
