‘De gastvrijheid van de Bange Blanke Man heeft zijn grenzen’

‘Zeggen dat de massale volksverhuizing niet te controleren is, is populistische tweespraak’, vindt Jean-Marie Dedecker. ‘De grenzen helemaal openzetten, betekent chaos en ontwrichting.’

Al een halve eeuw lang zetten de West-Europese landen hun nationale soevereiniteit in de uitverkoop. Hun autonomie op economisch, sociaal, juridisch en financieel vlak werd stelselmatig overgedragen aan supranationale structuren zoals de Europese unie en de Europese Centrale Bank of onderworpen aan de rechtspraak van Straatsburg. Nieuwe wereldbranden als WO II voorkomen, was de kritiekloze ondertoon om het verzwakken en de ontmanteling van de natiestaten te verrechtvaardigen. Volgens de Nederlandse filosoof Thierry Baudet- in zijn boek “De aanval op de natiestaat”- was er naast het supra-nationalisme nog een tweede weg waarlangs de natiestaat werd uitgehold: het multiculturalisme door de massa-immigratie, de toestroom van goedkope arbeidskrachten in de jaren zestig en zeventig en de volgmigratie van familieleden in de decennia daarna. “Het multiculturalisme waarmee deze massamigratie is begroet, maakte dat aan de immigranten geen duidelijke loyaliteit en aanpassing aan de dominantie cultuur mocht worden gevraagd. Vandaag de dag neigt men zelfs naar rechtpluralisme waarin ieder cultuur of etnische achtergrond kan blijven leven volgens de eigen normen. “

Wie kritiek had op de pan-Europese multiculturele gedachte werd als nationalist, xenofoob of zelfs als racist opzij geschoven, ook al zijn sommige grote steden al in getto’s opgedeeld langs etnische lijnen vol half-aangepasten met een groeiende rancune voor hun nieuwe vaderland. Een rancune die zich uit in criminaliteit en politieke aanslagen. Dat de multiculturele samenleving mislukt is, werd al door Sarkozy, Cameron en zelfs Angela Merkel publiekelijk toegegeven. Dat de Duitse bondskanselier met de huidige volksverhuizing mededogen laat prevaleren op haar analyse“Multiculti ist gescheitert”, heeft meer te maken met de Duitse identiteitsschaamte voor de twee grote wereldbranden dan met realiteitszin.

We worden mediatiek gemasseerd in het verhaal van medelijden terwijl de ongerustheid van de zogenaamde Bange Blanke Man verdrongen wordt door migratieknuffelaars die de omvang van de nieuwe instroom bagatelliseren en de schuld ervan bij hem legt. Door het supranationalisme met vrij verkeer van goederen en personen werden de nationale grenzen afgeschaft en opgeschoven naar de buitengrens van het Grote Europese Rijk. Daarmee werd ook onze veiligheid gedelegeerd naar Europa. Grenzen dienen voor het beschermen van de rechtstaat en voor de veiligheid van haar onderdanen. “Order is heaven’s first law” schreef de dichter Pope al.

Door een tweeslachtige houding van onze zwakke leiders heeft Europa daarin gefaald. Is het dan verwonderlijk dat dezelfde Bange Blanke Man zich vragen stelt bij de ongebreidelde invoer van mensen die op basis van hun godsdienst zijn eigen cultuur willen overheersen? Lui die een geloof belijden dat nog de eerste beginselen van de Verlichting in hun gebedenboek moeten toevoegen, laat staan de meest elementaire vrouwen- homo- en zelfs dierenrechten. Is het verwonderlijk dat de Bange Blanke Man, na eeuwenlange verlichtingsstrijd tegen het katholieke juk, bevreesd is dat onze gedemoraliseerde elite van bleekwaterpolitici zijn identiteit opgeeft aan de islam, terwijl hij geconfronteerd wordt met middeleeuwse excessen van geweld, van IS tot op de Thalys.

In 2014 werden er in Europa 626.710 asielzoekers geregistreerd en nog een onbekend aantal

ongeregistreerden verdween in de illegaliteit. Vandaag is er een veelvoud op komst. Aan de poorten van Europa staan er 20 miljoen te dringen. Zeggen dat de massale volksverhuizing niet te controleren is, is populistische tweespraak. We worden al eeuwen geteisterd door overstromingen en dijkbreuken, maar dat betekent niet dat we geen dijken meer moeten blijven bouwen en gaten dichten. De Verenigde Staten, Canada en Australië zijn zuivere migratielanden. De autochtone bevolking van Indianen tot Aboriginals werd zelfs meedogenloos door de nieuwkomers uitgemoord, in reservaten opgesloten en tot op vandaag zelfs nog schaamteloos als paria’s behandeld.

De overzeese Angelsaksische democratieën beschermen angstvallig hun buitengrenzen. Ze bepalen zelf wie er binnenkomt. Van de honderd Canadese immigranten hebben er 98 betere beroepskwalificaties dan het Canadese gemiddelde. Hier amper tien procent. De VS en Canada absorberen 54% van alle academisch gevormde migranten in de wereld. Je moet er zelf je broek ophouden en je handen uit de mouwen steken want er is geen automatische toegang tot de sociale voorzieningen. Met de constructie van een ijzeren gordijn doen de Hongaren vandaag niets anders dan de Amerikanen, die kilometerslange hekken optrekken aan de Mexicaanse grens, of de Joden, die met hun apartheidsmuur Israël opdelen, of de Spanjaarden die prikkeldraad spannen rond Melilla en Ceuta.

De grenzen openzetten betekent chaos en ontwrichting. Een natiestaat, zoals ons land, dat meer dan de helft van het inkomen van haar burgers afroomt, kan niet bestaan zonder grenzen. Een grenzeloze wereld is het einde van de natiestaat, maar vooral van de welvaart- en verzorgingsstaat. Met de regelmaat van een klok verschijnen er statistieken over de toenemende armoede in ons land, over het gebrek aan sociale woningen en dito voorzieningen. Voor de ontwrichtende werking van massale immigratie van mensen zonder opleiding, taal- en cultuurvreemd en zonder middelen van bestaan, betalen onze armsten de hoogste prijs.

Nieuwkomers vullen hoogstens gaten in de arbeidsmarkt die opengelaten worden door een sociaal systeem dat dan op haar beurt mensen betaalt om niet te werken. Van zodra ons sociaal systeem onder druk staat zijn de staatsafhankelijke steuntrekkers het eerste slachtoffer. Meer nog: immigranten concurreren op de arbeidsmarkt vooral met laagopgeleide autochtonen, en dat drukt de lonen aan de onderkant van de arbeidsmarkt. Sociale zekerheidsmigratie betekent het einde van de sociale zekerheid.

De Bange Blanke Man vraagt zich bevreesd af of de overheid alle engagementen inzake pensioen, ziekte en zorg zal kunnen blijven nakomen. Ondertussen stelt hij vast dat nieuwkomers, die geen enkele bijdrage aan ons systeem van sociale bescherming hebben geleverd, aanschuiven aan de tafelen van onze verzorgingsstaat. Dit spanningsveld leidt tot maatschappelijke problemen en vijandigheid, en het wordt al te gemakkelijk als racisme bestempeld. Vluchtelingen gaan nooit meer terug. De kosten van de migratie werden door Het Nederlands Centraal Planbureau eens schuchter berekend. Hier mag het niet, het wordt door de politiek correcte vergoelijkingslobby onder het tapijt weggemoffeld. Het NCP kwam op een jaarlijkse kostprijs van 2,2 % van het BNP of 5 % van de staatsuitgaven. Geëxtrapoleerd naar ons land is dat 10 miljard euro per jaar.

Ruim 82% van de Vlamingen vindt dat we al genoeg mensen opvangen, terwijl hetzelfde percentage toch meeleeft met de vluchtelingen. Zou het kunnen dat de Bange Blanke Man beseft dat het woord asielzoeker een containerbegrip is, een vlag die een diverse lading aan migranten dekt, waarvan amper één op tien volgens de Conventie van Genève een echte vluchteling is, en dat de anderen economische migranten zijn op zoek naar een beter bestaan. Voor de echte zwerfkat, wiens leven bedreigd wordt door oorlog en geweld, heeft hij altijd een kommetje melk en honing klaar staan, evenals een veilig onderkomen.

Zou het kunnen dat hij het beu is dat de Zuidelijke Europese landen (die zelf constant aan het subsidie- infuus van hun noorderburen hangen) hun achterdeur wijd openzetten voor vluchtelingen om ze dan langs de voordeur door te laten naar de Noord-Europese verzorgingsstaten? Dat hij het dus beu is twee keer verliezer te zijn? Dat hij genoeg heeft van het Europees schipbreukelingenbeleid dat eerder de mensensmokkelmaffia faciliteert en een veerdienst organiseert in plaats van drenkelingen te redden ? Als de Europese mandarijnen in enclaves aan de Europese buitengrenzen de echte oorlogsvluchtelingen zouden opvangen en asiel verlenen. Als we hier wachttermijnen zouden invoeren vooraleer nieuwkomers toegang te verlenen tot ons sociaal systeem, in functie van de tijd en de som die ze zelf hebben bijgedragen. Dan zou de Bange Blanke Man terug vertrouwen krijgen. Bart, Theo & Co weten wat hen te doen staat. Breedsmoelkikkers moeten niet alleen kwaken maar ook springen.