‘De Europese Unie staat op de tweeprong van haar leven’

‘De vluchtelingencrisis heeft eens te meer de onenigheid binnen Europa aangetoond’, schrijft Jules Gheude. ‘Sommige landen zien in de unie een menu à la carte: met één voet binnen en één voet buiten. Dat is niet langer houdbaar.’

Na de hereniging van Duitsland, hebben wij de ontmanteling van Tsjechoslowakje en die van de Joegoslavische Federatie gekend. Vandaag zijn Spaanje en het Verenigd Koninrijk met de Catalaanse en de Schotse nationalisten geconfronteerd. Stap voor stap streeft Vlaanderen naar de onafhankelijkheid. En in Padanië is ook een scheidingsproces aanwezig.

De Catalaanse nationalisten beschikken nu over de absolute meerdereheid in hun regionale Parlement, maar ze zijn toch van plan een referendum over de onafhankelijkheid op korte termijn te houden. Deze strategie kan voor hen fataal aflopen.. Zij vertegenwoordigen immers 47,8% van de bevolking. Een precedent in Quebec en in Schotland heeft tot een fiasco geleid.

Het Catalaanse parlement heeft de democratische legitimiteit om de onafhankelijkheid eenzijdig en heel vlug uit te roepen. Catalonië, net zoals Schotland of Vlaanderen, is een welvarende regio. Als soevereine staat zou het dus absoluut leefbaar zijn.

Om deel van de Europese Unie te kunnen uitmaken, zou Catalonië over de toestemming van de 28 lidstaten moeten beschikken. Zou Spanje een veto kunnen uitspreken, nadat het Slovenië en Kroatië aanvaard heeft? Dat zou onzinnig zijn. De Catalaanse nationalisten zouden zo een uitstekend voorwendsel hebben om de gegrondheid van hun eisen te onderstrepen.

In het Verenigd Koninkrijk, neemt Premier David Cameron een groot risiso door een referendum over de Europe kwestie in 2016 te houden. Als een “nee” vierend te voorschijn komt, zal dat gevolgen in Schotland hebben, dat in de Europese Unie wil blijven.

De Europoese Unie staat op de tweeprong van haar leven. De crisis met de vluchtelingen heeft, eens te meer, de onenigheid in de Europese rijen getoond. Sommige leden beschouwen de Unie als een “menu à la carte”. Een voet binnen, een voet buiten: deze houding is nier meer aanvaardbaar.

Eindeloos gekibbel

De Europese commissie, die boven de partijdige beschouwingen staat en de Europese belangen vertegenwoordigt, zou de hoofdzakelijke rol moeten spelen. Door de jaloerse belangen van de Staten te beschermen, leidt de Raad van Ministers tot eindeloos gekibbel, dat het diskrediet in de publieke opinie bevordert. Daardoor worden de populistiche en extreme partijen sterker : een echt gevaar voor de democratie!

Ik ben in 1946 geboren en de Europese constructie heeft mij de kans gegeven in een vreedzame context te leven. Nu moet de Europese Unie zich aan nieuwe uitdagingen aanpassen : de mondialisering, de crisis in het Midden-Oosten, het klimaat, de moderne communicatiemechanismen. Een gecoördineerde politiek moet op al die gebieden dringend gevonden worden, anders gaan we naar de chaos!