‘De Cock is groot kunstenaar, maar dit is niet zijn beste werk’ (Roularta)

De aanval van kunstenaar Jan De Cock op de grote mediahuizen wordt lichtjes weggelachen bij Roularta, de uitgever van Knack.

“Jan De Cock is heel interessant en wel een van onze grootste kunstenaars. Maar dit is niet zijn beste werk”, zegt Jos Grobben, directeur magazines bij Roularta.

Kunstenaar Jan De Cock heeft gerechtelijke stappen aangekondigd tegen de afgevaardigd-voorzitters van de vier mediagroepen Roularta Media Group, VRT, Mediahuis en De Persgroep wegens “uitsluiting cultuurverslaggeving”.

“Wij voelen ons niet aangesproken”, zegt Grobben. “Wij besteden met Knack en Focus Knack net veel aandacht aan alle kunstvormen. Of is dat cultuur die De Cock niet wil? “, vraagt de directeur magazines zich af.

Bovendien bewijst de aandacht voor de klacht van De Cock net zijn tegendeel. “Alle media pikken het op. De radio, nieuwswebsites, waarschijnlijk de televisiezenders ook. Hij heeft dus ongelijk.”

De klacht is gericht tegen Luc Van Den Brande, afgevaardigd voorzitter van de VRT, Marc Vangeel, afgevaardigd voorzitter van Mediahuis, Ludwig Criel, afgevaardigd voorzitter van De Persgroep en Hugo Vandamme, afgevaardigd voorzitter van Roularta Media Groep.

‘Leuke performer’

Grobben vindt De Cock een “leuke performer”. Maar nu slaat hij de bal mis. “Dit is niet zijn beste werk, noch qua vorm als inhoud. Nochtans is taal ook een kunst. En Vandamme is al lang opgevolgd door Rik De Nolf als voorzitter van de raad van bestuur”, aldus Grobben, die geen commentaar geeft over de juridische afhandeling van de zaak. Bij De Persgroep wenst men niet te reageren, laat bedrijfsjuriste Karen Van Brabant weten. Mediahuis vindt het maandag te vroeg om te reageren.

Naast de bovengenoemde klachten heeft Jan De Cock het ook over ‘de schending van het democratisch recht op woord en weerwoord – léés: geld bepaalt de inhoud’, het ‘rigoureus maatschappelijk marginaliseren van de kunsten en haar makers met verlies van tienduizenden banen tot gevolg’ en ‘de gênante marktmanipulatie door kitsch voorrang op kunst te geven, met faliekante prijsdalingen als gevolg voor echte schoonheid’ en ‘de jacht op eigenbelang die zorgt voor een esthetische verwaarlozing van nationaal gemeengoed en beeldpatrimonium.’

En zo gaat de kunstenaar op een zevental A4-bladzijden voort met het aan de kaak stellen van ‘het doodzwijgen van cultuurproducenten’, ‘het systematisch uithollen van kritiek en haar democratische mogelijkheden’, ‘het schuldig verzuim aan de generatie leerlingen van vandaag’, ‘de doelbewuste lastercampagne om van ons kunstenaars bedelaars te maken’, ‘de strategie om duizenden pagina’s en minuten te spenderen aan vreemdelingen die het land binnenstromen, maar geen seconden meer over hebben voor onze inlandse culturele elite, wij vreemden’.

Schade

De Cock eist ‘uitdrukkelijk schadeloos gesteld te worden voor de schade voortvloeiend uit voornoemde feiten. Schade die wordt toegebracht aan alle collega-cultuurmakers en elke leerling in wording die ondanks alles blijven strijden om centraal te blijven staan in deze maatschappij om zodoende de komende generaties te vrijwaren van uw infantiel en puur economisch nietszeggend mediamarkt-model.’ ‘Ik vraag daarom akte van mijn burgerlijke partijstelling’, aldus Jan De Cock.

‘De perestrojka van vorm en verfijning die de laatste jaren in jullie media eenzijdig heeft ingegrepen is verontwaardigend problematisch’, verwijt De Cock de bestuurders van de mediagroepen. ‘Het resultaat van de vele golven van restyling is een fiasco. Het is een ‘selfish selfie’ gebleken. Het analoge is de voorbije tien jaar aan een recordtempo aan de kant geschoven voor het digitale ondanks de wetenschap dat negatief-positief pellicule de enige overlevende drager is. Het intellectuele en de kunst is op een identieke wijze gebannen uit jullie media. Door al deze gedweeë toegevingen aan de vrijgekomen markt van de natiestaten en de mondialisering die ermee gepaard gaat zijn we vandaag bijna op een historische unificatie van de wereld gekomen. De wetten van jullie doorzichtig mediakapitaal houden de schijn hoog door ons een zogenaamd panoramisch wereldbeeld voor te schotelen, terwijl onze beeldschermpjes en jullie opinies navenant nog nooit zo pietluttig en bekrompen waren.’

De Cock ziet zijn actie en tekst als een burgermanifest voor meer cultuur. De actie heeft als logo #jesuisfragile.

Jan De Cock is, na Luc Tuymans, de tweede Belgische kunstenaar die een tentoonstelling had en Tate Modern in Londen, en de eerste levende Belgische kunstenaar die in het Moma in New York mocht tentoonstellen. (Belga/KVDA/TE)