De 3 video’s die u gezien moet hebben volgens Michel Vandenbosch (Gaia)

Welke beeldfragmenten moet u bij leven en welzijn gezien hebben? We vragen het deze zomer elke dag aan een boeiend persoon. Vandaag Michel Vandenbosch van dierenrechtenorganisatie Gaia over de baltoets van Maradona, de schreeuw van Michael Corleone en de tranen van Jesse Jackson.

1. Maradona’s wonderlijke opwarming

Terwijl Life is life opzwepend en keihard uit de geluidsboxen knalt, zie je balkunstenaar Maradona een weergaloos gevoel voor ritme en balcontrole demonstreren. Je ziet hem zichtbaar in topconditie minutenlang al dansend en trippelend verbluffende kunstjes uitvoeren met de bal. Maradona combineert elegantie en baltoets tot oogstrelende esthetiek, waar ik met open mond van geniet.

2. The Godfather, part III, The ending scene

Werkelijk hartverscheurend hoe Michael Corleone, die er alles aan deed om ‘legit’ te worden en te worden verlost van zijn ellenlange lijst doodzonden, uiteindelijk zijn dochter, zijn oogappel, voor zijn ogen ziet sterven op de trappen van het operagebouw van Palermo, dodelijk geraakt door een verdwaalde kogel die voor hem bedoeld was. De scène die daarop volgt, toont Michael Corleone aka Al Pacino, die een schreeuw slaakt waarbij hij De schreeuw, het befaamde schilderij van Edward Munch virtuoos geacteerd tot leven brengt. Secondenlang kan Michael Corleone, de mond wijd open gesperd, geen geluid uitbrengen. Alsof zijn stembanden verlamd zijn. En dan, ineens, die schreeuw, de stuwdam van een leven lang opgekropte en ingehouden gewetenswroeging breekt open, alsof iemand in één geweldige beweging naar rechts plots de volumeknop helemaal opendraait en al die wroeging er in één oorverdovende explosie wordt uitgebraakt. Maar het is die geluidloze schreeuw à la Edvard Munch, overgoten met die hemelse delicatessesaus uit de Cavalleria rusticana, die tot diep in de poriën doordringende operamuziek van Pietro Mascagni, die door merg en been snijdt. Kippenvel en vochtige ogen krijg ik ervan, telkens wanneer ik die scène terugzie. Een scène die blijft nazinderen tot de hoogbejaarde Michael Corleone, eenzaam en door iedereen verlaten, ineens wankelt en van zijn stoel valt. Dood. Twee jonge zwerfhonden snuffelen nog wat aan het dode lichaam van de eens al even gevreesde als ontzagwekkende (zoon van The) Godfather. The Godfather-trilogie: mijn favoriete filmdrieluik aller tijden!

3. Jesse Jackson huilt na overwinning Obama

Burgerrechtenactivist Jesse Jackson laat zijn tranen de vrije loop nadat CNN aankondigde dat de VS geschiedenis schreven met de verkiezing in november 2008 van de allereerste zwarte Amerikaan tot president van het land. Je ziet hem zo denken: “Mensen, toch, dit had Dr. King nog moeten meemaken”. ‘Yes, we can’, 45 jaar na ‘I have a dream’. Toen ik Obama op CNN zag speechen en bij Jesse Jackson de tranen van zijn wangen zag rollen, kon ik mijn tranen nog moeilijk bedwingen. In dat waardig huilende gelaat van Jackson zag ik een beeldscherm waarop de hele geschiedenis van de zwarte Amerikanen en hun ontvoogdingsstrijd van slaven tot vrije burgers geprojecteerd werd. Onvergetelijk!