Zangeres An Pierlé: ‘Ik heb al duizend keer overwogen te emigreren’

An Pierlé is zangeres. Met het An Pierlé Quartet heeft ze net een nieuw album uit, Ultimate Survival.

Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?

Ik ben vooral erg bezorgd over de mentale toestand van veel mensen en de druk die van alle kanten opgevoerd wordt, waardoor er veel angst is. En boos over de beknibbeling op mentale hulp.

Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?

Zoek naar de moeilijke stukken bij jezelf en los die op. Sta sterk in je kwetsbaarheid, vrij van schuld en boete. Zo kun je anderen inspireren, wat de wereld zeker beter maakt.

Wat is uw grootste prestatie?

Dat valt niet makkelijk in één zinnetje te omschrijven.

Wat is uw grootste mislukking?

Het is jammer dat ik zo lang heel onzeker ben geweest, waardoor ik niet zag wat er allemaal was.

Hebt u al eens overwogen om te emigreren?

Al duizend keer. Vroeger dacht ik aan Frankrijk, later fantaseerden we over Canada of Nieuw-Zeeland. Maar daar een muziekcarrière uitbouwen, is niet evident.

Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?

Kerst bij mijn grootouders. De kleinkinderen werden naar bed gestuurd tot middernacht, want dan kwam de kerstman – daarin koesterden we een diep geloof. Intussen zetten mijn ouders en alle ooms en tantes een gigantische kerstboom op, met bergen pakjes. We zongen kerstliedjes en snoepten zoveel we wilden, tussen twaalf uur ’s nachts en vijf uur ’s ochtends.

Doet u iets bijzonders voor het milieu?

Ik doe alles met de trein of de fiets, want autorijden durf ik niet. En ik heb een aandeel bij De Wassende Maan, een biodynamische boerderij in de buurt waar ik al mijn groenten haal.

Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?

Weinig. Er is wel één man die vroeger grote fan was, maar nu constant kritiek heeft op wat we doen. Maar die laat ik gewoon doen.

Praat u weleens tegen uw huisdier?

Altijd, tegen onze poes Raymondje. Alleen luistert hij niet, hij ontsnapt constant. Met de hulp van buren en ladders vinden we hem gelukkig terug.

Van welke beslissing hebt u het meest spijt?

Ooit hoorde ik via een gemeenschappelijke vriend dat Christina Aguilera mijn White Velvet-plaat echt goed vond. Ze wilde graag dat ik zou langskomen, maar ik kon niet geloven dat ze dat meende. Nadien zei die vriend van wel. Ik had moeten gaan, eens een teen in die wereld steken.

Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?

Narziss en Goldmund van Hermann Hesse, de eerste klassieker die ik las. Ik weet niet of ik het vandaag nog zo fantastisch zou vinden, maar toen heeft het mijn wereld geopend.

Waarover zou u meer willen weten?

Mocht ik er de hersenen voor hebben, zou ik een kwantumfysicagenie willen zijn.

Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?

Jezelf blijven bevragen. Hoe meer eigenliefde, hoe liever je de ander kunt zien.

Vindt u seks overschat?

Nee, het is belangrijk. Maar de vorm waarin het vandaag gepresenteerd wordt, vind ik niet gezond.

Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?

Niet te veel stress, geregeld naar de sauna, gezond koken. Maar vooral reageren op signalen van mijn lichaam.

Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?

Niemand kan voorspellen hoe hij dan zou reageren.

Wat hebt u geleerd in het leven?

De kracht van kwetsbaarheid.

Danseres Nora Monsecour: ‘Toen Girl uitkwam was ik veel jonger en kwamen reacties hard aan’