Zanger Hans ‘Annabel’ de Booij: ‘Ik ben van gedachten veranderd over de dalai lama’

‘Ik ben van gedachten veranderd over de dalai lama’, zegt Hans de Booij. ‘Recent ging er een filmpje viraal waarin hij aan een kind vraagt om aan zijn tong te zuigen. Dat was zo pijnlijk. De man heeft nochtans een heel belangrijke rol gespeeld in mijn leven. In 1999 zag ik hem in de Bourla in Antwerpen en dat was een openbaring. Eigenlijk had ik geen kaart, maar ik ben toch binnengeraakt. Uren heb ik naar hem geluisterd. Die man straalde zo veel geluk en blijdschap uit. Na afloop ben ik hem nog tegengekomen op straat. “Your Holiness, thank you for being here”, zei ik. “No, thank you”, antwoordde hij. Sindsdien ben ik heel erg geïnteresseerd in het boeddhisme. De Tibetanen hebben me ook ontzettend veel geleerd: rust, vrede en compassie… Allemaal zaken waarvan wij in het Westen niet meer weten wat ze betekenen. Mensen zijn hier zo arm dat ze alleen maar geld hebben. Ik heb ook een tijdlang in Thailand gewoond. Ondanks mijn gezonde twijfel heb ik er leren mediteren. Ik ben er rustiger door geworden. Dankzij het Tibetaanse boeddhisme begreep ik ook dat de beste dingen ontstaan uit stilte, niet uit conflict.’

Er bestaan geen excuses voor het gedrag van de dalai lama.

Toch bent u na tien jaar teruggekeerd naar de Lage Landen.

Hans de Booij: Omdat ik daar niet kon zingen en ook wel omdat ik er niets meer bijleerde. Maar ik kom nog altijd graag in boeddhistische landen. Vriendelijkheid bestaat er echt, terwijl het hier soms ver te zoeken is. Daarom was het filmpje met de dalai lama en dat kind zo verschrikkelijk pijnlijk.

De Tibetanen boden intussen hun excuses aan. ‘Zijne Heiligheid plaagt graag mensen die hij ontmoet. Zelfs in het openbaar en voor de camera’, zeggen ze.

De Booij: De Tibetanen kunnen zeggen wat ze willen, maar het slaat nergens op. Dat jongetje vroeg om een omarming, niet om wat er allemaal gebeurd is. Je ziet het ook aan de lichaamstaal van de dalai lama: dat was geen zegening. De man is dan misschien licht dement, maar hij heeft ook de wereld rondgereisd. Hij zou beter moeten weten. Er bestaan geen excuses voor zijn gedrag. Wat me ook zorgen baart: dit speelde zich af in het openbaar, maar wat gebeurt er allemaal achter gesloten deuren? Misschien is het kindermisbruik in het boeddhisme even erg als in de katholieke kerk.

Twijfelt u vaak?

De Booij: Zoals elke kunstenaar, zeker. Wat moet je anders doen? Ik beschouw twijfelen niet als iets negatiefs, maar als noodzakelijk om kunst te maken. Soms is het ook een overlevingsmechanisme. Als je nooit twijfelt aan iemands goede bedoelingen, kun je weleens heel verrast zijn als die persoon plots een mes in je rug steekt.