Zopas verschenen van Walter Grootaers het nieuwe album Optimisten blues en zijn autobiografie Geen zonde van de tijd.
Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?
Dat de terroristenorganisatie Hamas de Palestijnen als levend schild gebruikt. Al ben ik net iets te oud om echt bang of boos te worden van nieuws.
Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?
In mijn jonge jaren had ik vaak geweldige ideeën, vooral op café. Maar toen ik ’s ochtends weer nuchter was, bleken die onmogelijk. Zolang er mensen rondlopen op deze wereld, zal het moeilijk zijn. Al moeten we eerlijk blijven: tegenover honderd jaar geleden hebben we al grote stappen gezet.
Wat is uw grootste prestatie?
Dat ik meer dan 40 jaar in de tofste rockband van Vlaanderen heb kunnen zingen.
Wat is uw grootste mislukking?
Ik kan niets bedenken, want ik ben 0,0 procent competitief ingesteld. Als achtjarige heb ik een paar weken bij Union Leopoldsburg gevoetbald. Tot de trainer besloot om mij in het doel te zetten. Dat vond ik zo saai dat ik boven op de dwarslat kroop, waardoor alle ballen binnenvlogen.
Hebt u al eens overwogen om te emigreren?
Tijdens onze huwelijksreis in 1997 trokken we vanuit Los Angeles naar Bora Bora. Daar huurden we jetski’s bij een Fransman die ons naar een uitloper van het eiland gidste, waar de kleindochter van Paul Gauguin woonde. Hij wilde zijn zaak overlaten en vroeg ons of wij geïnteresseerd waren. Dat hebben we twee dagen ernstig overwogen, maar we hadden nog te veel plannen in België.
Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?
Op mijn negende ging ik op woensdagmiddag met mijn broers naar de kapper in Leopoldsburg. Terwijl ik hen buiten stond op te wachten, hoorde ik uit een geparkeerde auto You Really Got Me van The Kinks. Het raakte me zo diep dat ik van dan af alleen nog met muziek bezig wilde zijn. Drie van mijn broers en ik schreven ons in bij de muziekschool en besloten een beatgroep op te richten.
‘Seks is de badkamer van de geest.’
Doet u iets bijzonders voor het milieu?
Alles in de blauwe zak!
Praat u weleens tegen uw huisdier?
Ik heb een heel vrolijke Italiaanse waterhond, maar volledige conversaties voeren we niet.
Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?
La vie devant soi van Romain Gary, onder de schuilnaam Émile Ajar. Toen dat boek in 1975 de Prix Goncourt won, was de Franse intellectuele goegemeente razend. Ik vond het fantastisch. Net als de film One Flew over the Cuckoo’s Nest, al liep ik daarna weken kwaad rond. En als ik me melancholisch voel, draai ik Astral Weeks van Van Morrison.
Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?
Het begin. De prille verliefdheid, waarin je álles doet om je gevoelens beantwoord te zien, is een extreme vorm van egoïsme. Je moet zo snel mogelijk naar ‘houden van’ gaan, dan keert de rust terug.
Vindt u seks overschat?
Zwaar. Al kan het heel plezierig zijn. Het is de badkamer van de geest.
Hoelang is het geleden dat u uw ouders hebt gezien?
Ze zijn allebei overleden. Maar alles is gedaan en gezegd, dus iedereen had rust.
Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?
Ik kook heel gezond. Dat is een passie geworden: mijn favoriete zender is Njam!
Wat hebt u geleerd in het leven?
Sterk in je schoenen staan en altijd kritisch blijven tegenover de kudde die alles slikt.
