Waarover twijfelt schrijver Maarten Inghels? ‘Ik voel me soms een kleine bedrieger’

‘Binnenkort debuteer ik als schilder. Ik ben gisteren twaalf schilderijen gaan ophangen op het Kunstenfestival Watou, maar ik twijfel. Ik heb nochtans een criterium om een werk goed te vinden: als ik het in mijn eigen woonkamer wil hangen, is het een geslaagd schilderij. Desondanks weet ik niet wat ik ervan moet vinden. Is het werk af? Is het goed? Is het wel kunst? Ik moet die twijfels proberen te verdoezelen, maar dat is niet vanzelfsprekend. Dit debuut voelt ook helemaal anders dan toen ik vijftien jaar geleden begon als schrijver. Ik was twintig, zat vol jeugdige onbezonnenheid en dadendrang, en had geen idee in welke wereld mijn gedichten zouden terechtkomen. Dat weet ik vandaag wel.’

Soms zit ik geil te grijnzen in mezelf. Dan weet ik dat ik moet doorzetten.

Is schilderen een late roeping?

Maarten Inghels: Niet echt. Ik heb altijd dingen gemaakt, maar in het verborgene. Toen ik Antwerps stadsdichter was, vroegen ze me om poëzie ook vormelijk uit te beelden in de stad. Ik koos ervoor om geen gedichtenmuur te maken, maar zette bijvoorbeeld wel rode ledbordjes met POETRY op in de etalages van nachtwinkels. Om ze te steunen, nadat de stad die winkels ‘imagoverlagend’ genoemd had. Dat zetje had ik nodig om ook mijn eigen beeldend werk aan de wereld te tonen. Toch blijven de twijfels. Als schrijver ben ik ook een autodidact. Ik heb geen opleiding gevolgd om te leren schrijven – als die al zou bestaan. Maar er bestaan wel opleidingen om beeldend kunstenaar te worden. Daarom voel ik me soms een kleine bedrieger.

Wat helpt tegen die onzekerheid?

Inghels: Onlangs hoorde ik in een podcast cabaretier Micha Wertheim zeggen: ‘Als je een geile grijns krijgt van een idee, is het goed.’ Dat is heel herkenbaar: soms zit ik geil te grijnzen in mezelf. Dan weet ik dat ik moet doorzetten, ook al deelt mijn omgeving die grijns niet. Maar die omgeving kan ook een geweldige stimulans zijn. Het was soms behoorlijk frustrerend om mijn vorige boek Het mirakel van België (over de meester-bedrieger Piet Van Haut, nvdr) te maken. Zeker toen mijn toenmalige uitgeverij niet meer in het onderwerp en mijn aanpak geloofde. Dankzij de mensen om me heen die er wél in geloofden, heb ik doorgezet. En ook wel omdat ik die geile grijns op mijn gezicht had natuurlijk: ik vond het wel een fantastisch onderwerp.

Twijfelt u in uw privéleven ook zo veel?

Inghels: Helemaal niet. Vorige week hebben mijn lief en ik een nieuw appartement gekocht. Heel abstract is dat. Je geeft verschrikkelijk veel geld uit dat je niet hebt, maar de bank wel. Toch hebben we amper geaarzeld. Het helpt ook wel dat je geen tijd hebt om te twijfelen. Anders koopt iemand anders het.