De twijfels van Noonzy: ‘Door een uniform kan je weer focussen op de essentie van school’

 ‘Op school moest ik een uniform dragen’, vertelt Noonzy-zanger Arnaud Stockbroekx. ‘Toen vond ik dat een verschrikkelijk oubollig concept, omdat iedereen er hetzelfde uitzag. Ik zat dan nog op Vita et Pax in Antwerpen, een school waar een heel streng uniform verplicht is. We moesten allemaal een rode das dragen, alsof we meespeelden in Harry Potter. Al had niet iedereen dat door. Ooit ging ik met mijn moeder shoppen na school. En in de winkel vroegen ze: “In wie ben jij verkleed?” (lacht)’

‘De leerlingen van de andere scholen, waar ze geen uniform moesten dragen, zagen er allemaal zoveel cooler uit. Daarom deed ik, op weg naar school, die rode das altijd uit. Zodat mijn vrienden van elders me zo niet zouden zien. Pas toen ik in de straat van de school kwam, deed ik hem snel weer aan. Soms droeg ik mijn das in de klas ook scheef, om me toch maar wat te onderscheiden van de anderen. Ik schaamde me kapot voor dat uniform. Maar zoveel jaar later woon ik in een straat van een uniformschool. Hoe cool zien die eruit, denk ik soms, als ik zestienjarigen zie voorbijstappen in hun uniform.’

U vindt een schooluniform bij nader inzien toch een geweldige uitvinding?

Arnaud Stockbroekx: Absoluut. Je ziet niet aan je kleren of je rijke of arme ouders hebt – niets zo vernederend als anderen zeggen: ‘Je loopt al een week in dezelfde kleren rond.’ Door een uniform kun je weer focussen op de essentie van de school: je bent daar om iets te leren. Je hoeft ook nooit na te denken over wat je gaat aantrekken, dat is nog een voordeel. Vroeger gaf mij dat orde en structuur. Vandaag snak ik daar soms naar. (lacht) Achteraf bekeken vind ik het ook goed dat ik dat uniform vroeger zo haatte en uit dat velleke wilde breken. Elke jongere wil rebelleren. Dat hoort bij jong zijn. Het is dan misschien goed dat het maar over zoiets onschuldigs gaat als een uniform.

Twijfelt u vaak?

Stockbroekx: Steeds meer. Als kind keek ik soms naar de Schelde en dacht ik: o, daar zwem ik zo over. Nu twijfel ik daar toch een beetje over. (lacht) Als je jong bent, sta je er niet bij stil dat je onderweg wel eens moe zou kunnen worden. Dat is met alles zo. Ik ben zelfs zo’n grote twijfelaar dat ik nu denk: dat pleidooi voor het uniform, was dat nu wel juist. (lacht) Ze zeggen weleens: ‘Je bent zo’n gevoelige.’ ‘ Wat had je dan gedacht?’ antwoord ik dan. ‘Ik schrijf liedjes.’  Ook daarover twijfel ik vaak. Al heb ik wel geleerd hoe ik met dat getob moet omgaan. Als ik nu strop zit, begin ik gewoon aan iets nieuws. Ik wil mijn enthousiasme niet meer laten verknallen door twijfels. Achteraf neem ik die songs dan weer vast en denk ik vaak: in al zijn onvolkomenheid had het wel iets.

Puppies van Noonzy komt uit bij Pias. De releaseshow is op 3 mei in Trix in Antwerpen.

De twijfels van kunstenares Marieke Janssen: ‘Computers lijken vooral meer werk te creëren’