Waarover twijfelt Michel Follet? ‘Vroeger was ik heel ongenuanceerd over zelfdoding’

‘Vorig jaar is Dries, de zoon van mijn vriendin, gestorven door zelfdoding. Op zijn dertigste verjaardag dan nog. Natuurlijk was dat een enorme schok. Vooral omdat er uiterlijk niets aan de hand leek. Dries was een heel vitale en stevige kerel. Misschien niet altijd de vrolijkste jongen, maar ik was altijd ontzettend blij als hij er was. Ik heb zelf veel levensvreugde, en dat kwam ook door Dries. Hij gaf véél. Misschien was dat een signaal dat we ernstiger hadden moeten nemen. Sommige mensen geven meer dan ze nemen. Ze gunnen zichzelf te weinig geluk.

‘Sinds zijn dood denk ik anders over zelfdoding. Vroeger was ik daar heel ongenuanceerd over. Om een voorbeeld te geven: ik ben lang peter geweest van de tinnitus- en hyperacusisvereniging. Elk jaar waren er in onze vereniging een paar zelfdodingen te betreuren. “Dat is een druppel die de emmer doet overlopen,” zei ik dan altijd, “er moet meer geweest zijn.” Ik ben zelf halfdoof en weet hoe vervelend dat gepiep kan zijn. Maar ik kon me niet indenken dat iemand alleen daarvoor zichzelf zou doden. Net zomin ik begreep dat iemand dat deed omdat zijn vriendin het had uitgemaakt op Instagram. “Vecht voor het leven, het is het waard”, riep ik. Vandaag is mijn mening helemaal veranderd. Ik begrijp nu hoe zwaar iets kan wegen op iemand.’

Op een bepaald moment was het duidelijk dat mijn huwelijk met de VRT voorbij was.

Hoe gaan jullie om met de zelfdoding van Dries?

Michel Follet: Elke keer als we voorbij zijn foto wandelen, vragen we ons af wat we hadden kunnen doen om het te voorkomen. We maken onszelf verwijten, terwijl dat onzin is, natuurlijk. We moeten zijn keuze leren aanvaarden. Zo vaak al zei mijn vriendin: ‘Dries was psychisch palliatief.’ Dat is juist uitgedrukt. Maar het had wel geholpen als we dan tenminste met hem een proces van euthanasie hadden kunnen doorlopen. Voor de rest schuilt het verdriet om elke hoek.

Twijfelt u vaak?

Follet: Ik heb lang in een twijfelaar geslapen, maar ben totaal geen twijfelaar. Ik weet wat ik wil. Ik heb een heel bochtig parcours afgelegd in de radio- en televisiewereld. Dat komt gedeeltelijk door mijn gehoor, maar ook omdat ik trouw wilde blijven aan mezelf. Op een bepaald moment was het duidelijk dat mijn huwelijk met de VRT voorbij was. ‘Allee Michel,’ zeiden mensen mij, ‘gooi je eigen ruiten niet in’. Maar ik kan alleen mijn hart en geweten volgen. Vandaag werk ik voor Eclips TV, een digitale zender die zich richt op ouderen. Hun leefwereld wordt veel te weinig getoond in de media. Een paar weken geleden stierf muzikant Denny Laine van The Moody Blues en Wings. De website van VRTNWS heeft dat nieuws compleet genegeerd. Maar ze besteden dan wel uitgebreid aandacht aan Joost Klein, een jonge gast die voor Nederland naar het Songfestival mag. Dat begrijp ik totaal niet.