Ontwerper Kristof Van Brussel over zijn twijfels: ‘Vandaag trek ik me niets meer aan van alle misgunners en haters’

‘Ik heb nooit graag gestudeerd’, zegt Kristof Van Brussel. ‘Ik heb zelfs een minderwaardigheidscomplex overgehouden aan mijn schooltijd.’

‘In plaats van kritisch naar de wereld te leren kijken, lieten ze me daar twijfelen aan mezelf’, zegt Van Brussel. ‘Die ingebakken negativiteit is typisch Vlaams. “Ge denkt toch niet dat ge…”. We gunnen elkaar zo weinig, nieuwe ideeën worden in Vlaanderen zo snel afgedaan als onmogelijk. Toen ik de kans kreeg om een start-up te adviseren in Los Angeles heb ik compleet het tegenovergestelde meegemaakt. Daar is alles great en ge-wel-dig, zoals wijlen Eddy Wally zou zeggen. Het is een cliché, ik weet het, maar het geeft wel een boost aan je zelfvertrouwen. Daarover ben ik dus van gedachte veranderd. Als jonge gast was ik te braaf. Ik luisterde te veel naar de mening van anderen.

‘Pas rond mijn veertigste begon het me te dagen dat iedereen fouten maakt. Ik besefte toen dat ik minstens even goed was als de anderen, en dat mijn mening en bijdrage er ook toe doen. Vanaf dat moment werd werken veel minder een sleur. Vandaag trek ik me niets meer aan van alle misgunners en haters. Het raakt me niet meer wat anderen denken. Dat moet ook: creëren is iets in beweging zetten en dat is onmogelijk als je aan jezelf twijfelt.’

U treedt op uw 57e naar buiten met een collectie spiegelobjecten onder uw eigen label.

Kristof Van Brussel: Daar is een proces van 7 jaar twijfelen en ontwikkelen aan voorafgegaan. Waar het toe zal leiden, weet ik niet, maar ik doe het gewoon. Ik ben ook op dat vlak een laatbloeier. Toen ik in de jaren tachtig productontwikkeling studeerde, was ik gefascineerd door de producten van Sony en wilde ik ook elektronische producten ontwerpen. Probleem is dat België nooit echt een grote maakindustrie heeft gehad. Ik studeerde af en er brak een nieuwe revolutie uit: de Mac en de pc deden hun intrede in de creatieve wereld. Ik zag dat softwareproducten ook gebruiksproducten werden en sloeg die richting in. Maar ik miste mijn creatieve onafhankelijkheid. Daarom ging ik in mijn eigen tempo producten ontwikkelen die technologie, kunst en mode als gemene deler hebben.

Twijfelt u vaak?

Van Brussel: Natuurlijk wel. Ontwerpen is georganiseerde twijfel. Dat goede twijfelen ligt aan de basis van heel wat nieuwe ideeën en producten. Dat betekent dus ook dat je af en toe je eigen eurekamomenten naar de papiermand moet verwijzen. Dat is frustrerend, maar ook goed. Onlangs vertelde iemand me dat de beroemde leuze van Descartes – ‘ik denk, dus ik ben’ – onvolledig geciteerd wordt. Het eerste deel wordt altijd weggelaten. Hij zei eigenlijk: ‘Als ik twijfel, dan besta ik. Ik denk, dus ik ben’.