Theatermaker Robrecht Vanden Thoren: ‘Ik geniet te weinig van dingen die wél goed gaan’

© Studio Chapo

Robrecht Vanden Thoren is theatermaker en acteur. Hij tourt nu met zijn voorstelling Het derde oog.

Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?

De peilingen over de nakende verkiezingen. Het ziet er heel triest uit.

Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?

Alsof ik de waarheid in pacht zou hebben… Nee dus. Misschien zou er een verbod moeten komen op regeringsleiders met een gebrek aan mededogen, de vorige vraag indachtig.

Wat is uw grootste prestatie?

Dat ik ondanks mijn bloedlijn nog altijd een intacte haarlijn heb. Voor het overige laat ik anderen liever oordelen over mijn prestaties.

Wat is uw grootste mislukking?

Omdat ik nogal streng kan zijn voor mezelf, slaag ik er te weinig in om te genieten van de dingen die wél goed gaan. Dat is jammer, want het leven vliegt al zo snel voorbij.

Hebt u al eens overwogen om te emigreren?

Na de verkiezingen misschien. Nee, serieus, ik heb een kind dat hier opgroeit en bovendien is mijn werk gebonden aan een heel klein taalgebied. Ik kan met veel jaloezie kijken naar pakweg een loodgieter die om het even waar zijn job kan uitoefenen.

Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?

Ik herinner me een vakantie waarin ik me − als puber − niet van mijn mooiste kant had laten zien. Op de laatste dag zat ik met vrienden boven op een berg. Ik voelde hoe graag ze me zagen, zonder oordeel.

Alle boeken zijn een vorm van zelfhulp.

Doet u iets bijzonders voor het milieu?

Te weinig. Maar ik probeer me als consument wel zo veel mogelijk in te houden: ik leef niet in weelde, met almaar nieuwe spullen.

Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?

Ooit plaatste ik op Moederdag een oude foto van mezelf met mijn mama op sociale media. Daar zette iemand zo’n typische trolcommentaar bij. Meestal kan ik dat rationeel wegzetten, maar toen was ik toch van slag. Ik wilde iets heel giftigs antwoorden, maar gelukkig bracht een vriend me op andere gedachten.

Hebt u ooit al eens een zelfhulpboek gelezen?

Ooit wel ja, over jezelf heropbouwen. Maar ik ben de titel vergeten. Eerder dan dat één boek je hele leven zou veranderen, geloof ik dat alle boeken een vorm van zelfhulp zijn. Via omwegen brengen ze je tot zelfreflectie.

Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?

Dwepen met kunstenaars ligt me niet echt. Al was ik als kind wel fan van Stan Laurel, ook bekend als ‘de dunne’. Een oom had me gezegd dat ik op hem leek.

Waarover zou u meer willen weten?

Over geschiedenis. Ik luister graag naar podcasts als De Bourgondiërs, maar helaas krijg ik al die namen, data en gebeurtenissen niet opgeslagen in mijn geheugen. Dat wordt één grote warboel. Het voordeel is wel dat ik telkens opnieuw verbaasd kan zijn.

Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?

Ik heb één vaste opdracht, voor Artsen Zonder Grenzen. Verder steun ik sporadisch goede doelen. En als ik word gevraagd om stemmenwerk te doen voor een bedrijf waar ik niet achter sta, doe ik het toch en stort ik mijn loon aan het goede doel.

Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?

Mezelf bezig zien door de ogen van een geliefde. Die spiegel is soms confronterend.

Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?

Nee, ik zie er van nature al fantastisch uit.

Wat hebt u geleerd in het leven?

Verandering toelaten.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content