Stijn Van de Voorde is presentator bij Studio Brussel en De Tijdloze. Hij is nu op tournee met zijn nieuwe show Video Killed the Video Star.
Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?
Dat Israël toch weer meedoet met het Eurovisiesongfestival. Dat lijkt futiel, maar ‘life is music’, dus het is enorm hypocriet.
Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?
Clichés bestaan met een reden: begin bij jezelf.
Wat is uw grootste prestatie?
Op persoonlijk vlak ben ik erg trots op mijn geweldige dochter. En professioneel: dat heel wat mensen genoeg vertrouwen in mij koesteren om twintig euro te betalen, een babysit te zoeken en zich te haasten om op een winterse avond naar mijn nieuwe show te komen. Dat blijf ik spectaculair vinden.
Wat is uw grootste mislukking?
Toen ik begon als radiomaker, heb ik een paar programma’s gemaakt die niet zo goed verouderd zijn. Wij vonden onszelf heel grappig, maar een groot deel van de wereld niet, wellicht terecht.
Hebt u al eens overwogen om te emigreren?
Helemaal niet, ondanks het feit dat ik in Sint-Niklaas woon. Wat me wel erg aanspreekt, is een paar maanden elders werken, in Los Angeles bijvoorbeeld. Een gigantisch onderschatte stad.
Toen ik begon als radiomaker, heb ik een paar programma’s gemaakt die niet zo goed verouderd zijn.
Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?
Ik heb tien jaar atletiek gedaan: langeafstandsloper, niet bepaald de meest sexy discipline. Aan de veldlopen heb ik geweldige herinneringen. Iedereen supporterde voor iedereen en nadien aten we vettige hamburgers.
Doet u iets bijzonders voor het milieu?
Ondanks de herinneringen aan die hamburgers eet ik al twintig jaar geen vlees meer. Ik rijd met een hybride wagen waarmee ik meestal nét tot op het werk raak. En ik sorteer vrij ernstig. Al kun je dat bezwaarlijk een glansprestatie noemen.
Van welke beslissing hebt u het meest spijt?
In het zesde leerjaar kreeg ik de kans om met onze atletiekclub naar een subtropisch zwembad te gaan: toch het walhalla voor een 12-jarige. Maar ik besloot plichtsgetrouw naar de catechese te gaan. Vooral uit angst voor de priester: een smeerlap die ons graag belachelijk maakte. Domste beslissing ooit.
Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?
Morning Glory, een nummer op de tweede plaat van Oasis. Ik kwam het jeugdhuis binnen en hoorde voor het eerst die chaotische, rauwe muziek, die me meteen kippenvel bezorgde.
Waarover zou u meer willen weten?
Over bepaalde muziekgenres en artiesten, van Chopin tot Detroit techno. En als gediplomeerd geograaf smul ik ook van nieuwe kennis over pakweg het systeem van Wegener en de continentendrift.
Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?
De vraag of je wel genoeg doet, en het soms knagende schuldgevoel daarbij.
Vindt u seks overschat?
De daad niet, maar de hele cultuur eromheen wel: vervelend en vermoeiend. Ook grappen over seks vind ik zelden funny.
Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?
Dat valt best mee: ik loop twee keer per week, drink weinig alcohol en probeer genoeg te slapen. Maar ik consumeer te veel cola zero, kaas en mayonaise.
Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?
Ik zie me niet vechten voor mijn vaderland of territorium, maar wel voor mijn vrijheid.
Wat hebt u geleerd in het leven?
Dat opgroeien in een warm gezin je zo’n ontzettende voorsprong geeft, terwijl je dat als kind niet beseft.
