Schrijver Bart Van Loo: ‘Ik twijfel vooral over praktische zaken – past mijn hemd bij mijn broek?’

Waarover twijfelt Bart Van Loo?

‘Rond mijn achttiende wilde ik dorpshistoricus worden. En daarna professor Franse literatuur. Mijn leerkracht Frans had me warm gemaakt voor die taal. Ik dacht dat ik al heel goed Frans sprak, maar in de Romaanse filologie bleek dat toch tegen te vallen. (lacht) Uiteindelijk is het allemaal goed afgelopen. Op de unief ben ik als een blok gevallen voor de Franse literatuur, zoals Obelix in een ketel vol toverdrank. Mijn grote droom was om daar altijd te blijven. Betaald worden om te lezen en te schrijven over Franse literatuur: een mooier leven kon ik me niet voorstellen. Uiteindelijk waren er te weinig plaatsen om te promoveren. Of ik was niet briljant genoeg, dat kan ook. Wég droomjob dus. Ik viel van de wolk van de literatuur, recht in het echte leven. Plots was ik leraar in het technisch onderwijs. In de klas moest ik alle truken van de foor bovenhalen om die gasten te boeien, anders dragen ze je buiten. Maar uiteindelijk bleek dat wel een fantastische leerschool. Daar heb ik geleerd om voor een publiek te spreken. Die lezingen zijn optredens geworden. In het begin zat er drie man, nu ongelofelijk veel volk. Zo heb ik mijn job zelf uitgevonden.’

U mist de universiteit dus niet.

Bart Van Loo: Ik dacht vroeger dat de universiteit een vrijplaats was van creativiteit, maar dat klopt niet meer. Iedereen moet er meedoen aan de ratrace, met dat systeem van peer-reviewed artikels en het binnenhalen van financiering. Ik heb nu al mijn temperament kunnen loslaten op boeken als De Bourgondiërs of Stoute schoenen, maar op de unief zou ik daar amper punten voor krijgen. Het zou een heel ander boek moeten worden. Voortdurend had ik moeten denken: wat denkt die of die prof ervan? Ik had het ook op gestolen uren moeten schrijven, of in het weekend. Onmogelijk dus, want ik heb aan die boeken acht jaar nagenoeg fulltime gewerkt. Godzijdank ben ik dus afgekeurd voor mijn voormalige droomjob. Ik wil de universiteiten zeker niet aanvallen – daar werken fantastische mensen en zonder hun onderzoek stond ik nergens. Alleen hoop ik dat er een mentaliteitsverandering komt. 

Twijfelt u vaak?

Van Loo: Vooral over praktische zaken – past mijn hemd bij mijn broek? Maar tijdens mijn werkuren ben ik wel volhardend. Ik maak nu samen met Rolly Smeets en Annick Lesage de podcast Stoute schoenen voor Klara, mijn afscheid van de Bourgondiërs. Heerlijk om te doen. Wat er volgt, weet ik nog niet. Voorlopig geen nieuw boek in elk geval. Ik word straks 52, het nieuwe project zal een zekere urgentie moeten hebben. Ik twijfel me nu te pletter. En die twijfel krijgt alle tijd, want de podcast loopt nog een jaar.