Schrijfster Sanne Huysmans over twijfel: ‘Het is bevrijdend om af en toe te zeggen dat ik het niet weet’

‘Vroeger vond ik “bedrijf” een vies woord’, zegt Sanne Huysmans. ‘Ik dacht daarbij aan hebzuchtige bedrijfsleiders die hun werknemers dwongen om hun goede jaren op te geven voor economisch gewin, nog net geen uitbuiting. Tot ik een paar jaar geleden als communicatieadviseur ging werken voor bedrijven en heel aangenaam verrast werd door ondernemerschap. De meeste ondernemers hadden een enorme creatieve energie.

Omdat tijd geld kost, lijkt tijd meer gewaardeerd te worden. Dat zorgt voor daadkracht en besluitvaardigheid. Natuurlijk kom ik vooral in bedrijven die iets toevoegen aan de maatschappij. Niet bij alle bedrijven is die balans positief, dat besef ik wel. De Shells van deze wereld doen meer kwaad dan goed en proberen het ook nog toe te dekken.’

Hebt u er ook iets uit geleerd?

Sanne Huysmans: Zeker. Ik heb me altijd ingezet voor culturele en non-profitorganisaties die de wereld mooier, beter of gezonder willen maken. Dat doe ik vandaag nog altijd met veel plezier. Alleen hebben die soms de neiging om eindeloos te vergaderen of in cirkeltjes te blijven draaien. Ik stoor me er nu aan als er kostbare tijd en energie verloren gaat. Het is bijvoorbeeld niet normaal dat je twee uur te laat komt op een vergadering en dan niet voorbereid bent. Daarom probeer ik nu altijd een professionele aanpak te volgen, ook in niet-commerciële projecten. Als je beseft dat tijd waardevol is, bereik je sneller je doel.

Zou u zichzelf een ondernemer noemen?

Huysmans: Ja. En dat had ik een paar jaar geleden niet durven te zeggen. Wat ik doe, moet ook economisch kloppen. Als ik schrijf in opdracht of een lezing geef, dan wil ik dat mijn expertise gewaardeerd wordt. Het spreekt voor zich dat daar centen tegenover staan.

Twijfelt u vaak?

Huysmans: Heel erg vaak. Mijn eerste kennismaking met de filosofie was De apologie van Socrates van Plato. Dat was een revelatie. Het is ongelofelijk dat er tweeduizend jaar geleden dingen geschreven werden over het leven die vandaag nog altijd gelden. Socrates werd door het orakel van Delphi ‘de meeste wijze man van Athene’ genoemd. Volgens Plato omdat Socrates besefte dat hij niet alles wist, terwijl andere slimmeriken dachten dat ze alles wisten. Dat vind ik essentieel. Twijfelen begint voor mij met me bewust te zijn van mijn eigen zekerheden. Die blijken veel meer begrensd dan ik als twintiger dacht. ‘Durf twijfelen’ betekent voor mij zeker ook ‘durf twijfel te tonen’. Het is bevrijdend om in een interview of een gesprek af en toe te zeggen dat ik het niet weet. Ik kan niet door de mand vallen, want er is geen mand meer: ik word beschermd door twijfel en hoef niet te doen alsof.