‘Niets zo erg als een café zonder bier, maar een VRT zonder jaaroverzicht kan toch ook tellen’
Geen jaaroverzicht dit jaar op de VRT, er wordt bespaard aan de Reyerslaan. Het maakt redacteur Stijn Tormans nostalgisch. ‘Op het einde van de rit was ik altijd depressief van zo veel ellende, maar nu mis ik het.’
‘Dat is nog niet zo erg als een café zonder bier’, zong Bobbejaan Schoepen in 1959. Maar een VRT die geen jaaroverzicht maakt, dat kan toch ook wel tellen. Zeker omdat de traditie al bestond sinds de jaren stillekes. Zelf noemden ze het vorig jaar nog ‘de kers op de taart’. ‘Een jaar zonder jaaroverzicht kan niet’, heette het. Blijkbaar wel dus. Het lijkt wel alsof de openbare omroep ons nu echt duidelijk wil maken dat het crisis is.
De omroep heeft een andere uitleg. ‘Het was niet mogelijk om er mensen en middelen voor vrij te maken’, zei VRT Nieuws-hoofdredacteur Steven Samyn tegen Humo. ‘We hebben in België twee verkiezingscampagnes gecoverd, er waren Amerikaanse verkiezingen, en tussendoor had je een waanzinnig drukke sportzomer. Dan moet je keuzes maken.’ En zo’n jaaroverzicht ‘maak je niet in een paar weken’.
Deze aandeelhouder van de VRT wil weer bibliothecaris-tv! En Hitler op Canvas!
Tegelijk noemde de vaste Jaaroverzicht-presentator Wim De Vilder 2024 in dezelfde Humo ‘een extreem boeiend jaar, het interessantste in mijn 25 jaar als nieuwsanker. De geschiedenis van het Westen veranderde.’
Laten we elkaar geen mietje noemen, Wim: de geschiedenis van het Westen verandert elk jaar. Het zou pas echt verbazingwekkend zijn als je zou zeggen: ‘Dit jaar is er niets gebeurd. Alles bleef bij het oude.’
Zo’n jaaroverzicht is meestal ook een eindeloze reeks beelden van ellende en miserie. Fantastisch gemonteerd, dat wel. Maar op het einde kun je niet anders dan depressief roepen: ‘Zien we morgen nog het licht?’
Water en vuur
Maar nu missen we het dus. Het jaaroverzicht had ook altijd een naam. Meestal was dat: ‘Het jaar van het water’. Of: ‘Het jaar van het vuur.’ Behalve vorig jaar, toen heette het: ‘Het jaar van het vuur én het water’.
In onverdachte tijden koos het Huis van Vertrouwen voor een frivole naam: ‘Het jaar van Kuifje’, bijvoorbeeld. We horen het die goede oude Paul Muys nog zeggen: ‘Zelfs zeven kristallen bollen kunnen niet voorspellen wat de toekomst zal brengen.’
Muys had altijd gelijk, want welke kristallen bol had nu kunnen voorspellen dat een man met oranje haar voor de tweede keer president zou worden? Al verdiende de ceo van de openbare omroep, Frederik Delaplace, toch ook een bijrol in het nooit uitgezonden jaaroverzicht van 2024. Als running gag. De brave man kampeerde bijna permanent in het parlement, om zich te verantwoorden.
En elke keer vroeg alleman zich af: gaat hij nu eindelijk ontslag nemen? Doet ie het of doet ie het niet? Nee, hij deed het niet. Naar verluidt omdat hij altijd zo flink luistert naar de politiek.
Verplicht Delaplace om weer een jaaroverzicht te maken. Als dat nog niet tot het takenpakket van de openbare omroep hoort, dan is de ondergang van het vaderland echt nabij.
Twee jaar geleden zei Delaplace nog in De Tijd: ‘Het is echt niet met bibliothecaris-tv of door moeilijke Canvas-reportages op YouTube te zetten dat we jongeren gaan bereiken. Je moet ook het aanbod hebben dat hen interesseert. Daarin zijn we aan het investeren.’ The Greatest Dancer noemde hij ‘pure, onversneden openbareomroeptelevisie, waarmee we via dansen verbindend kunnen zijn en diversiteit en inclusiviteit omarmen’.
Dat hebben we dit jaar gezien. Het programma flopte. Maar de man die het besteld had, Ricus Jansegers, bleek inderdaad een grote inclusieve verbinder te zijn. Zijn citaten zijn intussen klassiekers: ‘Ik ga je ballen eraf snijden met een onscherp mes’. Of: ‘Ik ga je overrijden en kom nog eens terug om zeker te zijn dat je dood bent.’
Beste regering, aangezien Delaplace toch zo slaafs luistert naar jullie: deze aandeelhouder van de VRT wil in 2025 weer meer bibliothecaris-tv. Zeg hem dat hij een nieuwe reeks van Belga Sport moet bestellen – zo’n programma hoort op de openbare omroep en niet op Play Sports, bij voorkeur met de krakende stem van Carlos De Veene. En, nu we toch bezig zijn, ook een nieuwe reeks van het geniale Belpop graag. En misschien ook iets over Hitler. Vroeger een vaste gast op Canvas: er ging geen week voorbij zonder documentaire over de man, en die behaalden allemaal schitterende kijkcijfers.
Maar verplicht Delaplace vooral om weer een jaaroverzicht te maken. Als dat nog niet tot het takenpakket van de openbare omroep hoort, dan is de ondergang van het vaderland echt nabij. In afwachting kijk ik uit protest naar VTM.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier