Mohsin Abbas: ‘Toen ik terugkeerde naar België, heb ik het tarmac in Zaventem gekust’

is comedian. Hij nam deel aan De Slimste Mens ter Wereld en tourt nu met zijn debuutshow Moh?!

Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?

Oorlog – élke oorlog, ik ben niet selectief – maakt me bang en boos. Vooral het leed bij kinderen raakt me ontzettend.

Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?

Vriendelijk zijn. Je hoeft geen knuffels of complimenten uit te delen: eenvoudigweg vriendelijk zijn bij de bakker of op de tram. Het kost niets en je kunt er iemands goed dag mee maken.

Wat is uw grootste prestatie?

Dat ik zonder manager of boeker mijn hele tournee heb ingepland en uitverkocht. Zonder mensen die me pushen ben ik toch een beetje Vlaanderen aan het veroveren.

Wat is uw grootste mislukking?

Het voorbije najaar ging de balans tussen carrière en gezin een beetje verloren. Vandaar mijn goede voornemen voor 2025: mijn gezin komt op de eerste plaats, de rest is bijzaak.

Hebt u al eens overwogen om te emigreren?

Mijn ouders zijn vanuit Pakistan naar België geëmigreerd en ik heb me jarenlang meer Pakistaan dan Belg gevoeld. Tot ik op mijn 17^e een jaar in Pakistan ging wonen: ik googelde er foto’s van de Belgische kust, miste zelfs de kou. Toen ik terugkeerde, heb ik het tarmac in Zaventem gekust. Ik ben gek op dit land, en tegelijk heel trots op mijn roots.

Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?

Mijn eerste zes levensjaren bracht ik door in Middelkerke. Mijn ouders werkten op de dijk en ik kreeg honderd frank per dag om mij te amuseren: met gocarts rijden, snoepjes kopen, op het strand spelen… Het leek elke dag zomer, zes jaar lang.

Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?

Zelfs op de website van Het Laatste Nieuws zijn de commentaren voor 95 procent positief. Ik denk dat ik de code gekraakt heb.

Van welke beslissing hebt u het meest spijt?

Alles gebeurt met een reden. Het enige waar ik misschien spijt van heb, is dat ik tijdens mijn studententijd even ben gestopt aan de universiteit. Maar nadien heb ik me stevig herpakt.

Hebt u ooit al eens een zelfhulpboek gelezen?

Nee. Al zou ik het wel kunnen gebruiken, met mijn twee linkerhanden.

Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?

Het from zero to hero-verhaal heeft me altijd aangesproken, omdat ik me er als jonge gast in herkende. Films als Scarface of Harry Potter hielpen me om een soort ego op te bouwen. Net als hiphop: Drake kan me enorm oppeppen.

Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?

Tussen de 1000 en 2000 euro. Ik ben ook ambassadeur van vzw De Katrol, dat zich inzet voor kwetsbare gezinnen. Zij maken een gigantisch verschil voor jonge mensen.

Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?

Weinig. Natuurlijk zijn er soms moeilijke momenten, maar dan probeer ik vooral te denken aan het mooie parcours dat we al afgelegd hebben.

Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?

Veel minder dan zou moeten, de laatste tijd. Ik eet heel veel frieten. Maar zodra het minder koud wordt, begin ik weer met padel.

Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?

Ik zou alles doen om mijn kinderen veilig te stellen.

Wat hebt u geleerd in het leven?

Relativeren. Er is altijd weer een nieuwe dag. Maar je moet er wel voor werken. Vanuit je luie stoel zul je niet veel bereiken.