Aan de kust hangen zwarte vlaggen. De gewone man is ziedend over een kunstwerk op de rotonde van Wenduine, maar Knack-reporter Stijn Tormans is grote fan. ‘Veel conceptuele kunst is flets, maar dit is straf.’
We hadden het niet meer verwacht, maar het is dan toch gebeurd: de revolutie is uitgebroken in Vlaanderen, meer bepaald in Wenduine. Omdat er op de rotonde aan de Ringlaan een paar bronzen tuinstoelen op elkaar staan. Het oordeel van de gewone man over het kunstwerk van Sara Bjarland is eensluidend en vernietigend: mottig.
Vooral burgervader Wilfried Vandaele (N-VA), die samen met het schepencollege het kunstwerk voor het kunstparcours Beaufort24 koos, heeft de boter gegeten. Mensen steken hun middelvinger naar hem op, zwaaien met zwarte vlaggen, schimpen over ‘het monster van Wenduine’ en dreigen ermee op de man te stemmen die dat ding weghaalt. Niet alleen de lokale inboorlingen zijn ziedend. Zelfs Vlaams Belang-hopman Filip Dewinter blijkt nu plots een eminente kunstexpert. ‘Dit is geen kunstwerk maar sluikstort… maar wel met 200.000 euro belastinggeld betaald’, oordeelde hij op X. En ook Dries Van Langenhove liet nog liever zijn licht schijnen over deze staatszaak dan naar de rechtbank te gaan. ‘Laat u nooit wijsmaken dat er geen geld meer is in ons land. Het wordt gewoon verbrast door onze politieke elite.’
Flets
Op VRT-Laat verdedigde Vandaele zich gisteren: ‘Kunst gaat er niet over of je het nu mooi of lelijk vindt.’ Natuurlijk heeft de burgervader overschot van gelijk. Veel conceptuele kunst is flets. Maar dit, beste vrienden, is dus wel een waanzinnig straf kunstwerk. Bjarland maakt de tongen los in het doorgaans tamme Vlaanderen: alleen al daarom is het geslaagd. ‘Het heeft niets te maken met de ziel van Wenduine’, foeterde iemand op VRT Laat gisteren. ‘Ze had beter iets over een harpoen gemaakt.’
Niets is minder waar. Het werk van Bjarland gaat over onze eeuwige drang om dingen weg te smijten. Het is een ode aan de Monobloc-stoel – ze verkopen hem overal in de wereld, maar Vlaamser kan bijna niet. In elke koterij hebben ze er wel een, de Monobloc-stoel is ons erfgoed. Bjarland vatte als Finse de Vlaamse ziel als geen ander. Zoals ze wel vaker doet, ze speurt in vuilnisbakken naar schoonheid. Een discussie beginnen over goede smaak aan de lelijkste kustlijn van de wereld is trouwens ook behoorlijk hilarisch: de hele Belgische kust is een vorm van grensoverschrijdend gedrag.
Troost
Toch een troost voor de geplaagde Wilfried Vandaele: met die rotondekunst is het altijd miserie, burgemeester. In Kluisbergen hadden ze vorig jaar Michael Borremans gestrikt om hun rotonde op te fleuren. De duurste Belgische kunstenaar van het moment wilde wel uit zijn kot komen voor een prijsje. Want alla, ‘af en toe moet je ook eens iets doen voor de maatschappij’. Niet dat hem dat in dank werd afgenomen. Ook daar werd moord en brand geschreeuwd over zijn bladgouden kegel. En waarom niet kiezen voor een echte kunstenaar, lokaal talent uit Kluisbergen, maar voor een onbekende klojo uit Geraardsbergen. Eigen volk eerst!
Naar welk artistiek oord kunstkenner Filip Dewinter op vakantie gaat, weet ik niet. Maar mijn vakantiebestemming staat al vast: de Ringlaan in Wenduine.
Godzijdank werd er niet geluisterd naar de volkswoede. The Golden Cone van de wereldberoemde kunstenaar staat nog op de rotonde. Ze leerden er in Kluisbergen mee leven, naar het schijnt, en het zelfs te appreciëren. Moge dat ook het lot zijn van deze geweldige rotondekunst van Sara Bjarland. Dries Van Langenhove gaat deze zomer wellicht naar de gevangenis. Naar welk kunstoord Filip Dewinter op vakantie trekt, weet ik niet. Maar mijn vakantiebestemming staat al vast: de Ringlaan in Wenduine.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier