Kunstenaar Peter Morrens: ‘Ik probeer door humor mensen te laten twijfelen’

‘Over één ding heb ik nooit getwijfeld in mijn leven: ik wilde altijd kunstenaar worden’, zegt Peter Morrens.

‘Op mijn elfde tekende ik een foto uit de krant na. Een paar jaar later ontdekte ik de brieven en het werk van Vincent van Gogh. Dat iemand zo de onmogelijkheid om te leven kon transformeren, raakte mij enorm. Toen ik begon met kunst te maken, twijfelde ik veel meer dan vandaag. Dat is ook normaal: je hebt nog niets gemaakt, er is niets om op terug te vallen. Tegelijkertijd zorgde dat ook voor een enorme vrijplaats. Net omdat niemand verwachtingen had, kon ik doen wat ik wilde. Daarom zeg ik tegen mijn studenten: vertrouw erop dat het op het einde van het proces goedkomt, je hebt trouwens geen andere keuze.’ (lacht)

Hoe ontstaat uw kunst?

Peter Morrens: Ik probeer iets te doen met de spanning die in mijn hoofd zit. Dat is niets nieuws: 35.000 jaar geleden deden mensen dat ook al. Alleen daalden ze toen af in een grot met een fakkel. Om daar iets op een muur te tekenen dat zoveel jaren later nog altijd een groot mysterie is. Wat toen de grot was, is vandaag misschien de tentoonstellingsruimte.

In M in Leuven loopt nu een verrassende overzichtstentoonstelling van uw werk. Ik heb wel een paar keer moeten lachen. Dat gebeurt niet zo vaak in een museum.

Morrens: In sommige recente kunst zit weinig spanning: ze is vaak oppervlakkig en geïnstitutionaliseerd. Terwijl humor de dingen kan ontregelen en voor vuurwerk kan zorgen. Ik zou het erg vinden als mensen zouden zeggen: je tentoonstelling is alleen maar grappig, en toch vind ik het relevant. We leven in moralistische tijden, waarin ook humor voortdurend ter discussie wordt gesteld. Dat de tijden veranderen, is op zich natuurlijk goed. Tegelijk heb ik het gevoel dat alles te letterlijk wordt genomen – te weinig verbeelding aan de macht. Terwijl humor net het gezag te kakken zet, het zorgt voor tijdelijke ontwrichting. Door humor probeer ik de toeschouwers ook te laten twijfelen over de dingen.

Twijfelt u zelf vaak?

Morrens: Daar kan ik op antwoorden met één zin: ik weet het zeker, denk ik. Als ik iets maak, ga ik eerder intuïtief aan de slag. Maar zo’n overzichtstentoonstelling maken, dat is een groot proces van twijfel. Ik heb de puzzelstukken nu zo gelegd, terwijl ik het net zo goed anders had kunnen aanpakken. Dat had dan een heel andere tentoonstelling opgeleverd. Daarover twijfelen vind ik heel opwindend – alsof je even in de wachtkamer vertoeft. Je staat stil en gunt jezelf tijd om de dingen van verschillende kanten te bekijken. Maar natuurlijk kan dat twijfelen niet eeuwig blijven duren, finaal zorgt het er ook voor dat je de knoop moet doorhakken.